ปฐมกาล 44

44
โยเซฟ​วาง​กับดัก
1โยเซฟ​ได้​สั่ง​คนใช้​ที่​ดูแล​บ้าน​ของเขา​ว่า “ให้​เอา​อาหาร​ใส่​กระสอบ​ของ​พวกเขา​แต่ละ​คน​ให้​มากที่สุด​เท่าที่​พวกเขา​จะ​ขน​ไป​ได้ แล้ว​เอา​เงิน​ของ​พวกเขา​ใส่​เข้าไป​บน​ปาก​กระสอบ​ของ​แต่ละ​คน​ด้วย 2ให้​เอา​ชามเงิน​ของเรา​ใส่​เข้า​ไป​บน​ปาก​กระสอบ​ของ​น้อง​คนสุดท้อง พร้อมกับ​เงิน​ค่า​ข้าวสาร​ของเขา​ด้วย” คนรับใช้​ก็​ทำตาม​ที่​โยเซฟ​บอก
3เช้า​วัน​ต่อมา พวกพี่น้อง​ของ​โยเซฟ​และ​ลา​ก็ได้​ถูก​ส่ง​กลับบ้าน​ไป 4พวกเขา​ออกจาก​เมือง​ไป​ไม่ไกล​นัก โยเซฟ​บอก​กับ​คนรับใช้​ที่​ดูแล​บ้าน​ของเขา​ว่า “ให้​ติดตาม​พวกเขา​ไป​ทันที เมื่อ​เจ้า​ตามทัน ให้​พูด​กับ​พวกเขา​ว่า ‘ทำไม​พวกท่าน​ถึง​ได้​ทำชั่ว​ตอบแทน​ความดี ทำไม​ท่าน​ถึง​ได้​ขโมย​ชามเงิน​ของเรา​ไป#44:4 ทำไม​พวกท่าน​ถึง​ได้ … ขโมย​ชามเงิน​ของเรา​ไป ประโยค​นี้​มา​จาก​ฉบับ​กรีก​โบราณ 5มัน​เป็น​ชามเงิน​ที่​เจ้านาย​ข้า​ใช้​ดื่ม และ​ใช้​มัน​ใน​การ​ทำนาย#44:5 ทำนาย คือ​ค้นหา​ลาง​หรือ​เครื่อง​หมาย​เกี่ยวกับ​อนาคต​โดย​การ​ริน​ของเหลว​ใส่​ถ้วย​หรือ​ชาม​ด้วย พวกท่าน​แย่​มาก​ที่​ทำ​อย่างนี้’”
6เมื่อ​คนใช้​ของ​เขา​ติดตาม​พวกนั้น​ทัน เขา​ก็​พูด​ตาม​ที่​โยเซฟ​บอก
7พวกพี่น้อง​ของ​โยเซฟ​ได้​พูด​กับ​คนใช้​ว่า “ทำไม​นาย​ของเรา​ถึง​พูด​อย่างนี้ พวกเรา​คนใช้​ของท่าน จะ​ไม่มีวัน​ทำ​อย่างนั้น​เด็ดขาด 8ดูเถิด ขนาด​เงิน​ที่​พวกเรา​เจอ​ที่​ปาก​กระสอบ​ของ​พวกเรา พวกเรา​ยัง​เอา​มา​จาก​แผ่นดิน​คานาอัน มา​คืน​ให้​กับ​ท่าน​เลย แล้ว​เรา​จะ​ไป​ขโมย​เงิน​หรือ​ทอง​จาก​บ้าน​ของ​เจ้านาย​ท่าน​ทำไม​กัน 9ถ้า​ท่าน​พบ​มัน​อยู่​กับ​ใคร​ใน​พวกเรา​ที่​เป็น​ทาส​ของ​ท่านนี้ คนๆนั้น​จะ​ต้อง​ตาย และ​พวกเรา​ที่​เหลือ​ก็​จะ​กลาย​เป็น​ทาส​ของ​ท่าน​ด้วย”
10คนใช้​จึง​พูด​ว่า “ดีแล้ว ตกลง​ตาม​ที่​ท่าน​พูด ถ้า​เรา​เจอ​มัน​ที่​ใคร คนนั้น​จะ​ต้อง​เป็น​ทาส​ของเรา และ​พวกท่าน​ที่​เหลือ​ก็​จะ​เป็น​อิสระ”
เบนยามิน​ติดกับ
