Dzieje 9
9
Powołanie Szawła
1 # Dz 8,3; Dz 9,13; Dz 22,3‐21; Dz 26,9‐18 Szaweł zaś dyszał pragnieniem kolejnych mordów. W szaleństwie prześladowań stał się postrachem uczniów PANA. Pewnego dnia wpadł na pomysł, by pójść do arcykapłana 2#Dz 9,14; Dz 22,4‐5; Dz 26,9‐12i poprosić go o listy uwierzytelniające do żydowskich zgromadzeń#Gr. synagogas. w Damaszku#Damaszek – miasto leżące około 200 km na północ od Jerozolimy. Była tam bardzo liczna kolonia Żydów, dlatego arcykapłan jerozolimski poczuwał się do obowiązku czuwania nad ich ortodoksją.. Planował bowiem udać się również do tego miasta, by i tam ścigać Żydów – zarówno mężczyzn, jak i kobiety – którzy stali się uczniami Chrystusa, i sprowadzić ich w kajdanach do Jerozolimy na rozprawę przed Sanhedrynem#Był to prawdopodobnie rok 36 n.e. Paweł miał wówczas ok. 29 lat. Z punktu widzenia prawa rzymskiego judaizm był legalną religią, więc Rzymianie dopuszczali, aby w jego ramach odbywały się stosowne sądy. Żydzi nie mogli orzekać jedynie kary śmierci. O wydanie takiego wyroku musieli wnioskować do władz rzymskich. Wyłamywali się jednak z tej zasady, co miało miejsce w sytuacji ukamienowania Szczepana.. 3#Dz 22,6; Dz 26,12‐13; 1 Kor 15,8Podczas podróży, gdy był już blisko Damaszku, znienacka ogarnęła go niezwykła Światłość z Niebios. 4#Dz 22,7; Dz 26,14Pod jej wpływem padł na ziemię i usłyszał Głos mówiący:
— Szawle! Szawle! Dlaczego mnie prześladujesz?!
5 # Dz 5,39; Dz 22,8; Dz 26,151 Kor 15,8 Zdumiony Szaweł zapytał:
— Kim jesteś, Panie?
A Głos powiedział:
— JA JESTEM Jezus, którego ty prześladujesz. 6A teraz podnieś się już i ruszaj dalej do miasta, do którego zmierzasz. Tam powiedzą ci, co masz dalej czynić.
7 # Dz 22,9; Dz 26,14 Ludzie towarzyszący Szawłowi stali oniemieli, bo słyszeli Głos, lecz nikogo nie widzieli. 8Po chwili podnieśli Szawła z ziemi. Ten zaś, choć oczy miał otwarte, niczego nie widział. Słudzy więc, trzymając go pod ręce, poprowadzili do Damaszku. 9Tam przez trzy dni nic nie widział. W tym czasie nic nie jadł i nie pił.
10 # 1 Sm 3,4‐10; Dz 10,3.17; Dz 11,5; Dz 16,9 W Damaszku mieszkał pewien uczeń Chrystusa imieniem Ananiasz. PAN przemówił do niego w widzeniu:
— Ananiaszu!
Ten zaś odpowiedział:
— PANIE, oto jestem do Twojej dyspozycji.
11 # Dz 21,39 Wtedy PAN rzekł:
— Wstań i pójdź na ulicę Prostą # Jedna z głównych, najdłuższych i najbardziej ruchliwych ulic ówczesnego Damaszku, która zachowała się do czasów współczesnych. . Tam w domu Judy odszukaj Szawła z Tarsu, który właśnie się modli.
