กาลาเทีย 2:1-7

สิบสี่​ปี​ต่อมา ผม​ได้​กลับ​ไป​ที่​เมือง​เยรูซาเล็ม​อีก​ครั้งหนึ่ง พร้อมกับ​บารนาบัส​และ​ได้​พา​ทิตัส​ไป​ด้วย ที่​ไป​ก็​เพราะ​พระเจ้า​เปิดเผย​ให้​รู้​ว่า​ผม​ควร​จะไป แล้ว​ผม​ก็​ได้​เจอ​กับ​พวกผู้นำ​หมู่ประชุม​ของ​พระเจ้า​ที่นั่น​เป็น​การ​ส่วนตัว เพื่อ​จะได้​อธิบาย​ให้​พวกเขา​ฟัง​เกี่ยวกับ​ข่าวดี ที่​ผม​เอา​ไป​ประกาศ​ให้​กับ​คน​ที่​ไม่ใช่​ยิว​นั้น เพราะ​ไม่​อยาก​ให้​งาน​ที่​ผม​ได้​ทำไป​ทั้ง​ใน​อดีต​และ​ปัจจุบัน​สูญเสีย​ไป​เปล่าๆ พวกเขา​ก็​ไม่ได้​บังคับ​ให้​ทิตัส คน​ที่​มา​กับ​ผม​เข้า​พิธี​ขลิบ ทั้งๆ​ที่​ทิตัส​เป็น​คนกรีก ที่​เรา​ต้อง​พูดถึง​ปัญหานี้ ก็​เพราะ​มี​บางคน​ที่​แกล้ง​หลอก​ว่า​เป็น​พี่น้อง พวกนี้​ได้​แอบ​เข้า​มา​สอดแนม​อยู่​ใน​กลุ่ม​พวกเรา เพื่อ​แย่ง​เอา​เสรีภาพ​ที่​เรา​มี​ใน​พระเยซู​คริสต์​ไป และ​เพื่อ​ทำให้​เรา​ตก​เป็น​ทาส แต่​พวกเรา​ไม่ยอม​พวกมัน​แม้​สัก​เสี้ยว​วินาที​เดียว เพื่อ​จะ​ได้​รักษา​ความจริง​ใน​ข่าวดี​ไว้​สำหรับ​พวกคุณ ส่วน​ผู้นำ​ที่​สำคัญๆ​ใน​หมู่ประชุม​ของ​พระเจ้า ก็​ไม่ได้​คิด​ที่​จะ​เพิ่มเติม​อะไร​ลงไป​ใน​ข่าวดี​ที่​ผม​ได้​ประกาศ​นั้น (ผม​ไม่​สนใจ​หรอก​ว่า​เขา​จะ​สำคัญ​แค่ไหน เพราะ​พระเจ้า​ไม่​เห็นแก่​หน้าใคร​อยู่แล้ว) แต่​ตรงกันข้าม พวกเขา​รู้​ว่า​พระเจ้า​ได้​มอบหมาย​ข่าวดี​ให้​กับ​ผม เพื่อ​ผม​จะ​ได้​เอา​ไป​ประกาศ​กับ​คน​ที่​ไม่ใช่​ยิว เหมือนกับ​ที่​เปโตร​ได้รับ​หน้าที่​ให้​ไป​ประกาศ​กับ​คนยิว