11ทุกคน​รีบ​เอา​กระสอบ​วางลง​กับ​พื้น และ​เปิด​กระสอบ​ออก 12คนใช้​ก็​ค้นหา เริ่มจาก​พี่ชาย​คนโต​ก่อน จน​ถึง​คนสุดท้อง แล้ว​เขา​ก็​พบ​ชามเงิน​นั้น​อยู่​ใน​กระสอบ​ของ​เบนยามิน 13พวกพี่ๆ​ฉีก​เสื้อผ้า​ของ​พวกเขา​แสดง​ถึง​ความ​เสียใจ จากนั้น​ทุกคน​ได้​เอา​กระสอบ​ขึ้น​บรรทุก​หลังลา กลับ​เข้ามา​ใน​เมือง​อีกครั้ง
14เมื่อ​ยูดาห์​และ​พี่น้อง​คนอื่นๆ​ของเขา​มา​ถึง​บ้าน​ของ​โยเซฟ โยเซฟ​ยัง​อยู่​ที่นั่น พวกเขา​กราบ​ลง​ถึง​พื้น​ต่อหน้า​โยเซฟ 15โยเซฟ​พูด​กับ​พวกเขา​ว่า “พวกเจ้า​ทำ​อะไร​ลงไป พวกเจ้า​ไม่รู้​หรือ​ว่า​คน​อย่างเรา​ทำนาย​ได้”
16ยูดาห์​จึง​พูด​ว่า “พวกเรา​จะ​พูด​ยังไงดี​กับ​เจ้านาย​ของ​พวกเรา จะ​ให้​พวกเรา​พูด​ยังไงดี พวกเรา​จะ​แสดง​ให้​ท่าน​เห็น​ได้​ยังไง​ว่า​พวกเรา​บริสุทธิ์ พระเจ้า​เอา​ผิด​กับ​พวกเรา​ผู้รับใช้​ของท่าน พวกเรา​พร้อมกับ​คน​ที่​เขา​เจอ​ว่า​มี​ชามเงิน​อยู่​ใน​มือ เป็น​ทาส​ของท่าน”
17โยเซฟ​พูด​ว่า “เรา​จะ​ไม่มีวัน​ทำ​อย่างนั้น​หรอก เฉพาะ​คน​ที่​พบ​ชามเงิน​ของเรา​อยู่​ใน​มือเขา​เท่านั้น ที่​จะต้อง​มา​เป็น​ทาส​ของเรา ส่วน​พวกเจ้า​ที่​เหลือ​กลับ​ไป​หา​พ่อ​ของ​พวกเจ้า​ได้​อย่าง​ปลอดภัย”
ยูดาห์​อ้อนวอน​แทน​เบนยามิน
18ยูดาห์​เข้า​ไป​ใกล้​โยเซฟ​และ​พูด​ว่า “นายท่าน ขอโปรด​ให้​ข้าพเจ้า​ทาส​ของท่าน ได้​พูด​บางอย่าง​กับ​ท่าน ผู้​เป็น​เจ้านาย​ของ​ข้าพเจ้า​ด้วยเถิด และ​ขอ​ท่าน​อย่าได้​โกรธ​ข้าพเจ้า ทาส​ของ​ท่าน​เลย เพราะ​ท่าน​เป็น​เหมือน​ฟาโรห์ 19ท่าน เจ้านาย​ของ​ข้าพเจ้า ได้​ถาม​พวกเรา​ทาส​ของ​ท่าน​ว่า ‘พวกเจ้า​มี​พ่อ​หรือ​น้องชาย​หรือเปล่า’ 20พวกเรา​ก็​บอก​ท่าน เจ้านาย​ของ​ข้าพเจ้า​ว่า ‘พวกเรา​ยัง​มี​พ่อ​ที่​แก่​แล้ว และ​น้องชาย​คนเล็ก ที่​เกิด​มา​ตอน​พ่อ​แก่​แล้ว และ​พี่ชาย​ของเขา​ที่​เกิด​จาก​แม่​เดียวกัน​ก็​ได้​ตาย​ไปแล้ว เหลือเพียง​น้องชาย​คนนี้​คนเดียว​เท่านั้น ดังนั้น​พ่อ​ของเรา​จึง​รัก​เขา​มาก’ 21แล้ว​ท่าน​บอก​กับ​พวกเรา ทาส​ของท่าน​ว่า ‘ไป​เอา​เขา​ลง​มาหา​เรา เรา​จะ​ได้​เห็น​เขา​กับ​ตา​ตัวเอง’ 22แต่​พวกเรา​ได้​บอก​กับ​ท่าน เจ้านาย​ของ​ข้าพเจ้า​ว่า ‘เด็ก​คนนั้น​จะ​ทิ้ง​พ่อ​ของเขา​มา​ไม่ได้ ถ้า​เขา​ทิ้ง​พ่อ​ของเขา​มา พ่อ​ของเขา​จะ​ตาย’ 23แล้ว​ท่าน​บอก​กับ​พวกเรา​ทาส​ของท่าน​ว่า ‘พวกเจ้า​จะ​ไม่ได้​เห็น​หน้าเรา​อีก นอกจาก​จะ​พา​น้อง​คนสุดท้อง​มา​ด้วย​เท่านั้น’ 24เมื่อ​พวกเรา​กลับ​ไป​หา​พ่อ​ของ​พวกเรา ทาส​ของท่าน พวกเรา​กลับ​ไป​เล่า​ให้​พ่อ​ฟัง​ถึง​สิ่งที่​ท่าน​พูด
