ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Eoin 8

แบ่งปัน

Annsin do laḃair Íosa leo arís, g‐á ráḋ, Is mise solas an doṁain, an té leanas mé ní siuḃalfaiḋ sé i ndorċadas, aċt béiḋ solas na beaṫaḋ aige.

agus aiṫneoċaiḋ siḃ an ḟírinne, agus saorfaiḋ an ḟírinne siḃ.

Agus aduḃairt Íosa leis na h‐Iúdaċaiḃ do ċreid ann, Má ċlaoiḋeann siḃ lem’ ḃriaṫraiḃ, go fírinneaċ is deisceabail agam siḃ

Ar an aḋḃar sin, má ṡaorann an Mac siḃ, béiḋ siḃ saor dá ríriḃ.

Agus mar leanadar ag cur na ceiste air, d’éiriġ sé suas agus aduḃairt sé leo, Cibé duine agaiḃ atá gan ṗeacaḋ, caiṫeaḋ seisean an ċéad ċloċ léi.

D’ḟreagair Íosa iad, Go fírinneaċ adeirim liḃ, Duine ar biṫ do‐ġní peacaḋ is seirḃíseaċ do’n ṗeacaḋ é.

Annsin d’éiriġ Íosa suas, agus aduḃairt sé léi, A ḃean, cá ḃfuil siad? An aṁlaiḋ nár ḋaor aoinneaċ ṫú? Aduḃairt sise, Níor ḋaor, a Ṫiġearna. Agus aduḃairt Íosa, Ní mó ḋaoraim‐se ṫú: imṫiġ, agus ná déan aon ṗeacaḋ arís.]