Javanese, Caribbean - 1999 Edition (NT) Drama

<div class="version vid250 iso6393jvn" data-vid="250" data-iso6393="jvn">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch24" data-usfm="LUK.24">
 <div class="label">24</div><div class="s1">Gusti Y&#233;sus tangi sangka pati</div><div class="p"> 1Ing dinan&#233; minggu, &#233;suk mruput, wong w&#233;dok-w&#233;dok mau pada budal nang kuburan nggawa barang-barang&#233; sing wis dityawisk&#233; kanggo ngrumati layon&#233; Gusti Y&#233;sus. 2Kadung tekan nggon&#233;, wong-wong weruh n&#232;k watu sing nutupi kuburan&#233; wis diglundungk&#233;. 3Wong w&#233;dok-w&#233;dok mau terus mlebu, nanging layon&#233; wis ora &#232;n&#232;ng. 4Dong&#233; ijik pada ngadek nang kono lan bingung mikirk&#233; prekara kuwi, lah kok dadakan &#232;n&#232;ng wong lanang loro nganggo salin putih sumeblak ngadek nang ngarep&#233;. 5Wong w&#233;dok-w&#233;dok mau kag&#232;t banget terus pada ndingkluk. Wong lanang loro mau terus ngomong: &#8220;Ken&#232;ng apa kow&#233; kok pada nggol&#232;ki wong sing urip nang tengah&#233; wong mati? 6D&#232;kn&#233; ora &#232;n&#232;ng nang k&#233;n&#233;, D&#232;kn&#233; wis tangi. Apa ora pada k&#233;lingan marang tembung&#233;, dong&#233; D&#232;kn&#233; ijik nang Galil&#233;a. 7D&#232;kn&#233; lak ngomong ng&#233;n&#233; ta: &#8216;Anak&#233; Manungsa wis pinesti dielungk&#233; marang tangan&#233; wong dosa terus dipent&#232;ng. Sakwis&#233; kuwi, ing telung dinan&#233;, D&#232;kn&#233; bakal tangi men&#232;h.&#8217; &#8221;</div><div class="p"> 8Wong w&#233;dok-w&#233;dok mau terus k&#233;lingan marang tembung&#233; Gusti Y&#233;sus kuwi. 9Sakwis&#233; balik sangka kuburan, wong w&#233;dok-w&#233;dok mau terus pada ngomongk&#233; bab lelakon kuwi kab&#232;h marang murid sewelas lan marang liya-liyan&#233;. 10Wong w&#233;dok-w&#233;dok sing ngomongk&#233; bab lelakon mau yakuwi: Maria Makdal&#233;na, Yohanah lan Maria, ibun&#233; Yakobus lan wong w&#233;dok-w&#233;dok liyan&#233; sing uga bebarengan karo wong-wong mau. 11Nanging para rasul ora pada ngandel marang omong&#233; wong-wong kuwi, jar&#233;n&#233; namung ngobrol. 12Nanging rasul P&#233;trus terus gelis-gelis lunga nang kuburan. Kadung nginguk njeruh d&#232;kn&#233; namung weruh morin&#233; nang kono. D&#232;kn&#233; nggumun&#233; &#233;ram-&#233;ram, terus mulih karo mikir-mikir apa sing entas klakon nang kuburan kono.</div><div class="s1">Gusti Y&#233;sus ng&#233;tok marang</div><div class="s2">murid loro</div><div class="p"> 13Ing dina kuwi &#232;n&#232;ng murid&#233; Gusti Y&#233;sus loro sing pada mlaku arep nang d&#233;sa Emaus. D&#233;sa Emaus kuwi adoh&#233; kira-kira rolas kilom&#232;ter sangka kuta Y&#233;rusal&#232;m. 14Karo mlaku wong loro kuwi pada ngomongk&#233; bab sing entas klakon mau. 15Dong&#233; ijik omong-omongan ngono kuwi Gusti Y&#233;sus d&#233;w&#233; terus teka mbarengi mlaku. 