Versete biblice populare din Iivan 3

Împărtășește

Jumal, kačo, suvaičči muailmua muga äijäl, ga andoi oman aino Poijan, ku ni yksi Häneh uskojis ei hävies, a suas ilmanigäzen elaijan.

Ei Jumal työndänyh Poiguadah muailmah sidä suudimah, a työndi sidä piästämäh.

Iisus sanoi hänele vastah: «Toven, toven sanon sinule: ku ristikanzu ei rodinei uvvessah ylähänpäi, häi ei piäze nägemäh Jumalan valdukundua.»

Ken uskou Häneh, sidä ei suudita, no se, kudai ei usko, jo on suudittu, ku häi ei uskonuh Jumalan aino Poijan nimeh.

A suudo on täs: valgei tuli muailmah, a rahvas omien pahoin ruadoloin täh enämbäl suvaittih pimiedy miku valgiedu.

Hänel pidäy roija suurembakse, a minul pienembäkse.»

Ken luadiu pahua, se vihuau valgiedu: häi ei tule valgieh, ku hänen pahat ruavot ei tuldas nägevih.

Ken uskou Poigah, sil on ilmanigäine elaigu, no ken ei kuundele Poigua, se ei rodei elaigua nägemäh, a Jumalan viha pyzyy hänen piäl.

Kui Moisei elämättömäs muas nosti korgiele mavon, mugai Ristikanzan Poigu on ylendettävy

Tuatto suvaiččou Poigua i andoi kai Hänen käzih.