Southern Balochi: Hodáay Pákén Ketáb Portions

Hodáay Pákén Ketáb

ایلازَر نامێن مردے ناجۆڑ اَت. آ، مَریَم و آییئے گهار مَرتائے مێتگ بئیت‌اَنیائے مردمے اَت. مَریَم هما اَت که هُداوندێن ایسّائے پادی اَتر پِر مُشتنت و گۆن وتی مودان هُشکی کرتنت. انّون آییئے برات ایلازَر ناجۆڑ اَت. ایلازَرئے گهاران په ایسّایا کُلئو دێم دات: ”او هُداوند! تئیی دۆستێن مردم نادْراه اِنت.“ وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، گوَشتی: ”اے نادْراهی آییا نکُشیت، په هُدائے شان و شئوکتا نشانیے بیت، تانکه چه اِشیا هُدائے چُکّئے شان و شئوکت زاهر ببیت.“ ایسّایا مَرتا و آییئے گهار و ایلازَر دۆستَ داشتنت.
وهدے ایسّا ایلازَرئے ناجۆڑیا سَهیگ بوت، دگه دو رۆچا هما جاها مهتل بوت که داشتگ‌اَتی و رندا گۆن مُریدان گوَشتی: ”بیاێت پدا یَهودیَها رئوێن.“ مُریدان گوَشت: ”او استاد! انّون یَهودی تئیی سِنگسار کنگئے سرا اَتنت. پدا همۆدا رئوگَ لۆٹئے؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”رۆچئے رُژنایی دوازده ساهت نه‌اِنت؟ کَسے که رۆچا راهَ رئوت، ٹَگلَ نئوارت چێا که جهانئے رُژنا گندیت. بله اگن مردمے شپا راه برئوت، ٹَگلَ وارت چێا که آییا هچّ نور نێست.“ اے هبران و رند ایسّایا گوَشت: ”مئے دۆستێن ایلازَر وپتگ، بله منَ رئوان و آییا پادَ کنان.“ مُریدان گوَشت: ”او هُداوند! اگن واب کپتگ، اَلّما دْراهَ بیت.“ ایسّایا آییئے مَرکئے بارئوا هبر کرت، بله آیان هئیال کرت که ایلازَر اَنچۆ وپتگ و واب اِنت.
پدا ایسّایا تَچکا گوَشتنت: ”ایلازَر مُرتگ. بله شَرّ اِنت که من اۆدا نبوتگان. نون من په شُمئیگی گَل آن که شما ایمان آورتَ کنێت. بیاێت، آییئے گوَرا رئوێن.“ توما که آییئے دومی نام دیدیموس اَت، گۆن آ دگه مُریدان گوَشتی: ”بیاێت، ما هم رئوێن که گۆن ایسّایا هۆر بمرێن.“

وهدے ایسّا آتک و رَست، سَهیگ بوت که چار رۆچ اِنت ایلازَر کَبر کنگ بوتگ. بئیت‌اَنیا تان اورشَلیما، کِساس سئے کیلومیتر اِنت. بازێن یَهودیے، مَرتا و مَریَمئے کِرّا په آیانی براتئے پُرسا آتکگ‌اَت. وهدے مَرتا سَهیگ بوت که ایسّا پێداک اِنت، آییئے پێشوازیا شت، بله مَریَم لۆگا نِشت. مَرتایا گۆن ایسّایا گوَشت: ”او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگ‌اَت. بله منَ زانان که هر چیزّے که تئو چه هُدایا بلۆٹئے، انّون هم ترا دنت.“ ایسّایا گوَشت: ”تئیی برات پدا زندگَ بیت.“ مَرتایا گوَشت: ”منَ زانان که آهِرتئے رۆچا زندگَ بیت، هما رۆچا که مُردگ جاهَ جننت.“ ایسّایا گوَشت: ”زِندئے سرچمّگ من آن و اے من آن که مُردگان دوبَر زندگَ کنان. اگن کَسے منی سرا ایمان بیاریت، تُرے بمریت هم پدا زندگَ بیت. هرکَس که زندگ اِنت و منی سرا ایمانَ کاریت، هچبرَ نمریت. اے هبرا باوَرَ کنئے؟“ مَرتایا گوَشت: ”هئو، هُداوند! منا باور اِنت که تئو مَسیه ائے، تئو هُدائے هما چُکّ ائے که اے جهانا آیگی اَت.“