16Wong loro mau ora nit&#232;ni n&#232;k kuwi Gusti Y&#233;sus, embuh ken&#232;ng apa kok pada pangling karo D&#232;kn&#233;. 17Gusti Y&#233;sus terus ngomong: &#8220;Kow&#233; kuwi pada ngomongk&#233; apa ta?&#8221;</div><div class="p">Wong loro mau terus mandek lan k&#233;tok sedi. 18Sing siji, sing jeneng&#233; Kl&#233;opas, semaur: &#8220;Tak kira namung Kow&#233; d&#233;w&#233; sing manggon nang Y&#233;rusal&#232;m sing ora ngerti bab lelakon-lelakon ing dina-dina sing kepungkur kuwi.&#8221;</div><div class="p"> 19Gusti Y&#233;sus terus takon: &#8220;En&#232;ng lelakon apa ta?&#8221;</div><div class="p">Sauran&#233;: &#8220;Lelakon bab Gusti Y&#233;sus sangka kuta Nasar&#232;t. D&#232;kn&#233; nabi sing kwasa banget ing penggaw&#233;n&#233; lan ing piwulang&#233;, sing kaj&#232;n tenan nang ngarep&#233; Gusti Allah lan nang tengah&#233; manungsa. 20Para pengarep&#233; imam lan para pengarep&#233; bangsan&#233; awak&#233; d&#233;w&#233; wis pada netepk&#233; setrapan pati marang D&#232;kn&#233;, mulan&#233; terus dipent&#232;ng. 21Awak&#233; d&#233;w&#233; kab&#232;h malah wis njagak-njagakk&#233; n&#232;k D&#232;kn&#233; sing bakal ngluwari bangsa Isra&#232;l. Saiki lelakon kuwi malah wis kliwat telung dina. 22Malah saiki sedulur-sedulur w&#233;dok sangka golongan&#233; awak&#233; d&#233;w&#233; pada marakk&#233; awak&#233; d&#233;w&#233; kag&#232;t banget. 23Jar&#233;n&#233; mau &#233;suk mruput pada budal nang kuburan, nanging ora nemu layon&#233; Gusti Y&#233;sus. Terus pada mulih lan ngomong n&#232;k weruh mul&#233;kat loro. Mul&#233;kat&#233; mau jar&#233;n&#233; ngomong n&#232;k Gusti Y&#233;sus wis tangi sangka pati. 24Kantyan&#233; awak&#233; d&#233;w&#233; terus pada budal nang kuburan lan pada nyeks&#232;ni d&#233;w&#233; n&#232;k sembarang sing diomong karo sedulur-sedulur w&#233;dok bener kab&#232;h. Nanging kantya-kantya mau ora weruh D&#232;kn&#233;.&#8221;</div><div class="p"> 25Gusti Y&#233;sus terus ngomong marang wong loro mau: &#8220;Kow&#233; kok bodo temen lan ang&#232;l temen pretyaya marang sembarang sing wis diomongk&#233; karo para nabi. 26Kristus kuwi lak kudu nglakoni kasangsaran, supaya sakwis&#233; kuwi kaangkat ing kaluhuran.&#8221; 27Gusti Y&#233;sus terus ndunung-ndunungk&#233; marang wong loro mau bab apa sing wis diomong nang Kitab Sutyi bab Kristus, wiwit sangka kitab-kitab&#233; nabi Moses nganti tekan kitab-kitab&#233; para nabi liyan&#233;.</div><div class="p"> 28Kadung wis tyedek karo d&#233;sa sing arep diparani, Gusti Y&#233;sus &#233;tok-&#233;tok&#233; arep mlaku terus. 29Nanging wong loro mau pada ngalang-alangi D&#232;kn&#233; ngomong: &#8220;Mbok hayuk mampir nang omah&#233; awak&#233; d&#233;w&#233; wa&#233;, awit wis surup, sedilut men&#232;h wis peteng.