Obľúbené biblické verše z Joan 3

Zdieľať

Jumal om armastanu mirud muga äjal, ka andoi ičeze üksjaižen Poigan, miše ni üks՚, ken hänehe uskob, ei kadoiži, a saiži igähižen elon.

Ei sen täht Jumal oigendand ičeze Poigad mirhu, miše sudida sidä, a sen täht, miše mir hänen kal՚t päzuiži pahaspäi.

Iisus sanui: «Todest tozi sanun sinei: ku mez՚ ei sündu ülähänpäi, ka hän ei voi nägištada Jumalan valdkundad.»

Ken uskob hänehe, ei linne suditud, no ken ei usko, om jo suditud, sikš ku ei ole usknu Jumalan üksjaižen Poigan nimehe.

Sud om siš, miše lämoi om tulnu mirhu, no ičeze pahoiden tegoiden tagut mehed oma enamban navedinuded pimedad mi lämoid.

Hänele tarbiž tehtas surembaks, i minei penembaks.

Se, kudamb tegeb pahad, ei navedi lämoid; hän ei tule lämoinnoks sikš, miše hänen pahad tegod ei pal՚l՚astuiži.

Ken uskob Poigha, hänel om igähine elo, no se, ken ei usko Poigha, ka ei nägišta elod, vaiše Jumalan viha jäb hänen päle.»

Muga kut Moisei rahvahatomas mas libuti kün ülähäks, muga tarbiž Mehen Poig-ki libutada ülähäks

Tat armastab Poigad, i om andnu kaiken hänen käzihe.