เลวีนิติ 5:1-13

“ถ้าผู้ใดทำบาป คือได้ยินคำประกาศเรียกพยาน โดยที่เขารู้เห็นหรือรู้เรื่องในเหตุการณ์ที่เป็นคดี แต่เขาไม่ยอมให้การ เขาต้องรับโทษความผิดของเขา หรือผู้ใดแตะต้องสิ่งที่เป็นมลทิน จะเป็นซากสัตว์ป่าที่เป็นมลทิน หรือซากสัตว์เลี้ยงที่เป็นมลทิน หรือซากสัตว์ที่เคลื่อนที่ติดพื้นดินที่เป็นมลทินโดยไม่ทันรู้ตัว เขาจึงเป็นมลทินและมีความผิด ถ้าเขาแตะต้องมลทินของคน จะเป็นสิ่งใดก็ตามที่ทำให้เขาเป็นมลทินโดยไม่รู้ตัว แล้วรู้ทีหลัง เขายังคงมีความผิด ถ้าคนใดเผลอตัวกล่าวคำสาบานว่าจะทำชั่วหรือดี หรือเผลอตัวกล่าวคำสาบานใดๆ โดยไม่ยั้งคิด แล้วเขานึกขึ้นได้ภายหลัง เขามีความผิดในเรื่องนั้นๆ เมื่อผู้ใดมีความผิดเรื่องหนึ่งเรื่องใดตามที่กล่าวมานี้ ก็ให้เขาสารภาพบาปที่เขาได้ทำ และให้เขานำเครื่องบูชาเป็นค่าปรับสำหรับบาปซึ่งเขาได้ทำนั้นมาถวายแด่พระยาห์เวห์ จะเป็นสัตว์ตัวเมียจากฝูง ลูกแกะหรือแพะก็เป็นเครื่องบูชาลบล้างบาปได้ โดยวิธีนี้ปุโรหิตจะลบล้างบาปของเขา “ถ้าเขาไม่สามารถถวายลูกแกะตัวหนึ่งได้ ก็ให้เขานำนกเขาสองตัวหรือนกพิราบสองตัวมาถวายแด่พระยาห์เวห์เพื่อชดใช้บาปของเขา นกตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป และนกอีกตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัว ให้เขานำนกทั้งสองตัวนี้มาให้ปุโรหิต ปุโรหิตจะถวายนกตัวที่เป็นเครื่องบูชาลบล้างบาปก่อน โดยบิดหัวนกหลุดจากคอแต่ไม่ทำให้ขาด และให้เอาเลือดเครื่องบูชาลบล้างบาปประพรมข้างแท่นบูชาเล็กน้อย ส่วนเลือดที่เหลือให้ไหลออกที่ฐานแท่นบูชา นี่เป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป แล้วเขาจะถวายนกตัวที่สองเป็นเครื่องบูชาเผาทั้งตัวตามกฎเกณฑ์ แล้วปุโรหิตจะลบล้างบาปของเขาที่เขาได้ทำ และเขาจะได้รับการอภัย “แต่ถ้าเขายังไม่สามารถนำนกเขาสองตัวหรือนกพิราบสองตัวมา ก็ให้เขานำแป้งอย่างดีหนึ่งกิโลกรัมมาเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาปซึ่งเขาได้ทำนั้น ห้ามเขาใส่น้ำมัน หรือวางเครื่องกำยานบนแป้ง เพราะเป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป ให้เขานำแป้งมาให้ปุโรหิต และปุโรหิตจะเอาแป้งกำมือหนึ่งเป็นส่วนอนุสรณ์ และเผาบนแท่นเป็นเครื่องบูชาด้วยไฟถวายแด่พระยาห์เวห์ เป็นเครื่องบูชาลบล้างบาป เช่นนี้แหละ ปุโรหิตจะลบล้างบาปของเขา ซึ่งเขาได้ทำในเรื่องหนึ่งเรื่องใดที่กล่าวมานี้ และเขาจะได้รับการอภัย ส่วนที่เหลือนั้นจะเป็นของปุโรหิตเช่นเดียวกับธัญบูชา”