สุภาษิต 23:11-35

เพราะพระผู้ไถ่ของลูกกำพร้านั้นแข็งแรง พระองค์จะทรงสู้ความกับเจ้าในคดีของพวกเขา จงเปิดใจรับคำสั่งสอน และจงเงี่ยหูฟังถ้อยคำแห่งความรู้ อย่าละเลยการตีสอนเด็ก เพราะถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เขาจะไม่ตาย ถ้าเจ้าตีเขาด้วยไม้เรียว เจ้าจะช่วยชีวิตเขาให้พ้นจากแดนคนตาย ลูกเอ๋ย ถ้าใจของเจ้ามีปัญญา ใจของข้าเองก็จะยินดีด้วย จิตใจของข้าจะเปรมปรีดิ์ เมื่อปากของเจ้าพูดสิ่งที่ถูกต้อง เจ้าอย่าริษยาคนบาป แต่จงยำเกรงพระยาห์เวห์ตลอดเวลา เพราะแน่นอนมีอนาคตสำหรับเจ้า และความหวังของเจ้าจะไม่สลาย ลูกเอ๋ย เจ้าจงฟัง และจงมีปัญญา และจงนำใจของเจ้าไปในทางนั้น อย่ามั่วสุมกับคนขี้เหล้า หรือกับคนตะกละกินเนื้อ เพราะคนขี้เมาและคนตะกละจะมาถึงความยากจน และความง่วงเหงาจะเอาผ้าขี้ริ้วห่มคนนั้น จงฟังบิดาผู้ให้กำเนิดเจ้า และอย่าดูหมิ่นมารดาเมื่อนางแก่ จงซื้อความจริงและอย่าขายไปเสีย จงซื้อปัญญา คำสั่งสอน และความรอบรู้ บิดาของคนชอบธรรมจะเปรมปรีดิ์อย่างยิ่ง คนที่ให้กำเนิดบุตรที่มีปัญญาจะยินดีในเขา จงให้บิดามารดาของเจ้ายินดี จงให้ผู้ที่คลอดเจ้าเปรมปรีดิ์ ลูกเอ๋ย ขอใจของเจ้าให้ข้าเถอะ และให้ตาของเจ้าสังเกตดูทางของข้า เพราะหญิงโสเภณีเป็นหลุมลึก และหญิงสำส่อนเป็นบ่อแคบ นางหมอบคอยอยู่เหมือนโจร และทำให้มีคนไม่ซื่อตรงเพิ่มขึ้นในหมู่ผู้ชาย ใครที่ร้องโอย? ใครที่ร้องอุย? ใครมีเรื่องวิวาท? ใครบ่นพึมพำ? ใครมีแผลโดยไม่จำเป็น? ใครมีตาแดงก่ำ? คือพวกที่นั่งแช่อยู่กับเหล้าองุ่น พวกที่ไปลิ้มลองเหล้าประสม อย่ามองดูเหล้าองุ่นเมื่อมันมีสีแดง เมื่อมันเปล่งประกายในถ้วย และมันไหลลงไปอย่างคล่องคอ ในที่สุดมันจะกัดเหมือนงู และฝังเขี้ยวเหมือนงูทับทาง ตาของเจ้าจะเห็นสิ่งแปลกๆ และใจของเจ้าจะพูดตลบตะแลง เจ้าจะเป็นเหมือนคนที่นอนอยู่ใจกลางทะเล อย่างคนที่นอนอยู่บนยอดเสากระโดง เจ้าจะว่า “พวกเขาตีข้า แต่ข้าไม่เจ็บ พวกเขาทุบข้า แต่ข้าไม่รู้สึก ข้าจะตื่นเมื่อไรหนอ? ข้าจะแสวงหาการดื่มอีก”