ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Lúcás 7

แบ่งปัน

D’á ḃriġ sin adeirim leat, Atá a peacaiḋe, a lán mór peacaiḋe, maiṫte ḋí; óir ba ṁór é a gráḋ: aċt an té d’á maiṫtear beagán, is beag é a ġráḋ. Agus aduḃairt sé léi‐se, Atá do ṗeacaiḋe maiṫte ḋuit.

Agus aduḃairt sé leis an mnaoi, Do ṡlánuiġ do ċreideaṁ ṫú: imṫiġ i síoṫċáin.

agus ’n‐a seasaṁ ḋí taoḃ ṫiar de i n‐aice a ċos, do ṫionnscain sí ag fliuċaḋ a ċos le n‐a deoraiḃ, agus do ṫiormuiġ sí le gruaig a cinn iad, agus do ḃí sí ag pógaḋ a ċos, agus g‐á n‐ongaḋ leis an uinneimeint.

agus uime sin níor ṁeasas go mb’ ḟiú mé féin teaċt id airċis: aċt abair an focal aṁáin, agus leiġeasfar mo ġiolla. Óir is duine mise atá fá ċeannas, agus atá saiġdiúirí fá smaċt agam: agus adeirim leis an ḃfear so, Imṫiġ, agus imṫiġeann sé; agus le fear eile, Tar, agus tig sé; agus lem’ ṡeirḃíseaċ, Déan so, agus do‐ġní sé é. Agus nuair do‐ċuala Íosa an méid sin, ba iongnaḋ mór leis é, agus d’iompuiġ sé agus aduḃairt sé leis an sluaġ do ḃí g‐á leanaṁain, Adeirim liḃ, Naċ ḃfuaras an oiread sin creidiṁ i nIsrael féin.

Agus an uair ċéadna sin do leiġeas sé mórán daoine ó ġalaraiḃ, agus ó aicídiḃ, agus ó ḋroċ‐spioraidiḃ; agus ṫug sé raḋarc do ṁórán dall, Agus d’ḟreagair sé agus aduḃairt sé leo, Téiġiḋ, agus innisiḋ d’Eoin gaċ a bfacaḃar agus a gcualaḃar; do‐ġeiḃ na daill a raḋarc; siuḃlann na bacaiġ, glantar na loḃair, cluineann na boḋair, aiséiriġeann na mairḃ, craoḃscaoiltear an soiscéal do na boċtaiḃ.