ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Lúcás 21

แบ่งปัน

Aċt biḋiḋ ag faire i gcóṁnaiḋe, agus ag guiḋe, go mbéiḋ sé de neart agaiḃ éalóḋ ó na neiṫiḃ sin uile atá le teaċt, agus seasaṁ i láṫair Ṁic an Duine.

Aċt taḃraiḋ aire ḋaoiḃ féin, ar eagla go mbéiḋ dúire croiḋe oraiḃ le craos, agus le meisce, agus le cúramaiḃ an tsaoġail seo, agus go otiocfaiḋ an lá sin go h‐obann oraiḃ ar nós gaiste

Le neart foiġde slánóċaiḋ siḃ ḃúr n‐anmanna.

óir do‐ḃéarfad‐sa briaṫra béil agus eagna ḋaoiḃ naċ ḃféadfaiḋ ḃúr náiṁde go léir a séanaḋ ná cur ’n‐a gcoinniḃ.

Raċaiḋ neaṁ agus talaṁ ar ceal: aċt ní raċaiḋ mo ḃriaṫra‐sa ar ceal.

Agus béiḋ cóṁarṫaí i ngréin, agus i ré, agus i réaltanaiḃ; agus béiḋ anró ar talaṁ i measc na gcineaḋaċ, agus mearḃall orṫa ó ḟoṫram na fairrge agus na dtonn; daoine ag dul i laige le h‐eagla, agus le h‐imniḋe mar ġeall ar a ḃfuil i ndán do’n tsaoġal: óir corróċar cuṁaċta neiṁe. Agus annsin do‐ċífid Mac an Duine ag teaċt i scamall le cuṁaċt agus le glóir ṁóir.

Agus béiḋ fuaṫ ag gaċ uile ḋuine ḋaoiḃ ar son m’anma.

agus béiḋ creaṫa móra talṁan, agus gortaí agus pláiġeanna ’n‐a lán áiteann; agus béiḋ neiṫe uaṫḃásaċa ann, agus cóṁarṫaí móra ó’n spéir.

Agus nuair do‐ċluinfiḋ siḃ tráċt ar ċogaiḋiḃ agus ar ċaismeartaiḃ, ná bíoḋ eagla oraiḃ: óir caiṫfiḋ na neiṫe sin teaċt ar dtús; aċt ní ṫig an deireaḋ de láṫair. Annsin aduḃairt sé leo, Éireoċaiḋ cineaḋ i n‐aġaiḋ ciniḋ, agus ríoġaċt i n‐aġaiḋ ríoġaċta

Agus béiḋ cóṁarṫaí i ngréin, agus i ré, agus i réaltanaiḃ; agus béiḋ anró ar talaṁ i measc na gcineaḋaċ, agus mearḃall orṫa ó ḟoṫram na fairrge agus na dtonn; daoine ag dul i laige le h‐eagla, agus le h‐imniḋe mar ġeall ar a ḃfuil i ndán do’n tsaoġal: óir corróċar cuṁaċta neiṁe.

Annsin aduḃairt sé leo, Éireoċaiḋ cineaḋ i n‐aġaiḋ ciniḋ, agus ríoġaċt i n‐aġaiḋ ríoġaċta

Agus aduḃairt sé, Taḃraiḋ aire naċ meallfar siḃ: óir tiocfaiḋ mórán daoine im’ ainm‐se, g‐á ráḋ, Is mise é; agus, Atá an t‐am druidṫe linn: ná leanaiḋ iaḋ‐san.