&#8221; Gusti Y&#233;sus terus mlebu nang omah&#233; wong loro mau. 30Kadung njagong bebarengan arep mangan, Gusti Y&#233;sus terus njikuk roti lan ndonga, maturkesuwun marang Gusti Allah. Sakwis&#233; kuwi terus nyuwil roti, terus dielungk&#233; marang wong loro mau. 31Sakwat mripat&#233; wong loro mau kebukak terus bisa nit&#232;ni Gusti Y&#233;sus, nanging D&#232;kn&#233; wis ngilang sangka mripat&#233; wong-wong mau. 32Wong loro mau terus ngomong: &#8220;Wah, mau atiku jan krasa tenan, dong&#233; D&#232;kn&#233; ndunung-ndunungk&#233; isin&#233; kitab-kitab&#233; nabi Moses lan para nabi liyan&#233;.&#8221;</div><div class="p"> 33Wong loro mau terus terusan ngadek lan balik men&#232;h nang kuta Y&#233;rusal&#232;m. Nang kono pada ketemu karo rasul&#233; Gusti Y&#233;sus sing sewelas, sing wis pada ngumpul karo murid-murid liyan&#233;. 34Sing pada ngumpul mau ngomong: &#8220;Gusti wis ng&#233;tok marang Simon! D&#232;kn&#233; panty&#232;n wis tangi men&#232;h!&#8221;</div><div class="p"> 35Wong loro sangka d&#233;sa Emaus mau uga ngomongk&#233; marang para murid sing pada nglumpuk bab apa sing wis dialami d&#233;w&#233; dong&#233; nang dalan. Uga pada ngomongk&#233; n&#232;k ora pangling karo Gusti Y&#233;sus, dong&#233; D&#232;kn&#233; nyuwil roti.</div><div class="s1">Gusti Y&#233;sus ng&#233;tok marang murid-murid&#233;</div><div class="p"> 36Dong&#233; murid-murid mau ijik pada ngomongk&#233; bab kuwi terus dadakan wa&#233; Gusti Y&#233;sus ngadek nang tengah&#233; lan mbag&#232;kk&#233;: &#8220;Tentrem anaa ing kow&#233;!&#8221;</div><div class="p"> 37Murid-murid kab&#232;h pada kag&#232;t lan wedi, mikir&#233; weruh memedi. 38-39Nanging Gusti Y&#233;sus ngomong: &#8220;Ken&#232;ng apa kow&#233; kok pada wedi lan ken&#232;ng apa kok pada mangu-mangu? Delokk&#233; tangan lan sikilku. Iki panty&#232;n Aku tenan. Dem&#232;ken d&#233;w&#233; k&#233;n&#233; awakku. Apa memedi nduw&#233; daging lan balung kaya Aku iki. Kow&#233; weruh d&#233;w&#233; ta?&#8221;</div><div class="p"> 40Sak bareng&#233; ngomong ngono kuwi Gusti Y&#233;sus nduduhk&#233; tangan&#233; lan sikil&#233;. 41Jalaran murid-murid&#233; durung ngandel sangking bungah lan nggumun&#233;, Gusti Y&#233;sus terus takon: &#8220;Apa nang k&#233;n&#233; &#232;n&#232;ng apa-apa sing ken&#232;ng dipangan?&#8221; 42Murid-murid&#233; terus nggawa iwak gor&#232;ngan sak iris. 43Iwak sak iris mau terus dipangan nang ngarep&#233; murid-murid&#233; karo Gusti Y&#233;sus.</div><div class="p"> 44Sakwis&#233; kuwi Gusti Y&#233;sus terus ngomong ng&#233;n&#233; marang murid-murid&#233;: &#8220;Prekara-prekara iki wis tak omongk&#233; marang kow&#233; dong&#233; Aku ijik bebarengan karo kow&#233;. Aku wis ngomong n&#232;k kab&#232;h sing wis ditulis bab Aku nang kitab&#233; nabi Moses lan kitab&#233; para nabi liyan&#233; lan uga nang kitab Masmur kudu klakon.&#8221;</div><div class="p"> 45Sakwis&#233; kuwi Gusti Y&#233;sus terus mbukak pikiran&#233; murid-murid&#233;, supaya pada dunung marang Kitab Sutyi. 46Gusti Y&#233;sus ngomong: &#8220;Nang Kitab Sutyi wis ketulis n&#232;k Kristus kudu nglakoni sangsara lan tangi men&#232;h sangka pati ing telung dinan&#233;. 