อพยพ 22
22
กฎข้อบังคับเกี่ยวกับการคืนของ
1“ถ้าผู้ใดลักโคหรือแกะไปฆ่าหรือขาย ให้ผู้นั้นชดใช้โคห้าตัวแทนโคหนึ่งตัว และแกะสี่ตัวแทนแกะหนึ่งตัว 2ถ้าผู้ใดเห็นขโมยกำลังขุดช่องย่องเบายามค่ำคืน แล้วตีขโมยนั้นตาย เขาไม่มีความผิด 3ถ้าดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว ผู้ตีจะมีความผิด ขโมยนั้นต้องชดใช้ ถ้าเขาไม่มีอะไรจะใช้ให้ เขาต้องขายตัวเป็นทาสเพื่อจ่ายค่าของสัตว์ที่ลักไปนั้น 4ถ้าพบสัตว์ที่ลักไปนั้นยังเป็นอยู่ในมือของเขา จะเป็นโคหรือลาหรือแกะก็ตาม ขโมยนั้นต้องจ่ายค่าชดใช้เป็นสองเท่า#ข้อ1-4 หากจัดเรียงใหม่ ก็จะได้เนื้อความต่อเนื่องและชัดเจน ดังนี้ ถ้าผู้ใดลักโคหรือแกะไปฆ่าหรือขาย ให้ผู้นั้นใช้โคห้าตัวแทนโคหนึ่งตัว และแกะสี่ตัวแทนแกะหนึ่งตัว ขโมยนั้นต้องชดใช้ ถ้าเขาไม่มีอะไรจะใช้ให้ เขาต้องขายตัวเป็นทาสเพื่อจ่ายค่าของสัตว์ที่ลักไปนั้น ถ้าพบสัตว์ที่ลักไปนั้นยังเป็นอยู่ในมือของเขา จะเป็นโคหรือลาหรือแกะก็ตาม ขโมยนั้นต้องจ่ายค่าชดใช้เป็นสองเท่า ถ้าผู้ใดเห็นขโมยกำลังขุดช่องย่องเบายามค่ำคืน แล้วตีขโมยนั้นตาย เขาไม่มีความผิด ถ้าดวงอาทิตย์ขึ้นแล้ว ผู้ตีจะมีความผิด
5“ผู้ใดเลี้ยงสัตว์ในนาหรือในสวนองุ่น แล้วปล่อยให้สัตว์ของตนไปกินในนาของผู้อื่น เขาต้องชดใช้ด้วยของที่ดีที่สุดในนาของตนและของที่ดีที่สุดในสวนองุ่นของตน
6“ถ้าไฟลุกกองหนาม และลามไปติดกองข้าว หรือต้นข้าวซึ่งยังไม่ได้เกี่ยว หรือติดทุ่งนาจนไหม้เสีย ผู้ที่จุดไฟนั้นต้องจ่ายค่าเสียหายเต็มจำนวน
7“ถ้าผู้ใดฝากเงินหรือสิ่งของไว้กับเพื่อนบ้าน แล้วของนั้นถูกขโมยไปจากบ้านผู้นั้น ถ้าจับขโมยได้ ขโมยต้องจ่ายค่าชดใช้เป็นสองเท่า 8ถ้าจับขโมยไม่ได้ ก็ให้เจ้าของบ้านมาเข้าเฝ้าพระเจ้า เพื่อจะดูว่ามือของตนเองได้ลักสิ่งของของเพื่อนบ้านนั้นหรือไม่
9“ในคดีฟ้องร้องทุกอย่าง จะเป็นเรื่องโค ลา แกะ หรือเสื้อผ้า หรือเรื่องสิ่งของใดๆ ที่หายไป ถ้ามีคนมาอ้างว่า สิ่งนี้สิ่งนั้นเป็นของตน จงนำคดีของคู่ความนั้นไปเข้าเฝ้าพระเจ้า พระเจ้าทรงตัดสินว่าผู้ใดผิด ผู้นั้นจะต้องใช้ค่าชดใช้เป็นสองเท่าแก่เพื่อนบ้านของเขา
10“ถ้าผู้ใดฝากลาหรือโคหรือแกะหรือสัตว์ใดๆ ไว้กับเพื่อนบ้าน และต่อมาสัตว์นั้นตาย หรือบาดเจ็บ หรือถูกต้อนไปโดยไม่มีใครเห็น 11ต้องให้ผู้รับฝากนั้นสาบานต่อพระยาห์เวห์ ต่อหน้าเพื่อนบ้าน#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า คำสาบานแห่งพระยาห์เวห์จะอยู่ระหว่างเขาทั้งสองฝ่าย แปลได้อีกว่า คำสาบานต่อพระยาห์เวห์จะทำกันทั้งสองฝ่ายว่าเขาไม่ได้ลักของของเพื่อนบ้านไป แล้วเจ้าของนั้นจะต้องยอมรับ ส่วนผู้รับฝากนั้นไม่ต้องจ่ายค่าชดใช้ 12แต่ถ้าสัตว์นั้นถูกลักไป ขณะที่ผู้รับฝากอยู่ด้วย ผู้รับฝากต้องจ่ายค่าชดใช้แก่เจ้าของ 13ถ้ามีสัตว์ร้ายมากัดฉีกสัตว์นั้นตาย จงเอาซากมาให้ตรวจดูเป็นหลักฐาน แล้วผู้รับฝากไม่ต้องจ่ายค่าชดใช้สำหรับสัตว์ที่ถูกกัดฉีกนั้น
