Psalteri 2

2
1Përse shfryitnë kombetë, edhe popujtë shkuenë ndër mend punë të kota?
2Mbëretënit e dheut ndenjnë, edhe të parët’ u mbëlothnë bashkë kundrë Zotit, edhe kundrë të lyemit ati,
3 tue thanë: Le të këpusim lidhëjet’ e atyne, edhe le të hedhim tej prei nesh vargjet’ e atyne.
4Ai qi rri ndë qillt ka me qeshunë: Zoti ka me përqeshun’ ata.
5Atëherë ka me u folunë ndë mëni të vet, edhe ka me i trubulluem ndë zemërim të vet.
6Por unë,ka me thanë, Leva mbëretinë t’em mbi Sionë, malin e shenjtënisë s’eme.
7Unë kam me diftuem urdhëniminë; Zoti më tha: Ti je biri em, unë sot të kam piellë.
8Lyp prei meje, edhe kam me të dhanë kombetë për trashigiminë tand, edhe kantet’ e dheut për të përmbaitunitë tat.
9Ke me kullotun’ ata me shkop të hekurtë; ke me thyem ata porsi enë tiegullari.
10Tashti pra urtësohi, o mbëretënë; mësohi, o gjykatësit’ e dheut.
11Shërbeni Zotit me frikë, edhe gëzohi me të dridhunë.
12Puthni birinë, mos zemërohetë ndonji herë, edhe keni me hupunë prei udhësë, kur të ndizetë së shpeiti zemërimi i ati. Lum gjith’ ata qi kanë shpëryem mb’atë.

Märk

Dela

Kopiera

None

Vill du ha dina höjdpunkter sparade på alla dina enheter? Registrera dig eller logga in