Obľúbené biblické verše z Ioanni 3

Zdieľať

Sepse Perndia kaqë e deshi botënë, saqë dha të bir’ e tij të vetëminë, që cilido që të besojë nde ai të mos humbasë, po të ketë jetën’ e pasosurë.

Sepse nukë dërgoi Perndia të bir’ e tij ndë botë, që të dëmëtojë botënë, po që të sosetë bota me anë të tij.

E ju përgjegj Iisui, e i thot’ atij: Vërtet, vërtet të thom tij, ndë mos leftë njeri sipërit, nukë mund të shohë mbretërin’ e Perndisë.

Ai që beson tek ai, nuk’ është dëmëtuarë; e ai që nukë beson, që ndashti është dëmëtuarë, sepse nukë besoi mbë ëmër të birit së Perndisë së vetëmit.

E të dëmëtuaritë është ndë këtë, se drita erdhi ndë botë, e njerëzitë deshnë më shumë erësirënë se dritënë, sepse qenë të këqia punërat’ e ture.

Ai duhetë të rritetë, e unë të unjem.

Sepse cilido që punon punëra të liga, nukë do dritënë, e nukë vjen afër dritësë, që të mos çfaqenë punërat’ e tij.

Ai që beson nde i biri ka jetë të pasosurë, ma kush nukë ep besë mbë të birë, do të mos shohë jetë, po urgji e Perndisë mbetetë mbi të.

E sikundrë ngrijti Moisiu gjarpërinë nd’erimi, kështu duhetë të ngrihetë edhe i biri njeriut.

Babai e do të birë, e ja dha gjithë punëratë ndë dorë të tij.