47Uga wis ketulis n&#232;k Jeneng&#233; Kristus bakal dikabark&#233; marang kab&#232;h bangsa, n&#232;k Gusti Allah ngek&#232;ki pangapura marang wong sing pada ngakoni dosa-dosan&#233; lan pada nglakoni urip sing anyar. Kabar iki bakal digelark&#233; molai nang kuta Y&#233;rusal&#232;m. 48Lah kow&#233; kab&#232;h wis nyeks&#232;ni bab prekara kuwi mau kab&#232;h. 49Lan Aku d&#233;w&#233; bakal ngek&#232;ki marang kow&#233; apa sing wis dijanji karo Bapakku. Mulan&#233; kow&#233; aja pada lunga sangka kuta Y&#233;rusal&#232;m ndisik, nanging pada ngent&#232;nana tekan&#233; kekuwatan sangka swarga kanggo kow&#233;.&#8221;</div><div class="s1">Gusti Y&#233;sus munggah swarga</div><div class="p"> 50Sakwis&#233; kuwi Gusti Y&#233;sus terus nggawa murid-murid&#233; metu sangka kuta Y&#233;rusal&#232;m nang panggonan tyedek karo d&#233;sa B&#233;tani. Nang kono Gusti Y&#233;sus terus ngunggahk&#233; tangan&#233; lan mberkahi murid-murid&#233;. 51Sak bareng&#233; mberkahi mau, Gusti Y&#233;sus kaangkat munggah nang swarga, pisah sangka para murid&#233;. 52Murid-murid&#233; terus pada sujut nyembah marang D&#232;kn&#233;, terus balik nang kuta Y&#233;rusal&#232;m karo ati sing bungah banget. 53Murid-murid mau terus ora lunga sangka Gr&#233;ja Ged&#233; lan pada memuji lan maturkesuwun marang Gusti Allah.</div>
 </div>
 </div>
</div>

Ing dinané minggu, ésuk mruput, wong wédok-wédok mau pada budal nang kuburan nggawa barang-barangé sing wis dityawiské kanggo ngrumati layoné Gusti Yésus. Kadung tekan nggoné, wong-wong weruh nèk watu sing nutupi kuburané wis diglundungké. Wong wédok-wédok mau terus mlebu, nanging layoné wis ora ènèng. Dongé ijik pada ngadek nang kono lan bingung mikirké prekara kuwi, lah kok dadakan ènèng wong lanang loro nganggo salin putih sumeblak ngadek nang ngarepé. Wong wédok-wédok mau kagèt banget terus pada ndingkluk. Wong lanang loro mau terus ngomong: “Kenèng apa kowé kok pada nggolèki wong sing urip nang tengahé wong mati? Dèkné ora ènèng nang kéné, Dèkné wis tangi. Apa ora pada kélingan marang tembungé, dongé Dèkné ijik nang Galiléa. Dèkné lak ngomong ngéné ta: ‘Anaké Manungsa wis pinesti dielungké marang tangané wong dosa terus dipentèng. Sakwisé kuwi, ing telung dinané, Dèkné bakal tangi menèh.’ ”
Wong wédok-wédok mau terus kélingan marang tembungé Gusti Yésus kuwi. Sakwisé balik sangka kuburan, wong wédok-wédok mau terus pada ngomongké bab lelakon kuwi kabèh marang murid sewelas lan marang liya-liyané. Wong wédok-wédok sing ngomongké bab lelakon mau yakuwi: Maria Makdaléna, Yohanah lan Maria, ibuné Yakobus lan wong wédok-wédok liyané sing uga bebarengan karo wong-wong mau. Nanging para rasul ora pada ngandel marang omongé wong-wong kuwi, jaréné namung ngobrol. Nanging rasul Pétrus terus gelis-gelis lunga nang kuburan. Kadung nginguk njeruh dèkné namung weruh moriné nang kono. Dèkné nggumuné éram-éram, terus mulih karo mikir-mikir apa sing entas klakon nang kuburan kono.


