ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Lúcás 23

แบ่งปัน

Agus aduḃairt Íosa, A Aṫair, maiṫ ḋóiḃ, óir ní ḟuil a ḟios aca créad atá aca d’á ḋéanaṁ. Agus do roinneadar a ċuid éadaiġe eadorṫa féin, g‐á gcur ar ċrannaiḃ.

Agus aduḃairt seisean leis, Go fírinneaċ adeirim leat, Béiḋ tú im’ ḟoċair‐se indiu i bPárrṫas.

Agus aduḃairt sé, A Íosa, cuiṁniġ orm‐sa nuair ṫiocfas tú id’ ríoġaċt.

Agus do ġlaoḋ Íosa de ġuṫ árd, agus aduḃairt, A Aṫair, do‐ḃeirim m’anam i leiṫ do láṁ‐sa; agus ag ráḋ na ḃfocal sin dó, do scar a anam leis.

Agus nuair do ṡroiċeadar an áit ar a dtugtar An Cloigeann, do ċéasadar annsin é, agus na cuirpṫiġ, duine aca ar a láiṁ ḋeis, agus an duine eile ar a láiṁ ċlé.

Agus do ḃí sé timċeall na séṁaḋ h‐uaire, agus do leaṫ dorċadas ar an talaṁ uile go dtí an naoṁaḋ h‐uair, solas na gréine ag dul i laiġead: agus do réabaḋ brat an teampaill tré n‐a lár.

Agus nuair do ċonnaic an ceanntúir créad ṫarla, ṫug sé glóir do Ḋia, g‐á ráḋ, Go deiṁin ba fíréan an fear so.