Przyjdź KrólestwoPrzykład

MODLITWA:

Boże, chcę być bardziej podobny do Ciebie. Pomóż mi znaleźć sposoby na to, żeby się z Tobą połączyć i z Tobą wzrastać.

CZYTANIE:

Obejrzałeś kiedyś film „Karate Kid”? To historia ucznia szkoły średniej, Daniela, który zmagał się z typowym, jak na lata 80-te, tyranizowaniem w szkole. Daniel szybko odkrywa, że dozorca jego bloku, pan Miyagi, jest biegły w karate i Daniel dostrzega w tym idealne rozwiązanie dla swojego problemu. Pan Miyagi zgadza się trenować Daniela i bierze go do woskowania samochodu, malowania płotu i szlifowania podłóg. Daniel niezmordowanie wykonuje te wyczerpujące i wysoce powtarzalne prace. W końcu jednak nie wytrzymuje i wybucha na swojego sensei, że robi to wszystko, a nie uczy się niczego o karate. Wtedy pan Miyagi wyjawia Danielowi, że te powtarzalne czynności, które wykonuje od tylu dni, uczą go karate! Pan Miyagi próbuje uderzyć Daniela, a on wtedy przekonuje się, że rozwinął siłę i pamięć mięśniową do różnego rodzaju ruchów blokujących, które kiedyś były poza jego możliwościami.

Karate Kid bardzo dobrze ilustruje, jak działają praktyki duchowe w naszym życiu. Czytamy o miłości, radości, pokoju, cierpliwości i innych niesamowitych rzeczach, których pragniemy w naszym życiu. Jednak zdobycie tych rzeczy nie jest czymś, co możemy osiągnąć poprzez bezpośredni wysiłek. Nie możemy siłą woli wejść do radości, w każdym razie nie na długo. W jaki sposób, zatem, jak to pisze Paweł do Tymoteusza we fragmencie powyżej, mamy się “ćwiczyć… do pobożności”? Wkładamy wysiłek w stosowanie praktyk duchowych. 

Praktyki duchowe to Jezusowy odpowiednik woskowania samochodu i szlifowania podłóg. Może się wydawać, że niczego nie osiągasz, mając codziennie cichy czas z Bogiem, czytając Biblię i modląc się. Jednak pewnego dnia, gdy uderzą w ciebie niespodziewane okoliczności, będziesz zaskoczony, że nie reagujesz tak, jak kiedyś. Okaże się, że cierpliwie radzisz sobie z sytuacją, odczuwając pokój w samym jej środku.

Praktyki duchowe, tak jak trening fizyczny i ćwiczenia, w miarę upływu czasu pozwalają nam robić rzeczy, które kiedyś przekraczały nasze możliwości. I bez obrazy dla pana Miyagi, praktyki duchowe potrafią dużo więcej niż wyostrzyć i wzmocnić naturalne zdolności. Pomagają nam raczej korzystać z mocy Ducha Świętego, działającego w nas, by rozwijać coraz więcej cech Jezusa.

Pisarz, Dallas Willard, tak opisuje praktyki duchowe, które nazywa „dyscyplinami”: „Dyscypliny to celowo podejmowane działania umysłu i ciała, by przywieść naszą osobowość i byt do efektywnej współpracy z Bożym porządkiem. Pozwalają nam coraz bardziej żyć w mocy, która ściśle mówiąc jest poza nami, bo pochodzi ze sfery duchowej”.

Więc kiedy cię kusi, by opuścić dzień w modlitwie i czytaniu Biblii, to przypomnij sobie słowa nauczyciela: „woskujesz, wycierasz”. Żartuję… nie tego nauczyciela: „Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi obfity owoc” (Ew. Jana 15:5). 

ROZWAŻANIE:

Oto kilka wybranych praktyk duchowych, które od stuleci są pomocne dla naśladowców Jezusa. Dzielą się na dwie kategorie: praktyki zaangażowania i praktyki powściągliwości. Przejrzyj listę i rozważ, jaką nową praktykę możesz rozpocząć, jako sposób na połączenie się z Bogiem.

Praktyki zaangażowania 

To praktyki pomagające dodać nowe elementy łączenia się z Bogiem do naszej rutyny, celem zbliżenia się do Niego.

• Czytanie Biblii: Poświęcanie czasu na czytanie i rozważanie Pisma Świętego, by Bóg do nas mówił, prowadził nas i nauczał. Obejmuje to różne podejścia do czytania, studiowania, rozważania, a nawet medytowania nad słowami Biblii. 
• Uwielbienie: Świętowanie i wyrażanie wdzięczności dla Boga za to, kim jest i co robi. Można to czynić prywatnie lub zbiorowo na nabożeństwach uwielbieniowych. Uwielbienie często obejmuje ekspresję muzyczną, ale nie jest do tego ograniczone.  
• Modlitwa: Rozmowa z Bogiem o tym, czego doświadczamy. Modlitwa może obejmować uwielbienie, jak opisano wyżej, wstawiennictwo (modlitwy za innych), wyznanie grzechów i wiele innych. Nie istnieje jeden sposób modlenia się, tak jak nie ma jedynego sposobu na porozumienie z ludźmi, z którymi jesteśmy w relacjach. W modlitwie ostatecznie chodzi o utworzenie intelektualnego, emocjonalnego i duchowego połączenia z naszym Niebiańskim Ojcem, by lepiej poznać i ufać Jego woli.  
• Hojność: Nasza miłość dla Boga ma się przelewać w miłości do innych. Jednym ze sposobów demonstrowania tej miłości jest hojne darowanie swojego czasu, energii i zasobów.

Praktyki powściągliwości 

To praktyki odmawiania sobie czegoś, czego chcemy lub potrzebujemy, by zrobić miejsce na skupienie i połączenie z Bogiem. Zasadniczo, pomagają nam połączyć się z Bogiem przez zabranie jakichś rzeczy z naszej rutyny. 

• Odosobnienie: Wycofanie się, by być sam na sam z Bogiem, skupić się na Nim i na tym, co nam chce powiedzieć.   
• Post: Powstrzymywanie się na określony czas od jedzenia lub określonych przyjemności albo potrzeb, by lepiej skupić się na modlitwie i łączności z Bogiem.  
• Szabat/Odpoczynek: Regularne znajdowanie czasu niepoświęcanego pracy lub skupianiu się na produktywności, by móc wielbić, odpoczywać i ładować baterie. Bóg ustanowił Szabat dla Izraela, by przestrzegał go przez jeden dzień w tygodniu, przy czym kwintesencję Szabatu czyli odpoczynek, można również praktykować w krótszych okresach.