Populära bibelverser från Lúcás 14

Dela

Má ṫagann duine ċúġam-sa agus gan fuaṫ aige d’á aṫair agus d’á ṁáṫair, agus d’á ṁnaoi agus d’á ċlainn, agus d’á ḋriṫáraċa agus d’á ḋriféaraċa, agus fós d’á anam féin, ní féidir dó ḃeiṫ ’n-a ḋeisgiobul agam.

Agus an t-é ná deineann a ċros féin d’iompar agus teaċt am’ ḋiaiḋ, ní féidir dó ḃeiṫ ’n-a ḋeisgiobul agam.

Óir gaċ aoinne a ḋ’árdóċaiḋ é féin, ísleófar é; agus an t-é a ḋ’ísleóċaiḋ é féin, árdófar é.

Ar an gcuma gcéadna, gaċ duine agaiḃ-se ná tugann druim láṁa le n-a ḃfuil aige, ní féidir dó ḃeiṫ ’n-a ḋeisgiobul agam-sa.

Óir cé’cu agaiḃ-se gur ṁaiṫ leis túr do ċur suas ná suiḋfeaḋ síos ar dtúis ċun an ċosdais, nár ḃfoláir a ḋéanaṁ, do ṁeas, féaċaint an mbeaḋ dóiṫin na h-oibre aige? Le h-eagla, tar éis an ḃuinn do ċur agus gan ar a ċumas críoċnú, go dtusnóċaḋ gaċ a ḃfeicfeaḋ é ar ṁagaḋ fé, Agus go ndéarfaidís: Ḋein an duine seo tusnú ar ċur suas, agus ní’l ar a ċumas críoċnú.

Aċ nuair a ḋéanfair féasda glaoiḋ ċúġat na daoine boċta, na daoine gortuiġṫe, na bacaiġ, na daill, Agus beiḋ áṫas ort, mar ní ḃeiḋ ar a gcumas cúiteaṁ a ḋéanaṁ leat; agus déanfar an cúiteaṁ leat i n-aiseiriġe na ḃfíoraon.

Is maiṫ an rud salann, aċ má ċailleann an salann a ḃlas, cad leis go ndéanfar deiġ-ḃlasta é? Ní’l tairḃe ann do’n talaṁ ná ċun aoiliġ; caiṫtear amaċ é. An t-é go ḃfuil cluasa air ċun éisteaċta cloiseaḋ sé.