Ing dina kuwi ènèng muridé Gusti Yésus loro sing pada mlaku arep nang désa Emaus. Désa Emaus kuwi adohé kira-kira rolas kilomèter sangka kuta Yérusalèm. Karo mlaku wong loro kuwi pada ngomongké bab sing entas klakon mau. Dongé ijik omong-omongan ngono kuwi Gusti Yésus déwé terus teka mbarengi mlaku. Wong loro mau ora nitèni nèk kuwi Gusti Yésus, embuh kenèng apa kok pada pangling karo Dèkné. Gusti Yésus terus ngomong: “Kowé kuwi pada ngomongké apa ta?”
Wong loro mau terus mandek lan kétok sedi. Sing siji, sing jenengé Kléopas, semaur: “Tak kira namung Kowé déwé sing manggon nang Yérusalèm sing ora ngerti bab lelakon-lelakon ing dina-dina sing kepungkur kuwi.”
Gusti Yésus terus takon: “Enèng lelakon apa ta?”
Saurané: “Lelakon bab Gusti Yésus sangka kuta Nasarèt. Dèkné nabi sing kwasa banget ing penggawéné lan ing piwulangé, sing kajèn tenan nang ngarepé Gusti Allah lan nang tengahé manungsa. Para pengarepé imam lan para pengarepé bangsané awaké déwé wis pada netepké setrapan pati marang Dèkné, mulané terus dipentèng. Awaké déwé kabèh malah wis njagak-njagakké nèk Dèkné sing bakal ngluwari bangsa Israèl. Saiki lelakon kuwi malah wis kliwat telung dina. Malah saiki sedulur-sedulur wédok sangka golongané awaké déwé pada marakké awaké déwé kagèt banget. Jaréné mau ésuk mruput pada budal nang kuburan, nanging ora nemu layoné Gusti Yésus. Terus pada mulih lan ngomong nèk weruh mulékat loro. Mulékaté mau jaréné ngomong nèk Gusti Yésus wis tangi sangka pati. Kantyané awaké déwé terus pada budal nang kuburan lan pada nyeksèni déwé nèk sembarang sing diomong karo sedulur-sedulur wédok bener kabèh. Nanging kantya-kantya mau ora weruh Dèkné.”
Gusti Yésus terus ngomong marang wong loro mau: “Kowé kok bodo temen lan angèl temen pretyaya marang sembarang sing wis diomongké karo para nabi. Kristus kuwi lak kudu nglakoni kasangsaran, supaya sakwisé kuwi kaangkat ing kaluhuran.” Gusti Yésus terus ndunung-ndunungké marang wong loro mau bab apa sing wis diomong nang Kitab Sutyi bab Kristus, wiwit sangka kitab-kitabé nabi Moses nganti tekan kitab-kitabé para nabi liyané.
Kadung wis tyedek karo désa sing arep diparani, Gusti Yésus étok-étoké arep mlaku terus. Nanging wong loro mau pada ngalang-alangi Dèkné ngomong: “Mbok hayuk mampir nang omahé awaké déwé waé, awit wis surup, sedilut menèh wis peteng.” Gusti Yésus terus mlebu nang omahé wong loro mau. Kadung njagong bebarengan arep mangan, Gusti Yésus terus njikuk roti lan ndonga, maturkesuwun marang Gusti Allah. Sakwisé kuwi terus nyuwil roti, terus dielungké marang wong loro mau. Sakwat mripaté wong loro mau kebukak terus bisa nitèni Gusti Yésus, nanging Dèkné wis ngilang sangka mripaté wong-wong mau. Wong loro mau terus ngomong: “Wah, mau atiku jan krasa tenan, dongé Dèkné ndunung-ndunungké isiné kitab-kitabé nabi Moses lan para nabi liyané.”
