ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Лука 17

แบ่งปัน

Сора анга: «Тур, бар, сени ийнаныуунг сени къутхарды», – деди.

Эм бир кюннге жети кере санга къажау гюнях этсе да, бир кюннге жети кере къайтышып, тобагъа къайтама десе, анга кеч», – деди.

Аладан бирлери уа, сау болуп къалгъанын кёрюп, уллу ауаз бла Аллахха махтау сала, къайтып келди Эмда, Иссагъа ыспас эте, беттёбен Аны аякъларыны аллына ауду. Ол а самариялы эди.

Кесигизге сынап къарагъыз. Сени къарындашынг санга къажау гюнях этсе уа, анга айыбын айт, сора тобагъа къайтышса, анга кеч.

Ол заманда Исса: «Тазаланнганла он тюйюлмю эдиле? Тогъузу уа къайдадыла?

Раббий былай айтды: «Сизни татыран бюртюк тенгли бир ийнаныуугъуз болуп, бу инжир терекге: „Тамырынг бла чыгъып, тенгизге орнал!“ деп айтсагъыз эди, ол сизни айтханыгъызны этер эди.

Кеси жанын сакъларгъа кюрешген адам аны жоярыкъды, жанын жойгъан адам а, аны жашатырыкъды.

Дагъыда Исса Кесини сохталарына былай айтды: «Адамны гюняхха тюшюрюучю затла келмей амал жокъду, алай а ол затла кимни юсю бла келе эселе да, анга палах! Ол, бу гитчеледен бирлерин гюняхха тюшюргенден эсе, аны боюнуна тирмен ташны тагъып, аны тенгизге атсала, анга ол иги болур эди.

Нухну заманында къалай болгъан эсе, Адам Улуну заманында да алай боллукъду. Нух кемеге миннген кюннге дери (адамла), ашай – иче, къатын ала, эрге бара тургъандыла. Сора суу къыяма келип барын да къыргъанды.