Adwent: Podróż do Narodzenia PańskiegoPrzykład

Król Królów

Psalm 72 rozpoczyna się modlitwą króla Dawida o jego syna Salomona, który ma zostać wielkim królem narodu izraelskiego. W dalszej części psalmu, Dawid marzy o doskonałym Królu, prorokując o tym, co wypełni się za panowania Jezusa. Ponad 950 lat przed narodzinami Jezusa, Dawid ujrzał niekończące się rządy Króla Królów. Króla, który będzie znany ze współczucia oraz ratowania potrzebujących i zrozpaczonych. Pokona ucisk i przemoc, a Jego lud będzie Mu drogi i cenny. Dlatego właśnie, jak powiedział Dawid, wszyscy królowie oddadzą Mu pokłon, a wszystkie narody będą Mu służyć.

Dawid zrozumiał, że głębokie współczucie i troska o lud Boży, a także walka z uciskiem i położenie mu kresu, są znakami szczególnymi doskonałego Króla — tego, którego osądu moralnego i bezinteresowności nie da się podważyć. Boże Narodzenie stało się więc nie tylko momentem przyjścia na świat Zbawiciela, ale też początkiem panowania największego Króla wieczności. Jezus będzie panował długo po odejściu królów i królestw tego świata, a my będziemy żyć wiecznie pod osłoną Jego doskonałej miłości.

Modlitwa: Jezu, wysławiam Ciebie jako Króla mojego życia tutaj na ziemi i w wieczności! Nie mogę się doczekać, żeby doświadczyć Twojego doskonałego panowania, gdy całe zepsucie tego świata ulegnie zniszczeniu. Dziękuję, że zstąpiłeś na ziemię i pośród nas rozpocząłeś drogę do tronu. Jestem Ci bardzo wdzięczny za to, że bezgranicznie się o mnie troszczysz i jako mój Król zawsze będziesz mnie bronił. Kocham Cię i w pełni poddaję się Twoim doskonałym drogom.