14“ถ้าผู้ใดยืมสัตว์จากเพื่อนบ้าน แล้วมันเกิดบาดเจ็บ หรือตายระหว่างเวลาที่เจ้าของไม่อยู่ ผู้ยืมต้องจ่ายค่าชดใช้เต็มตามจำนวน 15ถ้าเจ้าของอยู่ด้วย ผู้ยืมไม่ต้องจ่ายค่าชดใช้ ถ้าเป็นของเช่าให้คิดแต่ค่าเช่าเท่านั้น
กฎบัญญัติเกี่ยวกับจริยธรรมและศาสนา
16“ถ้าผู้ใดล่อลวงหญิงพรหมจารีที่ยังไม่มีคู่หมั้นและหลับนอนกับหญิงนั้น ผู้นั้นจะต้องเสียเงินสินสอด และต้องรับหญิงนั้นมาเป็นภรรยาของตน 17ถ้าบิดาของนางไม่ยอมยกนางให้เป็นภรรยาเขาอย่างเด็ดขาด เขาก็ต้องเสียเงินเท่าสินสอดตามธรรมเนียมสู่ขอหญิงพรหมจารีนั้นเช่นกัน# ฉธบ.22:28-29
18“สำหรับแม่มด# ฉธบ.18:10-11 เจ้าอย่าให้มีชีวิตอยู่เลย
19“ผู้ใดร่วมประเวณีกับสัตว์ ผู้นั้นจะต้องถูกประหาร# ลนต.18:23; 20:15-16; ฉธบ.27:21
20“ผู้ใดถวายบูชาแด่พระต่างๆ นอกจากพระยาห์เวห์องค์เดียว ผู้นั้นต้องถูกทำลายสิ้น# ฉธบ.17:2-7
21“ห้ามกดขี่ข่มเหงคนต่างด้าว เพราะพวกเจ้าเคยเป็นคนต่างด้าวในแผ่นดินอียิปต์ 22ห้ามรังแกหญิงม่ายหรือลูกกำพร้า# อพย.23:9; ลนต.19:33-34; ฉธบ.24:17-18; 27:19 23ถ้าเจ้ารังแกเขา และเขาร้องทุกข์ต่อเรา เราจะฟังคำร้องทุกข์ของเขาแน่นอน 24ความโกรธของเราจะพลุ่งขึ้น และเราจะประหารพวกเจ้าด้วยดาบ ภรรยาของพวกเจ้าจะเป็นม่าย และบุตรของพวกเจ้าจะกำพร้า
25“ถ้าเจ้าให้ประชากรของเราคนใดที่เป็นคนจนและอยู่กับเจ้ายืมเงินไป ห้ามถือว่าตนเป็นเจ้าหนี้ และห้ามคิดดอกเบี้ยจากเขา# ลนต.25:35-38; ฉธบ.15:7-11; 23:19-20 26ถ้าเจ้าได้รับเสื้อคลุมของเพื่อนบ้านไว้เป็นของประกัน จงคืนของนั้นให้เขาก่อนดวงอาทิตย์ตกดิน 27เพราะเขามีเสื้อคลุมตัวนั้นตัวเดียวเป็นเครื่องปกคลุมร่างกาย มิฉะนั้นเวลานอนเขาจะเอาอะไรห่มเล่า? เมื่อเขาร้องทุกข์ต่อเรา เราจะฟังเพราะเรามีใจเมตตากรุณา# ฉธบ.24:10-13
28“ห้ามด่าพระเจ้า หรือสาปแช่งผู้นำประชาชนของเจ้า# กจ.23:5
29“ห้ามชักช้าที่จะถวายพืชผลอันอุดม และน้ำผลไม้#ภาษาฮีบรูแปลตรงตัวว่า สิ่งที่ได้จากการย่ำหรือการหีบ ในที่นี้คือ น้ำองุ่นและน้ำมันมะกอกของเจ้า
“จงถวายบุตรหัวปีของเจ้าแก่เรา 30จงถวายลูกหัวปีของโค และของแพะแกะของเจ้าเช่นเดียวกัน ให้ลูกมันอยู่กับแม่เจ็ดวัน พอถึงวันที่แปดจงเอามาถวายเรา
31“เจ้าทั้งหลายเป็นคนบริสุทธิ์ของเรา ฉะนั้นห้ามกินเนื้อสัตว์ที่ถูกกัดตายในทุ่งนา# ลนต.17:15 จงทิ้งให้สุนัขกินเสีย
ที่ได้เลือกล่าสุด:
อพยพ 22: THSV11
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้