Luka 17இலிருந்து பிரபலமான வேதாகம வசனங்கள்

பகிர்

I hän sanui mehele: «Libu i mäne. Sinun uskond tegi sindai tervheks.»

Hot՚ hän seičeme kerdad päiväs tegeb pahad sindai vaste i seičeme kerdad tuleb sanumaha: ‘Minä žalleičen, miše olen tehnu muga’, ka prosti händast.»

Konz üks՚ heišpäi homaiči, miše tegihe tervheks, hän pördihe tagaze i ülenzoiti Jumalad komedal änel. Hän lanksi Iisusan jaugoihe i kiti händast. Nece mez՚ oli samarialaine.

Kackat ičhetoi! Ku sinun vel՚l՚ tegeb pahad sindai vaste, ka laji händast, a ku žalleičeb, miše om tehnu muga, ka prosti händast.

Iisus küzui: «Ei-ik kaik kümne olgoi puhtastanus? Kus nene ühesa oma?

No Ižand sanui: «Ku teil oliži uskondad vaiše gorčicansemnen verdan, ka tö voižit sanuda necile smokvanpule: ‘Heitä jured maspäi i ištuta ičtaiž merhe,’ i se kundliži teid.»

Ken tahtoškandeb kaita ičeze henged, ka kadotab sen, no ken sen kadotab, ka hän kaičeb sidä.

Iisus sanui openikoile: «Manitusile tarbiž tulda, ei voi toižin olda, no voi sidä, kenen kal՚t ned tuleba! Paremb oliži hänele, miše ken-ni lükäidaiži händast merhe mellickivi kaglas, mi hän veb grähkähä ühten-ki neniš penišpäi.

Muga kut oli Nojan päivil, muga linneb Mehen Poigan päivil-ki. Mehed söiba i joiba, naiba i andliba mehele ičeze tütrid sihe päivhäsai, konz Noi mäni surhe veneheze. Sid՚ tuli sur՚ upotand i koleti heid kaikid.