25พ่อ​ของ​พวกเรา​พูด​ว่า ‘กลับไป​ซื้อ​อาหาร​มา​ให้​กับ​พวกเรา’ 26แต่​พวกเรา​บอก​ว่า ‘พวกเรา​กลับ​ไป​ที่นั่น​ไม่ได้​แล้ว แต่​ถ้า​น้องชาย​คนสุดท้อง​ไป​กับ​พวกเรา​ด้วย พวกเรา​ถึง​จะ​กลับ​ไปได้ เพราะ​พวกเรา​ไม่สามารถ​พบ​หน้า​ชาย​คนนั้น​ได้ นอกจาก​น้องชาย​คนสุดท้อง​จะ​ไป​กับ​พวกเรา’ 27แล้ว​พ่อ​ของ​พวกเรา ทาส​ของท่าน บอก​กับ​พวกเรา​ว่า ‘พวกเจ้า​รู้ว่า​นาง​ราเชล​เมีย​ของพ่อ​ได้​คลอด​ลูกชาย​สอง​คน​ให้​กับ​พ่อ 28คนหนึ่ง​ได้​จาก​พ่อ​ไปแล้ว และ​พ่อ​บอก​ว่า เขา​คง​ถูก​สัตว์ป่า​ฉีก​เนื้อ​ตาย​ไปแล้ว และ​พ่อ​ไม่เคย​เห็น​เขา​อีกเลย​จนถึง​ทุกวันนี้ 29ถ้า​เจ้า​เอา​เด็ก​คนนี้​ไป​จาก​พ่อ​อีกคน ถ้า​มี​อันตราย​เกิดขึ้น​กับ​เขา พวกเจ้า​คงจะ​ต้อง​ส่ง​คนแก่​หัวหงอก​อย่าง​พ่อ​ให้​ลงไป​ใน​แดน​คนตาย เพราะ​ความ​เศร้าโศก​เสียใจ’ 30ตอนนี้​ถ้า​ข้าพเจ้า​กลับ​ไป​หา​พ่อ ทาส​ของท่าน โดย​ที่​ไม่มี​เด็ก​คนนี้​ไปด้วย และ​เนื่องจาก​เด็ก​คนนี้​สำคัญ​มาก​ต่อ​เขา 31เมื่อ​เขา​เห็น​ว่า​เด็ก​คนนี้​ไม่ได้​กลับ​มา​กับ​พวกเรา​ด้วย เขา​จะต้อง​ตาย​แน่ และ​พวกเรา ทาส​ของท่าน จะ​เป็น​เหตุ​ที่​ทำให้​พ่อ​ของ​พวกเรา​ทาส​ของท่าน ลง​ไป​ใน​แดน​คนตาย​เพราะ​ความ​เศร้าโศก​เสียใจ​อย่างยิ่ง
32เนื่องจาก​ข้าพเจ้า ทาส​ของท่าน ได้​รับปาก​กับ​พ่อ​ของ​ข้าพเจ้า​สำหรับ​เด็กนั้น ข้าพเจ้า​บอก​พ่อ​ว่า ‘ถ้า​ข้าพเจ้า​ไม่ได้​เอา​เขา​กลับ​มา​ให้​พ่อ พ่อ​ก็​ไม่ต้อง​ยกโทษ​ให้​กับ​ผม​เลย​ตลอดชีวิต’ 33ตอนนี้ ขอ​ได้โปรด​ให้​ข้าพเจ้า ทาส​ของท่าน อยู่​เป็น​ทาส​ของท่าน เจ้านาย​ของ​ข้าพเจ้า แทน​เด็ก​คนนั้น​ด้วย​เถิด​ครับ และ​ขอให้​ปล่อย​เด็ก​คนนั้น​กลับไป​กับ​พวกพี่ชาย​ของเขา​ด้วยเถิด 34เพราะ​ข้าพเจ้า​จะ​กลับ​ไป​หา​พ่อ​ได้​ยังไง ถ้า​ไม่มี​เด็ก​คนนี้​ไป​ด้วย ข้าพเจ้า​ไม่กล้า​ไป​เห็น​ความทุกข์​ที่จะ​เกิดขึ้น​กับ​พ่อ​ของ​ข้าพเจ้า​หรอกครับ”

ที่ได้เลือกล่าสุด:

ปฐมกาล 44: THA-ERV

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้