Agus do ḃolṫuiġ an TIĠEARNA deaġḃlaḋ; agus a duḃairt an TIĠEARNA ann a ċroiḋe, Ní ṁillfiġ mé aris ann talaṁ ar son an duine ó so amaċ; óir as olc smuáineaḋ croiḋe an duine ón óige: ní mó ḃuáilfeas mé a rís ni is mó, a nuile ní béo mar do rinne mé. An feaḋ ṁairfeas an talaṁ, ní sguirfiḋ aimsir an tsíolċuir agus an foġṁar, agus an ḟuaċd agus an teas, agus an saṁraḋ agus an ġeiṁreaḋ, agus an lá agus a noiḋċe.