12 # Mk 8,23‐25; Łk 13,13Dz 9,17; Dz 22,12‐13; Dz 28,8 W tym czasie Szaweł, podczas modlitwy, w danym sobie widzeniu, „zobaczył” Ananiasza, który przychodzi i kładzie na nim ręce, by przejrzał. 13#Dz 26,10Jednak Ananiasz, z wahaniem w sercu, rzekł do Jezusa:
— PANIE, słyszałem od wielu osób, iż człowiek ten wyrządził wiele zła Twojemu ludowi#Dosł. „Twoim świętym”. Określenie „święci” (w sensie „oddzieleni”) było jednym z tych, którymi uczniowie PANA nazywali sami siebie. Uważali bowiem siebie za oddzielonych od świata do wyłącznej dyspozycji PANA. w Jerozolimie. 14#Dz 9,1‐2.21; Dz 22,19‐20; 1 Kor 1,2Podobno ma on upoważnienie wydane przez arcykapłanów, aby i tutaj zakuwać w kajdany Żydów, którzy przyznają się do Ciebie.
15 # Dz 13,2; Dz 27,24; Rz 1,1.5; Ga 1,15‐16; 1 Tm 1,12‐13 PAN zaś tak mu odpowiedział:
— Nie wahaj się, lecz idź, gdyż ja wybrałem tego człowieka, by zaniósł wieść o mnie nie tylko do synów Izraela, ale także i do tych, którzy nie są Żydami # Zasadniczym celem misji Szawła (Pawła) miało być głoszenie Chrystusa nie‐Żydom. Jednak jego przywiązanie do korzeni narodowych (por. Rz 10,1‐21) sprawiało, że w każdym miejscu rozpoczynał ewangelizację od Żydów. Dopiero później kierował swe kroki do nie‐Żydów. . Powiodę go także przed królów. 16#Mt 10,22; Dz 20,23; 1 Kor 4,9‐13; 2 Kor 11,23‐28W stosownym czasie pokażę mu również, jakich cierpień będzie musiał doświadczyć z mojego powodu.
17 # Dz 13,52; Dz 22,12‐14; Dz 26,16; 1 Kor 9,1; 1 Kor 15,8 Udał się więc Ananiasz do wskazanego mu domu, a kładąc ręce#Nakładanie rąk – zob. przypis do Dz 8,17. na Szawle, powiedział:
— Szawle, bracie! Jezus, Wszechmogący PAN, który objawił się tobie na drodze, którą podążałeś, przysłał mnie, byś przejrzał i abyś został napełniony Duchem Uświęcenia#Gdy w NT jest mowa o Duchu Świętego Boga (Duchu Bożym, Duchu Chrystusa), Słowo Boże używa dwóch rodzajników określonych TO PNEUMA TO HAGION. Tu określenie PNEUMA HAGION występuje bez rodzajników, dlatego w NPD użyto określenia Duch Uświęcenia..
18I w tym momencie Szaweł odzyskał wzrok. Jakby łuski spadły z jego oczu. Zaraz też podniósł się i dał się ochrzcić#Gr. baptidzo – „zanurzyć” (w sposób długotrwały); „zatopić”. Tradycja pełnej wodnej ablucji została przejęta z kultury żydowskiej przez pierwszych chrześcijan, którzy byli Żydami. Więcej w Komentarzu NPD → Chrzest → Zanurzenie.. 19#Dz 26,20Zaczął też przyjmować pokarmy i błyskawicznie wracał do sił. Przez cały czas pobytu w Damaszku#Łukasz dokonał tu pewnego skrótu. Jak bowiem wiemy z relacji samego Pawła przedstawionej w Liście do Galatów (por. Ga 1,16‐18), po swoim nawróceniu udał się najpierw do Arabii, a dopiero potem wrócił do Damaszku, gdzie przebywał jeszcze przez około 3 lata. przebywał w środowisku uczniów PANA. 20Szybko stał się aktywny również w żydowskich synagogach#Paweł, chociaż był niezwykle efektywnym misjonarzem, nie był jednak ideałem. Zdarzało się mu tracić z oczu zasadniczy cel misji, do której został powołany (por. Ga 2,7). Jak Piotr miał głosić Dobrą Wiadomość o ratunku w Chrystusie Żydom, tak Paweł miał czynić to samo wobec nie‐Żydów. Siła narodowej