توریت شریف: پَیدایش 22
22
1اِنہاں ساریاں گلاں توں بعد اِس طرح ہویا کہ اللّٰہ تعالیٰ حضرت اِبراہِیم کی آزمایا تے آخیا، ”اے اِبراہِیم!“
اُنہاں جواب دِتا، ”جی، میں حاضر آں۔“
2فِر اللّٰہ تعالیٰ آخیا، ”تُوں اپݨے کَہلے پُترے اسحاق کی، جِس کی تُوں بہُوں پیار کرݨا ایں، نال کہنی کے موریاہ نے علاقے وِچ جا. اُتھے پہاڑاں وِچ اِک پہاڑ پر جیہڑا میں تُکی دَسساں، پُترے نی قربانی چائی دے.“
3حضرت اِبراہِیم سویرے سویرے اُٹھے، تے قربانی کی ساڑنے واسطے لکڑیاں چیریاں، تے اپݨے کھوتے پر لدیاں. فِر اپݨے نوکراں وِچوں دوآں کی تے اپݨے پُترے حضرت اسحاق کی نال کِہندا، تے اُس جغہ در گئے جیہڑی اللّٰہ تعالیٰ اُنہاں کی دَسی سی۔
4تَہریئے دیہاڑے حضرت اِبراہِیم دُوروں اُس جغہ در تکیا۔ 5فِر اُنہاں اپݨے نوکراں کی آخیا، ”تُساں اِتھے ہی کھوتے کول کھلو. میں تے نِکا مُنڈا اُتھے تک جائی کے اللّٰہ تعالیٰ اگے سجدہ کرساں. فِر اساں مُڑی اچھساں۔“
6حضرت اِبراہِیم قربانی نیاں لکڑیاں اپݨے پُترے حضرت اسحاق نے مُونڈے پر رَخیاں، تے فِر اَگ تے چُھری اپݨے ہتھے وِچ کہنی کے دوئے اکھَٹے ٹُری گئے۔ 7تاں حضرت اسحاق اپݨے پِیؤ کی آخیا، ”ابا جی!“
اُنہاں جواب دِتا، ”جی، مہاڑیا پُترا.“
فِر حضرت اسحاق پُچھیا، ”لکڑیاں تے اَگ ہے وے، پر قربانی نا لیلا کُتھے اَے؟“
8حضرت اِبراہِیم جواب دِتا، ”اے مہاڑیا پُترا، اللّٰہ تعالیٰ آپوں ہی اُس قربانی واسطے لیلا دیسی.“ تے دوئے پیؤ پُتر اکٹھے ٹرنے رہے۔
9ٹُرنے ٹُرنے او اُس جغہ پر پُہنچے جیہڑی اللّٰہ تعالیٰ حضرت اِبراہِیم پر دسّی سی. اُنہاں اُتھے قربانی دیݨے آلی اِک جغہ بݨائی، تے لکڑیاں ترتِیب نال رخیاں. فِر اُنہاں اِسحاق کی بنی کے قربانی دیݨے آلی جغہ پر رخی شوڑیا، 10تے چھُری پکڑی کِہندی تانکہ اپݨے پُترے کی ذبح کرݨ. 11اُسے ویلے رب نے فرشتے آسمانے وِچوں حضرت اِبراہِیم کی واز دیئی کے آخیا، ”ابراہیم، ابراہیم!“
اُنہاں آخیا، ”میں اِتھے حاضر آں۔“
12فرشتے آخیا، ”تُوں اپݨا ہتھ مُنڈے پر ناں چَلا، تے اِس نال کُج نہ کر! مِکی ہُݨ اے ثابت ہوئی گیا کہ تُوں اللّٰہ تعالیٰ کولوں ڈرنا ایں، کِیئانکہ تُوں اپݨے کہلے پُترے کی اللّٰہ تعالیٰ نی راہ وِچ قربان کرݨ تُوں پِچھَے ناں ہٹیا۔“
13حضرت اِبراہِیم نظر اُپر کیتی، تے اِک دُنبہ تکیا جس نے سِنگ چَہاڑی وِچ پھسے وے سݨ. اُنہاں جائی کے اُس کی پکڑیا، تے اپݨے پُترے نی جغہ اُس نی قُربانی کیتی۔ 14اُنہاں اِس جغہ نا ناں ”رب عطا کرسی“ رخیا، تے ہالے تک اے مثال مشہور اے کہ ”رب اپݨے پہاڑ پر دیݨے آلا اے“۔
