Populära bibelverser från Lúcás 17

Dela

Agus duḃairt sé leis: Eiriġ agus imṫiġ leat, óir do ṡlánuiġ do ċreideaṁ ṫú.

Agus má ḋeineann sé beart ad’ ċoinniḃ seaċt n-uaire sa lá, agus má iompuiġeann sé ċúġat seaċt n-uaire sa lá agus go ndéarfaiḋ sé, Tá caṫú orm: maiṫ ḋó.

Aċ ḃí duine acu agus nuair a ċonaic sé go raiḃ sé glan, d’ḟill sé ṫar n-ais agus é ag molaḋ Dé go h-árd, Agus ċaiṫ sé é féin ar a ḃéal a’s ar a aġaiḋ ag cosaiḃ Íosa ag gaḃail a ḃuiḋeaċais leis, agus Samaritánaċ dob’ eaḋ é.

Tugaiḋ aire ḋaoiḃ féin. Má ḋeineann do ḋriṫáir beart ad’ ċoinniḃ, cas leis é; agus má ḃíonn caṫú air, maiṫ ḋó é.

Agus d’ḟreagair Íosa é agus duḃairt: Nár glanaḋ deiċniúḃar? Agus an naonḃúr eile, cá ḃfuil siad?

Agus duḃairt an Tiġearna: Dá mbeaḋ oiread gráinne mustáird de ċreideaṁ agaiḃ, déarfaḋ siḃ leis an gcrann sícamín seo, Tógtar as do ṗréaṁaċaiḃ ṫú agus curtar sa ḃfaraige ṫu, agus ḋéanfaḋ sé rud oraiḃ.

Pé duine ḃeiḋ a d’iarraiḋ a anama ṡáḃáil, caillfiḋ sé é; agus an t-é a ċaillfiḋ a anam sáḃálfaiḋ sé é.

Agus duḃairt sé le n-a ḋeisgiobuil: Ní féidir gan sgannail do ṫeaċt, aċ is léanṁar do’n t-é tré n-a dtagaid siad. B’ ḟearra ḋó gur bró ṁuilinn a curfaí ar a ṁuineál agus é ċaiṫeaṁ sa ḃfaraige ’ná go dtaḃarfaḋ sé sgannal do ḋuine de’n ṁuintir ḃeag so.

Agus mar a ṫárla i laeṫiḃ Nóe iseaḋ ḃeiḋ i laeṫiḃ Ṁic an Duine. Ḃíodar ag iṫe agus ag ól, ag pósaḋ ban agus ag taḃairt ban le pósaḋ, go dtí an lá ’n-ar ċuaiḋ Nóe isteaċ sa n-áirc; agus ṫáinig an díle agus do ḃáiḋ sí iad go léir.