ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Lyfr y Psalmau 11

แบ่งปัน

Yr Arglwydd, cyfiawn yw ei fâr, Efe a gâr gyfiawnder; A’i wyneb Ef a edrych fyth Ar bur ddi‐lyth unionder.

Mae ’r Arglwydd yn ei sanctaidd Dŷ, A’i orsedd fry sy ’n uchel; Cenfydd ei lygaid ddynion byd, A’u holl feddylfryd dirgel.

Yr Ior a farn y cyfiawn rai, A phawb a’r a’i gwas’naethont; Ond ffiaidd gan ei fron ddi‐nam Yw pawb ar gam a wnelont.

“Y seiliau,” meddwch, “seiliau ’r byd, Taflwyd a chwalwyd hwynt i gyd; Beth a wna ’r cyfion gwan yn awr Yn erbyn y fath ddistryw mawr?”

Yn Nuw y mae fy hyder i; Pa’m ynte y dywedwch chwi Wrth f’ enaid, “Hed i’ch mynydd draw, Fel yr aderyn yn ei fraw?”