Wong loro mau terus terusan ngadek lan balik menèh nang kuta Yérusalèm. Nang kono pada ketemu karo rasulé Gusti Yésus sing sewelas, sing wis pada ngumpul karo murid-murid liyané. Sing pada ngumpul mau ngomong: “Gusti wis ngétok marang Simon! Dèkné pantyèn wis tangi menèh!”
Wong loro sangka désa Emaus mau uga ngomongké marang para murid sing pada nglumpuk bab apa sing wis dialami déwé dongé nang dalan. Uga pada ngomongké nèk ora pangling karo Gusti Yésus, dongé Dèkné nyuwil roti.

Dongé murid-murid mau ijik pada ngomongké bab kuwi terus dadakan waé Gusti Yésus ngadek nang tengahé lan mbagèkké: “Tentrem anaa ing kowé!”
Murid-murid kabèh pada kagèt lan wedi, mikiré weruh memedi. Nanging Gusti Yésus ngomong: “Kenèng apa kowé kok pada wedi lan kenèng apa kok pada mangu-mangu? Delokké tangan lan sikilku. Iki pantyèn Aku tenan. Demèken déwé kéné awakku. Apa memedi nduwé daging lan balung kaya Aku iki. Kowé weruh déwé ta?”
Sak barengé ngomong ngono kuwi Gusti Yésus nduduhké tangané lan sikilé. Jalaran murid-muridé durung ngandel sangking bungah lan nggumuné, Gusti Yésus terus takon: “Apa nang kéné ènèng apa-apa sing kenèng dipangan?” Murid-muridé terus nggawa iwak gorèngan sak iris. Iwak sak iris mau terus dipangan nang ngarepé murid-muridé karo Gusti Yésus.
Sakwisé kuwi Gusti Yésus terus ngomong ngéné marang murid-muridé: “Prekara-prekara iki wis tak omongké marang kowé dongé Aku ijik bebarengan karo kowé. Aku wis ngomong nèk kabèh sing wis ditulis bab Aku nang kitabé nabi Moses lan kitabé para nabi liyané lan uga nang kitab Masmur kudu klakon.”
Sakwisé kuwi Gusti Yésus terus mbukak pikirané murid-muridé, supaya pada dunung marang Kitab Sutyi. Gusti Yésus ngomong: “Nang Kitab Sutyi wis ketulis nèk Kristus kudu nglakoni sangsara lan tangi menèh sangka pati ing telung dinané. Uga wis ketulis nèk Jenengé Kristus bakal dikabarké marang kabèh bangsa, nèk Gusti Allah ngekèki pangapura marang wong sing pada ngakoni dosa-dosané lan pada nglakoni urip sing anyar. Kabar iki bakal digelarké molai nang kuta Yérusalèm. Lah kowé kabèh wis nyeksèni bab prekara kuwi mau kabèh. Lan Aku déwé bakal ngekèki marang kowé apa sing wis dijanji karo Bapakku. Mulané kowé aja pada lunga sangka kuta Yérusalèm ndisik, nanging pada ngentènana tekané kekuwatan sangka swarga kanggo kowé.”

Sakwisé kuwi Gusti Yésus terus nggawa murid-muridé metu sangka kuta Yérusalèm nang panggonan tyedek karo désa Bétani. Nang kono Gusti Yésus terus ngunggahké tangané lan mberkahi murid-muridé. Sak barengé mberkahi mau, Gusti Yésus kaangkat munggah nang swarga, pisah sangka para muridé. Murid-muridé terus pada sujut nyembah marang Dèkné, terus balik nang kuta Yérusalèm karo ati sing bungah banget. Murid-murid mau terus ora lunga sangka Gréja Gedé lan pada memuji lan maturkesuwun marang Gusti Allah.

Slušaj Lukas 24