Fjalët e urta 2:1-22

«Biri im, nëse i mirëpret fjalët e mia dhe ruan brenda teje urdhërimet e mia, duke i vënë vesh urtisë e duke e prirë zemrën drejt mençurisë, nëse do t'i thërrasësh mendjes e do t'i bësh zë mençurisë, nëse e kërkon atë si argjendin dhe e gjurmon si thesarin, atëherë do të kuptosh drojën e ZOTIT e do të gjesh dijen e Perëndisë, se ZOTI dhuron urtinë e prej gojës së tij del dija e mençuria. Ai i jep mbrothësi të drejtit, është mburojë për të ndershmin, mbron shtigjet e drejtësisë e bën rojë mbi udhën e besëtarëve të vet. Atëherë do të kuptosh drejtësinë e gjykimin, çiltërsinë e çdo udhë të mbarë. Do të të hyjë në zemër dija e njohja do të ta kënaqë shpirtin. Përsiatja do të të ruajë e mençuria do të të mbrojë, për të të shpëtuar nga udha e keqe, nga njerëzit që flasin prapësi, nga ata që lënë shtigjet e drejta për të ecur udhëve të errëta, që kënaqen me të keqen e ngazëllehen me prapësi të liga. Shtigjet e tyre janë të shtrembra, udhët e tyre me dredha. Kështu do të shpëtosh nga gruaja e huaj, nga e panjohura që të flet ëmbël, që braktis të dashurin e rinisë dhe harron besëlidhjen me Perëndinë e saj. Shtëpia e saj shpie drejt vdekjes e udhët e saj drejt hijeve. Ata që shkojnë me të as nuk kthehen më, as nuk gjejnë më shtegun e jetës. Prandaj, ti ec udhës së mbarë e mbaj shtigjet e të drejtëve, se të drejtët do ta banojnë tokën e të përsosurit do të mbeten në të. Të paudhët do të zhbihen nga faqja e dheut e të pabesët do të çrrënjosen».