ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Lúcás 22

แบ่งปัน

g‐á ráḋ, A Aṫair, má’s toil leat é, beir uaim an cupán so: aċt ċeana, nárab é mo ṫoil‐se aċt do ṫoil‐se do‐ġéantar.

aċt do‐rinneas‐sa guiḋe ar do ṡon‐sa, ċum naċ gcaillfeaḋ ar do ċreideaṁ: agus nuair iompóċair neartuiġ do ḃráiṫre.

Agus do ṫóg sé arán, agus nuair ṫug sé buiḋeaċas, do ḃris sé é, agus ṫug sé ḋóiḃ é, g‐á ráḋ, Is é seo mo ċorp do‐ḃeirṫear ar ḃúr son‐sa: déanaiḋ so mar ċuiṁneaṁ orm‐sa.

Agus an cupán, mar an gcéadna, tar éis suipéir, g‐á ráḋ, Is é an cupán so an tiomna nua im’ ḟuil‐se doirtear amaċ ar ḃúr son‐sa.

Agus ar mbeiṫ ḋó i bpian‐ḃroid ċráiḋte, ba ḋéine do ġuiḋ sé: agus d’éiriġ a ċuid allais mar ḃéaḋ braoin fola ag tuitim ċum talṁan.

Aċt ní mar sin daoiḃ‐se: aċt an té is mó eadraiḃ, bíoḋ sé mar an té is óige; agus an té is áirde oraiḃ mar an té do‐ġní frioṫáileaṁ.

Agus aduḃairt seisean, Adeirim leat, a Ṗeadair, naċ nglaoḋfaiḋ an coileaċ indiu, go séanfair trí h‐uaire aon aiṫne do ḃeiṫ agat orm.