15فِر رب نے فرشتے آسمانے وِچوں دُوئی واری حضرت اِبراہِیم کی واز دیئی کے 16آخیا، ”رب آخݨا اے کہ: تُوں اے کم کیتا کہ اپݨے کَہلے پُترے کی وی قُربان کرنے تُوں پِچھَے ناں ہٹیا. ہُݨ میں وی اپݨی زات نی قسم کھاݨا آں 17کہ میں تُکی بہُوں برکت دیساں. تُہاڑی نسل اِتنی بدہاساں جِتنے آسمانے پر تارے اݨ، تے جِتنی سمندر نے کنارے پر ریت اے۔ تے تُہاڑی اُولاد اپݨے دُشمݨاں پر فتح حاسل کرسی. 18تے تُہاڑیاں نسلاں نے وسیلے نال دُنیا نیاں ساریاں قوماں برکت کِہنسݨ، کِیئانکہ تُوں مہاڑی گل مَنی اے۔“
19حضرت اِبراہِیم تے حضرت اسحاق نوکراں کول مُڑی کے آئے، تے اُنہاں ساریاں نال بیر سبع در گئے. فِر حضرت اِبراہِیم اُتھے ہی رہے۔
20کُج مُدت تُوں بعد حضرت اِبراہِیم کی اے خبر پُہنچی کہ ”تُساں نے پہراؤ نحور نی بیوی مِلکاہ وِچوں مُنڈے جمے اݨ، 21یعنی کہ اُس نا پہلوٹھی نا پُتر عُوض، تے اُس نا پہراہ بُوز، تے قمُوئيل (جیہڑا آرام نا پِیؤ سی)، 22کاسد تے حزُو تے فِلداش تے اِدلاف تے بَتُو اِیل۔“ 23اِس طرح مِلکاہ تے نحور نے اے اٹھ پُتر پَیدا ہوئے. (بَتُو اِیل رِبقہ نا پیؤ سی.) 24نحور نی لُونڈی نا ناں رُومہ سی. اُس نے کہار وی مُنڈے پَیدا ہوئے، جِنہاں نے ناں طِبخ، جاحم، تخص تے معکہ اݨ.
Выбрано:
توریت شریف: پَیدایش 22: phr
Выделить
Поделиться
Копировать
Хотите, чтобы то, что вы выделили, сохранялось на всех ваших устройствах? Зарегистрируйтесь или авторизуйтесь
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir
توریت شریف: پَیدایش 22
22
1اِنہاں ساریاں گلاں توں بعد اِس طرح ہویا کہ اللّٰہ تعالیٰ حضرت اِبراہِیم کی آزمایا تے آخیا، ”اے اِبراہِیم!“
اُنہاں جواب دِتا، ”جی، میں حاضر آں۔“
2فِر اللّٰہ تعالیٰ آخیا، ”تُوں اپݨے کَہلے پُترے اسحاق کی، جِس کی تُوں بہُوں پیار کرݨا ایں، نال کہنی کے موریاہ نے علاقے وِچ جا. اُتھے پہاڑاں وِچ اِک پہاڑ پر جیہڑا میں تُکی دَسساں، پُترے نی قربانی چائی دے.“
3حضرت اِبراہِیم سویرے سویرے اُٹھے، تے قربانی کی ساڑنے واسطے لکڑیاں چیریاں، تے اپݨے کھوتے پر لدیاں. فِر اپݨے نوکراں وِچوں دوآں کی تے اپݨے پُترے حضرت اسحاق کی نال کِہندا، تے اُس جغہ در گئے جیہڑی اللّٰہ تعالیٰ اُنہاں کی دَسی سی۔
4تَہریئے دیہاڑے حضرت اِبراہِیم دُوروں اُس جغہ در تکیا۔ 5فِر اُنہاں اپݨے نوکراں کی آخیا، ”تُساں اِتھے ہی کھوتے کول کھلو. میں تے نِکا مُنڈا اُتھے تک جائی کے اللّٰہ تعالیٰ اگے سجدہ کرساں. فِر اساں مُڑی اچھساں۔“
6حضرت اِبراہِیم قربانی نیاں لکڑیاں اپݨے پُترے حضرت اسحاق نے مُونڈے پر رَخیاں، تے فِر اَگ تے چُھری اپݨے ہتھے وِچ کہنی کے دوئے اکھَٹے ٹُری گئے۔ 7تاں حضرت اسحاق اپݨے پِیؤ کی آخیا، ”ابا جی!“
اُنہاں جواب دِتا، ”جی، مہاڑیا پُترا.“
فِر حضرت اسحاق پُچھیا، ”لکڑیاں تے اَگ ہے وے، پر قربانی نا لیلا کُتھے اَے؟“
