สุภาษิต 8:1-13

ปัญญาไม่ได้ร้องเรียกหรือ? ความเข้าใจไม่ได้เปล่งเสียงหรือ? บนยอดสูง ที่ข้างทาง และตามถนน ปัญญายืนอยู่ ข้างประตูหน้าเมือง คือที่ทางเข้า ปัญญาร้องเสียงดังว่า “โอ ทุกๆ คน ข้าพเจ้าเรียกเจ้า และเสียงเรียกของข้าพเจ้าไปถึงมนุษย์ทั้งหลาย โอ คนรู้น้อย จงเข้าถึงความสุขุม โอ คนโง่ จงเข้าใจ จงฟัง เพราะข้าพเจ้าจะพูดสิ่งที่มีเกียรติ เพราะสิ่งที่ถูกต้องจะมาจากปากของข้าพเจ้า เพราะปากของข้าพเจ้าจะพูดความจริง ความชั่วเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชังต่อริมฝีปากของข้าพเจ้า ทุกคำจากปากของข้าพเจ้านั้นชอบธรรม ไม่บิดผันหรือตลบตะแลง คำเหล่านั้นก็ตรงหมดสำหรับผู้ที่เข้าใจ และถูกต้องสำหรับผู้พบความรู้ จงรับคำสั่งสอนของข้าพเจ้าแทนเงิน และจงรับความรู้แทนทองคำเนื้อดี เพราะปัญญาดีกว่าทับทิม และทุกสิ่งที่เจ้าปรารถนาเปรียบกับปัญญาไม่ได้เลย ข้าพเจ้าคือปัญญา อยู่กับความสุขุม และข้าพเจ้าพบความรู้และความเฉลียวฉลาด ความยำเกรงพระยาห์เวห์คือการเกลียดชังความชั่วร้าย ข้าพเจ้าเกลียดความเย่อหยิ่งและความจองหอง และทางของความชั่วร้ายกับวาจาตลบตะแลง