Słuchanie Boga każdego rankaPrzykład

Pierwsza reakcja

Boże, Ty Boże mój, Ciebie szukam; Ciebie pragnie moja dusza, za Tobą tęskni moje ciało, jak ziemia zeschła, spragniona, bez wody (Psalm 63:1)

Czasami się dziwię, że potrafimy tak długo zmagać się z jakąś sytuacją, zanim w końcu zaczniemy rozmawiać o niej z Bogiem i słuchać Jego głosu. Narzekamy na problemy, szemramy, marudzimy, opowiadamy o nich naszym przyjaciołom, mówimy, jak bardzo chcielibyśmy, żeby Bóg coś z tym zrobił. Walczymy z tymi sytuacjami w naszych umysłach i emocjach, i tak często nie wykorzystujemy najprostszego rozwiązania: modlitwy. I co gorsza, wygłaszamy być może najbardziej absurdalne stwierdzenia, jakie człowiek mógłby wygłosić: „Cóż, mogę się już tylko modlić”. Jestem pewna, że już to słyszałeś, a może nawet powiedziałeś. Wszyscy to robimy. Wszyscy jesteśmy winni temu, że traktujemy modlitwę jak ostateczne rozwiązanie i mówimy: „Cóż, nic innego nie działa, więc może powinniśmy się modlić”. Wiesz, co mi to mówi? Że tak naprawdę nie wierzymy w moc modlitwy tak bardzo, jak powinniśmy. Nosimy ciężary, których nie musimy nosić – a życie jest o wiele trudniejsze niż być musi, bo nie zdajemy sobie sprawy z siły modlitwy. Gdybyśmy sobie zdawali sprawę, rozmawialibyśmy z Bogiem i słuchali tego, co On mówi – o wszystkim – nie tylko w desperacji, ale byłaby to nasza pierwsza reakcja.

DZISIEJSZE SŁOWO DLA CIEBIE

Niech modlitwa będzie twoją pierwszą reakcją, a nie desperacją.