สุภาษิต 25:8-28

อย่ารีบร้อนนำไปฟ้องร้องที่ศาล เพราะในบั้นปลายเจ้าจะทำอย่างไร หากเพื่อนบ้านของเจ้าทำให้เจ้าอับอายขายหน้า? หากเจ้ามีเรื่องฟ้องร้องกับเพื่อนบ้าน อย่าใส่ร้ายเขาให้คนอื่นไม่ไว้ใจ เกรงว่าผู้ที่ได้ยินจะฉีกหน้าเจ้า และเจ้าต้องเสียชื่อเสียงไม่จบสิ้น คำพูดที่เหมาะกับกาลเทศะ ก็เหมือนแอปเปิ้ลทองคำล้อมเงิน คำตักเตือนของตุลาการผู้ชาญฉลาดสำหรับหูที่รับฟัง ก็เหมือนต่างหูทองหรือเครื่องประดับทองเนื้อดี ผู้สื่อสารที่ไว้ใจได้ ก็เหมือนน้ำเย็นจากหิมะในฤดูเก็บเกี่ยว ทำให้นายที่ส่งเขาไปชื่นใจ ผู้ที่อวดเรื่องของกำนัลซึ่งตนไม่ได้ให้ ก็เหมือนเมฆและลมที่ไม่ให้ฝน จงอดทน แล้วจะชนะใจเจ้านายได้ ลิ้นที่อ่อนโยนสามารถบดขยี้กระดูกได้ เมื่อพบน้ำผึ้ง จงกินแต่พอประมาณ หากกินมากเกินไป จะสำรอกออกมา เช่นเดียวกัน จงไปเยือนเพื่อนบ้านนานๆ ครั้ง หากบ่อยเกินไป เขาจะเกลียดชังเจ้า ผู้ที่เป็นพยานเท็จกล่าวหาเพื่อนบ้าน ก็เหมือนกระบอง หรือดาบ หรือลูกศรคมกริบ การพึ่งคนไม่ซื่อในยามทุกข์ร้อน ก็เหมือนฟันผุหรือเท้าพิการ ผู้ที่ร้องเพลงให้คนทุกข์ใจฟัง ก็เหมือนผู้ที่ถอดเสื้อในวันที่อากาศหนาว หรือเอาเกลือถูลงบนแผล หากศัตรูของเจ้าหิว จงให้อาหารเขารับประทาน เมื่อเขากระหาย จงให้น้ำเขาดื่ม เพราะการทำเช่นนี้ เท่ากับว่าเจ้าสุมถ่านที่ลุกโพลงไว้บนศีรษะของเขา และองค์พระผู้เป็นเจ้าจะประทานบำเหน็จแก่เจ้า ลมเหนือพัดพาฝนนอกฤดูมาฉันใด คำติฉินนินทาก็ทำให้หน้าบึ้งตึงฉันนั้น อยู่ที่มุมดาดฟ้า ดีกว่าอยู่ร่วมชายคากับภรรยาที่ชอบหาเรื่อง ข่าวดีจากแดนไกล ก็เหมือนน้ำเย็นชื่นใจสำหรับคนที่อ่อนล้า หากคนชอบธรรมออมชอมกับคนชั่ว ก็เหมือนน้ำพุมีโคลนหรือบ่อที่น้ำเสีย การกินน้ำผึ้งมากไปไม่ดีฉันใด การพินิจพิเคราะห์สิ่งที่ล้ำลึกเกินไปก็ทำให้เสียเกียรติฉันนั้น ผู้ที่ขาดการควบคุมตนเอง ก็เหมือนเมืองที่กำแพงถูกทำลาย