اے هبرئے کنگا و رَند مَرتا شت، وتی گهار مَریَمی تئوار کرت و په هَلوَت گوَشتی: ”استاد آتکگ و ترا لۆٹیت.“ وهدے مَریَما اِشکت، هما دمانا پاد آتک و ایسّائے کِرّا شت. ایسّا اَنگت مێتگا نپُترتگ‌اَت، همۆدا اَت که مَرتا آییئے پێشوازیا شتگ‌اَت. هما یَهودی که لۆگا مَریَمئے کِرّا اَتنت و آییا تسلّا دئیگا اَتنت، وهدے دیستِش که مَریَم په اِشتاپی پاد آتک و چه لۆگا در آتک، آییئے رَندا کپتنت. وت‌مان‌وت گوَشتِش: ”بلکێن په گرێوگا کَبرئے سرا رئوت.“
بله مَریَم همۆدا شت و سر بوت که ایسّا اۆدا اَت. وهدے ایسّایی دیست، آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”او هُداوند! اگن تئو اِدا بوتێنئے، منی برات نمُرتگ‌اَت.“ ایسّایا که مَریَم و آییئے همراهێن یَهودی گرێوگا دیستنت، سکّ نگێگ و پَدَرد بوت. گوَشتی: ”شما ایلازَر کجا کبر کرتگ؟“ گوَشتِش: ”او هُداوند! بیا و بچار.“ ایسّایا گرێت. یَهودیان گوَشت: ”بچارێت، چینکدر دۆستی داشتگ.“ چه آیان لهتێنا گوَشت: ”اے مردا که کۆرئے چمّ رُژنا کرتنت، ایلازَری چه مَرکا رَکّێنت نکرت؟“

ایسّا پدا سکّ نگێگ بوت و ایلازَرئے کَبرئے سرا شت. کَبر گارے اَت و ڈۆکے دپا اێر اَتی. ایسّایا گوَشت: ”ڈۆکا دور کنێت.“ مُرتگێن ایلازَرئے گهار مَرتایا گوَشت: ”او هُداوند! آییئے مَرکا چار رۆچ گوَستگ و بۆَ کنت.“ ایسّایا پَسّئو دات: ”من ترا نگوَشت که اگن ترا ایمان ببیت، هُدائے شان و شئوکتا گندئے؟“ گڑا ڈۆکِش دور کرت. ایسّایا آسمانئے نێمگا چارت و گوَشتی: ”او پت! تئیی شُگرا گران که تئو منی هبر گۆش داشت. من زانت که تئو مُدام منی هبرا گۆشَ دارئے، بله من اے هبر هما مردمانی هاترا گوَشت که اِدا اۆشتاتگ‌اَنت، تانکه باور بکننت که تئو منا رئوان داتگ.“ چه اے هبران و رَند، ایسّایا گۆن بُرزێن تئوارے گْوانک جت: ”ایلازَر! در آ.“ هما مُردگ که دست و پادی کَپنا پَتاتگ‌اَتنت و دێمی دَزمالێا پۆشتگ‌اَت، ڈنّا در آتک. ایسّایا گوَشت: ”پَچی کنێت، بِلّێتی که رئوت.“

بازێن یَهودیے که مَریَمئے کِرّا آتکگ‌اَت، وهدے ایسّائے اے کارِش دیست، آییئے سرا ایمانِش آورت. بله چه اِشان لهتێن پَریسیانی کِرّا شت و ایسّائے کرتگێن کارئے هالِش برت و سر کرت. پَریسی و مزنێن دینی پێشوایان، سرۆکانی دیوانئے باسک لۆٹاێنتنت و گوَشتِش: ”ما چے کنگا اێن؟ اے مرد بازێن مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیے پێش دارگا اِنت. اگن اِشیا همے ڈئولا یله بدئیێن، سجّهێن مردم اِشیئے سرا ایمانَ کارنت و رومیَ کاینت و مئے مزنێن پرستشگاه و کئوما چه مئے دستا پچَ گِرَنت.“
چه آیان یکّے که نامی کئیاپا اَت، آ سالئے مسترێن دینی پێشوا اَت. آییا گوَشت: ”شما هچَّ نزانێت. نزانێت که په شما شرتر همِش اِنت که سَرجمێن کئومئے تباهیئے بدلا، یکّ مردمے کئومئے جاها بمریت؟“ اے هبر کئیاپایا وتسرا نجت. آ هما سالئے مسترێن دینی پێشوا اَت، پمێشکا آییا پێشگۆیی کرت که ایسّا کئومئے جاها مریت. تهنا آ کئومئے جاها نمریت، هُدائے سجّهێن شِنگ و شانگێن چُکّانی جاها مریت تانکه آیان یکجاه و یکراه بکنت. چه آ رۆچا و رَند، ایسّائے کُشگئے پَندَلِش سازت. چه اِد و رند ایسّایا یَهودیانی نیاما تَرّ و گَردَ نکرت. گیابانئے نزّیکّا اِپراێم نامێن شهرێا شت و گۆن وتی مُریدان همۆدا داشتی.
یَهودیانی سَرگوَزئے ائیید نزّیکّ اَت و بازێن مردمے چه مُلکئے سجّهێن هَند و دَمگان اورشَلیما آتکگ‌اَت که چه ائییدا پێسر پاکیزگیئے رسمان پوره بکننت. آ ایسّایا پَٹّگا اَتنت، مزنێن پرستشگاها اۆشتاتگ‌اَتنت و یکدگرا جُست کنگا اَتنت: ”شما چے گوَشێت؟ بارێن، اے ائییدا نئیئیت؟“ بله پَریسی و مزنێن دینی پێشوایان هُکم داتگ‌اَت: ”هرکَس که زانت ایسّا کجا اِنت، مارا هال بدنت.“ آیانی دلا اَت که ایسّایا دَزگیر بکننت.

వినండి یوهَنّا 11