สุภาษิต 6:1-19

ลูกเอ๋ย ถ้าเจ้าเป็นผู้ค้ำประกันให้เพื่อนบ้านของเจ้า ได้ทำสัญญากับคนแปลกหน้า ถ้าเจ้าติดบ่วงเพราะคำจากปากของเจ้า และเจ้าติดกับเพราะคำจากปากของเจ้า ลูกเอ๋ย จงทำอย่างนี้และช่วยตัวเจ้าให้พ้นภัย เพราะเจ้าตกอยู่ในกำมือเพื่อนบ้านของเจ้าแล้ว รีบไป ถ่อมตัวลง และวิงวอนเพื่อนบ้านของเจ้า อย่าให้ดวงตาของเจ้าหลับลง อย่าให้หนังตาของเจ้าปรือไป จงปลีกตัวของเจ้าจากภัย อย่างละมั่งปลีกตัวจากมือของนายพราน อย่างนกจากมือของคนจับนก คนเกียจคร้านเอ๋ย ไปหามดไป๊ พิเคราะห์ดูทางของมัน และจงมีปัญญา โดยปราศจากหัวหน้า เจ้าหน้าที่หรือผู้ปกครอง มันเตรียมอาหารของมันในฤดูแล้ง และสะสมเสบียงของมันในฤดูเกี่ยว คนเกียจคร้านเอ๋ย เจ้าจะนอนนานเท่าไร? เมื่อไรเจ้าจะลุกขึ้นจากหลับ? หลับนิด เคลิ้มหน่อย กอดมือพักนิดหน่อย แล้วความจนจะมาหาเจ้าอย่างคนจรจัด และความขัดสน อย่างคนถืออาวุธ คนถ่อย คนเลว คือคนที่เที่ยวไปด้วยวาจาคดๆ ตาของเขาก็ขยิบ เท้าของเขาก็ขยับ นิ้วของเขาก็เขยิบชี้ไป ความตลบตะแลงในใจเขาคิดประดิษฐ์ความชั่วร้าย หว่านความแตกร้าวอยู่ทุกเวลา เพราะฉะนั้นความหายนะจะมาถึงเขาอย่างฉับพลัน เขาจะถูกทำลายทันทีโดยไม่มีทางแก้ไข มีหกสิ่งซึ่งพระยาห์เวห์ทรงเกลียด มีเจ็ดสิ่งซึ่งเป็นที่น่าเกลียดน่าชังสำหรับพระองค์ ได้แก่ ดวงตายโส ลิ้นมุสา และมือที่เข่นฆ่าคนบริสุทธิ์ ใจที่คิดแผนเลวร้าย เท้าซึ่งรีบวิ่งไปสู่ความชั่ว พยานเท็จซึ่งหายใจออกมาเป็นคำมุสา และคนที่หว่านความแตกร้าวในหมู่พี่น้อง