ข้อพระคัมภีร์ยอดนิยมจาก Matha 16

แบ่งปัน

Annsin aduḃairt Íosa le n‐a ḋeisceablaiḃ, Má’s mian le h‐aoinneaċ teaċt im’ ḋiaiḋ‐se, diúltaḋ sé ḋó féin, agus tógaḋ sé a ċros, agus leanaḋ sé mise.

Agus adeirim‐se leat gur tusa Peadar, agus gur ar an gcarraig seo ṫógfad‐sa m’eaglais; agus naċ mbuaiḋfiḋ geataí ifrinn uirṫi.

Do‐ḃéarfad duit eoċraċa ríoġaċta na ḃflaiṫeas: agus cibé niḋ ċeanglóċas tú ar talaṁ, ceanglóċar é ar neaṁ: agus cibé niḋ scaoilfeas tú ar talaṁ, scaoilfear é ar neaṁ.

Óir, cibé duine gur mian leis a anam do ṡaoraḋ, caillfiḋ sé é; agus cibé duine ċaillfeas a anam ar mo ṡon‐sa, saorfaiḋ sé é.

Óir cad é a ṫairḃe do ḋuine dá ngnóṫuiġeaḋ sé an doṁan go h‐iomlán, agus a anam do ċailleaṁain? nó cad í an ṁalairt ḋéanfas duine ar a anam féin?

Aduḃairt sé leo, Aċt cia h‐é adeir siḃ‐se gur mé? Agus d’ḟreagair Síomón Peadar, agus aduḃairt, Is tú an Críost, Mac Dé ḃí.

Agus d’ḟreagair Íosa, agus aduḃairt sé leis, Is aoiḃinn duit, a Ṡíomóin ṁic Ióna: óir ní fuil agus feoil d’ḟoillsiġ duit é, aċt m’Aṫair‐se atá ar neaṁ.