8حضرت اِبراہِیم جواب دِتا، ”اے مہاڑیا پُترا، اللّٰہ تعالیٰ آپوں ہی اُس قربانی واسطے لیلا دیسی.“ تے دوئے پیؤ پُتر اکٹھے ٹرنے رہے۔
9ٹُرنے ٹُرنے او اُس جغہ پر پُہنچے جیہڑی اللّٰہ تعالیٰ حضرت اِبراہِیم پر دسّی سی. اُنہاں اُتھے قربانی دیݨے آلی اِک جغہ بݨائی، تے لکڑیاں ترتِیب نال رخیاں. فِر اُنہاں اِسحاق کی بنی کے قربانی دیݨے آلی جغہ پر رخی شوڑیا، 10تے چھُری پکڑی کِہندی تانکہ اپݨے پُترے کی ذبح کرݨ. 11اُسے ویلے رب نے فرشتے آسمانے وِچوں حضرت اِبراہِیم کی واز دیئی کے آخیا، ”ابراہیم، ابراہیم!“
اُنہاں آخیا، ”میں اِتھے حاضر آں۔“
12فرشتے آخیا، ”تُوں اپݨا ہتھ مُنڈے پر ناں چَلا، تے اِس نال کُج نہ کر! مِکی ہُݨ اے ثابت ہوئی گیا کہ تُوں اللّٰہ تعالیٰ کولوں ڈرنا ایں، کِیئانکہ تُوں اپݨے کہلے پُترے کی اللّٰہ تعالیٰ نی راہ وِچ قربان کرݨ تُوں پِچھَے ناں ہٹیا۔“
13حضرت اِبراہِیم نظر اُپر کیتی، تے اِک دُنبہ تکیا جس نے سِنگ چَہاڑی وِچ پھسے وے سݨ. اُنہاں جائی کے اُس کی پکڑیا، تے اپݨے پُترے نی جغہ اُس نی قُربانی کیتی۔ 14اُنہاں اِس جغہ نا ناں ”رب عطا کرسی“ رخیا، تے ہالے تک اے مثال مشہور اے کہ ”رب اپݨے پہاڑ پر دیݨے آلا اے“۔
15فِر رب نے فرشتے آسمانے وِچوں دُوئی واری حضرت اِبراہِیم کی واز دیئی کے 16آخیا، ”رب آخݨا اے کہ: تُوں اے کم کیتا کہ اپݨے کَہلے پُترے کی وی قُربان کرنے تُوں پِچھَے ناں ہٹیا. ہُݨ میں وی اپݨی زات نی قسم کھاݨا آں 17کہ میں تُکی بہُوں برکت دیساں. تُہاڑی نسل اِتنی بدہاساں جِتنے آسمانے پر تارے اݨ، تے جِتنی سمندر نے کنارے پر ریت اے۔ تے تُہاڑی اُولاد اپݨے دُشمݨاں پر فتح حاسل کرسی. 18تے تُہاڑیاں نسلاں نے وسیلے نال دُنیا نیاں ساریاں قوماں برکت کِہنسݨ، کِیئانکہ تُوں مہاڑی گل مَنی اے۔“
19حضرت اِبراہِیم تے حضرت اسحاق نوکراں کول مُڑی کے آئے، تے اُنہاں ساریاں نال بیر سبع در گئے. فِر حضرت اِبراہِیم اُتھے ہی رہے۔
20کُج مُدت تُوں بعد حضرت اِبراہِیم کی اے خبر پُہنچی کہ ”تُساں نے پہراؤ نحور نی بیوی مِلکاہ وِچوں مُنڈے جمے اݨ، 21یعنی کہ اُس نا پہلوٹھی نا پُتر عُوض، تے اُس نا پہراہ بُوز، تے قمُوئيل (جیہڑا آرام نا پِیؤ سی)، 22کاسد تے حزُو تے فِلداش تے اِدلاف تے بَتُو اِیل۔“ 23اِس طرح مِلکاہ تے نحور نے اے اٹھ پُتر پَیدا ہوئے. (بَتُو اِیل رِبقہ نا پیؤ سی.) 24نحور نی لُونڈی نا ناں رُومہ سی. اُس نے کہار وی مُنڈے پَیدا ہوئے، جِنہاں نے ناں طِبخ، جاحم، تخص تے معکہ اݨ.
Выбрано:
:
Выделить
Поделиться
Копировать
Хотите, чтобы то, что вы выделили, сохранялось на всех ваших устройствах? Зарегистрируйтесь или авторизуйтесь
Text (c) 2021 Noor-e-Kashmir
Audio (p) 2021 Noor-e-Kashmir