tradycji oraz jego miłość do narodu Izraela sprawiały jednak, że – zamiast koncentrować się na zasadniczym celu, który został mu powierzony przez Jezusa – rozwinął w sobie zwyczaj rozpoczynania ewangelizacji w nowym miejscu od żydowskich synagog (por. Dz 13,5; Dz 13,14; Dz 14,1; Dz 17,17; Dz 18,19; Dz 19,8). Ta sama narodowo‐religijna słabość spowodowała, że Apostoł zaangażował się mocno w zbiórkę pieniędzy na rzecz społeczności wierzących w Jerozolimie, a po przybyciu do tego miasta skwapliwie posłuchał fatalnej, wręcz dwulicowej, rady Jakuba i starszych tamtej społeczności (por. Dz 21,20‐25). To doprowadziło go prawie do utraty życia, a następnie do wieloletniego więzienia. Dopiero później, w Liście do Filipian, Apostoł dojrzał do wielkiego wyznania, iż osobiste poznanie Chrystusa w każdym zakresie przewyższa jakiekolwiek formy religijności, które uznał za coś skrajnie obrzydliwego (por. Flp 3,3‐11)., gdzie gorliwie nauczał, iż Jezus jest Synem Bożym. 21#Dz 8,1.3; Dz 9,1‐2.14; Dz 26,10Wszyscy, którzy go słuchali, mówili pełni zdumienia:
— Czyż nie jest to ten sam człowiek, który w Jerozolimie prześladował wszystkich odwołujących się do Jezusa? Czyż nie przybył on tutaj, aby takich właśnie ludzi odprowadzić w kajdanach do arcykapłanów?!
22 # Dz 2,36; Dz 17,3; Dz 18,5.28 Szaweł tymczasem każdego dnia przemawiał coraz odważniej. Wprawiał religijnych Żydów z Damaszku w coraz to większe zakłopotanie, gdyż w niezmordowany sposób wykazywał, że Jezus jest Mesjaszem. 23#Dz 23,12W końcu, po jakimś czasie, zmówili się, by go zgładzić. 24#Dz 20,3; Dz 23,16.20; 2 Kor 11,32‐33W tym celu religijni Żydzi ustawili swoich ludzi przy bramach miasta, by wypatrywali go dniem i nocą. Ta informacja dotarła jednak do Szawła. 25#2 Kor 11,32‐33Dlatego uczniowie PANA ewakuowali go nocą, spuszczając na linach w koszu poza obręb murów miejskich.
26 # Dz 22,17; Ga 1,17‐19; Ga 1,23 Po ucieczce z Damaszku Szaweł udał się do Jerozolimy. Tam próbował przyłączyć się do uczniów PANA, lecz wszyscy, bojąc się podstępu, odsuwali się od niego. Nikt nie wierzył, że ten człowiek mógł stać się uczniem Jezusa. 27#Dz 4,36; Dz 9,20; Dz 13,46Dopiero kiedy Barnaba zajął się nim, został przedstawiony Apostołom. Ten także wyjaśnił im, jak to Szaweł podczas podróży spotkał PANA, który do niego przemówił. Opowiedział również, jak odważnie występował w Damaszku, głosząc Jezusa. 28W ten sposób Szaweł został wprowadzony w społeczność uczniów Chrystusa w Jerozolimie. Chodził z nimi po całym mieście i śmiało przemawiał w imieniu PANA. 29#Dz 22,17‐21Z pełną determinacją włączał się w żydowskie dyskusje, w których mocno przeciwstawiał się hellenistom#„Helleniści” – określenie tych Żydów z diaspory (tzn. wychowanych poza Izraelem), którzy częściowo ulegli wpływom kultury greckiej i na co dzień posługiwali się językiem greckim. Było to określenie kulturowe, a nie religijne.. Ci w końcu postanowili, że go zgładzą. 30#Dz 11,25Gdy bracia w wierze dowiedzieli się o tym, szybko wyekspediowali Pawła do Cezarei#Miasto nadmorskie, leżące na północny zachód od Jerozolimy., a stamtąd do Tarsu#Rodzinne miasto Szawła, leżące w Cylicji..
