สุภาษิต 10:7-32

การระลึกถึงคนชอบธรรมเป็นพระพร แต่ชื่อของคนอธรรมจะเน่าเสีย คนมีปัญญาจะยอมรับบัญญัติ แต่คนที่พูดโง่ๆ จะถึงความพินาศ คนที่ดำเนินในความซื่อสัตย์ก็ดำเนินอย่างมั่นคง แต่ผู้ที่ทำทางของตนให้คดก็จะถูกเปิดโปง ผู้ที่ขยิบตาก็ก่อความยุ่งยาก แต่คนที่พูดโง่ๆ จะถึงความพินาศ ปากของคนชอบธรรมเป็นน้ำพุแห่งชีวิต แต่ปากของคนอธรรมซ่อนความโหดร้าย ความเกลียดชังเร้าให้เกิดการวิวาท แต่ความรักให้อภัยการละเมิดทุกอย่าง ที่ปากของผู้มีความเข้าใจจะพบปัญญา แต่ไม้เรียวก็เหมาะแก่หลังของผู้ไม่มีสามัญสำนึก คนมีปัญญาย่อมสะสมความรู้ไว้ แต่ปากของคนโง่นำความหายนะมาใกล้ ทรัพย์สมบัติของคนมั่งคั่งเป็นเมืองเข้มแข็งของเขา แต่ความยากจนของคนจนเป็นความหายนะของเขา ค่าจ้างของคนชอบธรรมคือชีวิต แต่ค่าตอบแทนของคนอธรรมคือการลงโทษ คนที่สนใจคำสั่งสอนก็อยู่ในวิถีแห่งชีวิต แต่คนที่ปฏิเสธคำตักเตือนก็หลงเจิ่นไป ผู้ที่ซ่อนความเกลียดชังไว้ก็มีปากมุสา และคนที่ใส่ร้ายป้ายสีคนอื่นก็เป็นคนโง่ พูดมากคำย่อมทำบาปได้ แต่คนที่ยับยั้งปากของตนก็เป็นคนฉลาด ลิ้นของคนชอบธรรมคือเงินเนื้อดี ความคิดของคนอธรรมมีค่าน้อย ปากของคนชอบธรรมเลี้ยงคนมากมาย แต่คนโง่ตายเพราะขาดสามัญสำนึก พระพรของพระยาห์เวห์ทำให้มั่งคั่ง และพระองค์ไม่ได้ทรงเพิ่มความโศกเศร้าเข้ากับพระพร คนโง่ทำความผิดเหมือนการเล่นสนุก แต่คนที่มีความเข้าใจก็เพลิดเพลินกับปัญญา สิ่งที่คนอธรรมกลัว มันจะมาถึงเขา แต่สิ่งที่คนชอบธรรมปรารถนา พระองค์จะประทานให้ เมื่อพายุหมุนผ่านไปแล้ว ก็ไม่มีคนอธรรมอีก แต่คนชอบธรรมจะตั้งมั่นเป็นนิตย์ น้ำส้มสายชูกับฟัน และควันกับตา เป็นฉันใด คนเกียจคร้านกับผู้ที่ใช้เขา ก็เป็นฉันนั้น ความยำเกรงพระยาห์เวห์นั้นยืดชีวิตให้ยาว แต่ปีเดือนของคนอธรรมจะสั้นเข้า ความหวังของคนชอบธรรมคือความยินดี แต่ความมุ่งหวังของคนอธรรมก็สูญเปล่า ทางของพระยาห์เวห์เป็นที่กำบังแข็งแกร่งแก่คนซื่อสัตย์ แต่เป็นความหายนะแก่คนประพฤติชั่ว คนชอบธรรมจะไม่มีวันสั่นคลอน แต่คนอธรรมจะไม่ได้อยู่ในแผ่นดิน ปากของคนชอบธรรมให้ปัญญา แต่ลิ้นของคนตลบตะแลงจะถูกตัดออก ริมฝีปากของคนชอบธรรมรู้จักสิ่งที่ดีที่ควร แต่ปากของคนอธรรมรู้จักความตลบตะแลง