Obľúbené biblické verše z Joan 10

Zdieľať

Vargaz tuleb vaiše vargastamha, rikmaha, surmičemha. Minä olen tulnu andmaha elon, täuden, külläižen elon.

Minä olen hüvä paimen. Hüvä paimen andab ičeze elon lambhiš.

Minun lambhad kundleba minun än՚t, i minä tunden heid, i hö astuba minun jäl՚ghe.

Minä andan heile igähižen elon. Hö igäs ei kadogoi, i niken ei anasta heid minai.

Minä olen verai. Se, ken tuleb südäimehe minun kal՚t, ka päzub. Hän voib tulda i mända, i hän löudab omaluižen.

Minä olen hüvä paimen. Minä tunden ičein lambhid, i hö tundeba mindai

Minun Tat, kudamb om andnu heid minei, om suremb kaikid, i niken ei voi anastada heid minun Tatan kädespäi. Minä i Tat olem üks՚.»

muga kut Tat tundeb mindai i minä Tatad. Minä andan hengen lambhiš.

Niken ei anasta sidä minai, minä iče andan sen. Minai om vald antta se i otta tagaze. Muga minun Tat om käsknu minei tehta.»

Sikš Iisus völ sanui: «Todest tozi sanun teile: minä olen lambhiden verai.

A paukatud paimen ei ole oiged paimen, lambhad ei olgoi hänen. Konz hän nägeb, miše tuleb händikaz, ka hän jätab lambazkogon i pageneb. Händikaz rästab lambhid i kükseb niid kaikjale.

«Todest tozi sanun teile: ken ei mäne lambhiden tanhaze verajan kal՚t, a ličese sinna tošt tedme, ka se om vargaz i razbainik.