31 # Dz 8,1 Po tych wydarzeniach w Judei, Galilei i Samarii nastał dla wierzących w Chrystusa czas pokoju. Uczniowie, pełni bojaźni PANA, umacniali się w Chrystusie, a Jego Święty Duch#Gr. TU HAGIU PNEUMATOS. pomnażał ich liczbę.
Otworzenie drogi zbawienia dla nie‐Żydów
32Po jakimś czasie Piotr postanowił odwiedzić ludzi, którzy uwierzyli w Chrystusa. Wędrując od jednej społeczności do drugiej, dotarł również do tych, którzy mieszkali w Liddzie#Lidda – nieduże miasteczko, leżące przy drodze z Jerozolimy do Jafy, w odległości ok. 8 km od Jafy.. 33Tam zaproszono go do pewnego człowieka, Eneasza, który od ośmiu lat leżał sparaliżowany. 34#Dz 3,6; Dz 4,10Po dotarciu na miejsce Piotr przemówił do chorego takimi słowami:
— Eneaszu, Jezus Chrystus przywraca ci zdrowie! Wstań więc i sam pościel swoje łoże!
I człowiek ten powstał od razu! 35Kiedy mieszkańcy Liddy i Saronu#Saron – nazwa równiny ciągnącej się wzdłuż wybrzeża Morza Śródziemnego od góry Karmel do Jafy. ujrzeli Eneasza chodzącego, wszyscy nawrócili się do PANA.
36 # Łk 12,33; 1 Tm 2,10; Tt 3,8 W pobliskiej Jafie mieszkała pewna kobieta imieniem Tabita, co znaczy „Gazela”, która należała do grona uczniów PANA. Była powszechnie znana z tego, że czyniła dobro i chętnie wszystkim pomagała. 37Niestety, pewnego dnia zachorowała i zmarła. Jej ciało zostało obmyte i złożone w górnej izbie domu, w którym mieszkała. 38Gdy jej przyjaciele, również uczniowie PANA, dowiedzieli się, że Piotr przebywa w niedalekiej Jafie, wysłali do niego dwóch mężczyzn z taką prośbą: „Przybądź, prosimy, do nas szybko!”. 39Piotr od razu wyruszył z przybyłymi do niego posłańcami. Gdy dotarli na miejsce, wprowadzono go do izby, gdzie leżały zwłoki kobiety. Było tam wiele ubogich, samotnych kobiet#Gr. chera – por. przypis do Dz 6,1., które z płaczem pokazywały mu suknie i płaszcze, jakie zrobiła dla nich Tabita. 40#Mt 9,25; Mk 5,40‐41; Łk 7,11‐15; J 11,43Usunąwszy wszystkich z izby, Piotr ukląkł i pomodlił się. Następnie powiedział#Dosł. „powiedział do ciała” (gr. soma).:
— Tabito, wstań!
Ta zaś otworzyła oczy. Gdy ujrzała Piotra, zaraz usiadła! 41Piotr pomógł jej wstać i zawołał wszystkich, by przekazać im ją żywą. 42Wieść o tym rozeszła się po całej Jafie. Wiele osób z tego powodu uwierzyło w PANA. 43#Dz 10,6.32Piotr pozostał w tym mieście nieco dłużej, goszcząc u niejakiego Szymona, który trudnił się garbowaniem skór zwierzęcych.
Obecnie wybrane:
Dzieje 9: NT NPD
Podkreślenie
Udostępnij
Kopiuj
Chcesz, aby twoje zakreślenia były zapisywane na wszystkich twoich urządzeniach? Zarejestruj się lub zaloguj
Copyright ©️ 2021, 2022, 2023 by Wydawnictwo NPD.