ปัญญาจารย์ 2:12-16

แล้วข้าพเจ้าจึงหันไปพิจารณาสติปัญญา กับความบ้าคลั่งและความโง่เขลา ผู้ครองราชย์ต่อจากกษัตริย์จะทำอะไรได้ นอกจากสิ่งที่เคยทำกันมาก่อนแล้ว? ข้าพเจ้าเห็นว่าสติปัญญาดีกว่าความโฉดเขลา เฉกเช่นแสงสว่างย่อมดีกว่าความมืด คนฉลาดมีตาอยู่ในสมอง ขณะที่คนโฉดเขลาเดินไปในความมืด แต่ข้าพเจ้าได้ประจักษ์ว่า ชะตากรรมเดียวกันเกิดขึ้นแก่ทั้งสองฝ่าย ข้าพเจ้าจึงรำพึงในใจว่า “ชะตากรรมที่เกิดกับคนโง่ก็จะเกิดกับเราด้วย ฉะนั้นเราฉลาดไปจะได้อะไรขึ้นมา?” ข้าพเจ้าบอกตัวเองว่า “นี่ก็อนิจจังเหมือนกัน” เพราะคนฉลาดก็เป็นเช่นเดียวกับคนโง่ เขาจะไม่อยู่ในความทรงจำเนิ่นนาน ในวันข้างหน้าก็ถูกลืมเลือนไปทั้งคู่ คนฉลาดก็ต้องตายเช่นเดียวกับคนโง่!

แผนการอ่าน และบทใคร่ครวญประจำวัน ตามหัวข้อ ปัญญาจารย์ 2:12-16 ฟรี