ยอห์น 20

20
ศพ​หาย​ไป​จาก​อุโมงค์ฝังศพ
(มธ. 28:1-10; มก. 16:1-8; ลก. 24:1-12)
1ตอน​เช้ามืด​ของ​วันอาทิตย์#20:1 วันอาทิตย์ หรือ “วัน​แรก​ของ​สัปดาห์” ชาวยิว​ถือ​ว่า​วันนี้​เริ่ม​ขึ้น​เมื่อ​พระอาทิตย์​ตก​ดิน​ใน​เย็น​วัน​เสาร์ มารีย์ ชาวมักดาลา​ได้​ไป​ที่​อุโมงค์ฝังศพ​และ​พบ​ว่า​หิน​ใหญ่​ที่​ปิด​ทาง​เข้า​อุโมงค์​นั้น​ได้​ถูก​เคลื่อน​ออก​ไป 2เธอ​จึง​รีบ​วิ่ง​ไป​หา​ซีโมน เปโตร กับ​ศิษย์​อีก​คน​หนึ่ง​ที่​พระเยซู​รัก และ​บอก​พวกเขา​ว่า “พวกเขา​เอา​ศพ​ของ​องค์​เจ้า​ชีวิต​ไป​จาก​อุโมงค์​แล้ว ไม่​รู้​ว่า​เขา​เอา​ศพ​ไป​ไว้​ที่​ไหน​ด้วย”
3เปโตร​และ​ศิษย์​คน​นั้น​จึง​ไป​ที่​อุโมงค์ฝังศพ 4ทั้ง​สอง​คน​วิ่ง​ไป แต่​ศิษย์​คน​นั้น​วิ่ง​เร็ว​กว่า​เปโตร​จึง​ไป​ถึง​ก่อน 5แต่​ไม่​ได้​เข้า​ไป​ข้างใน ได้​แต่​ก้ม​ดู​เข้า​ไป​และ​เห็น​ผ้าลินิน​วาง​อยู่ 6เมื่อ​ซีโมน เปโตร​มา​ถึง เขา​ก็​เข้า​ไป​ใน​อุโมงค์ฝังศพ และ​เห็น​ผ้าลินิน​วาง​อยู่ 7ส่วน​ผ้า​พัน​ศีรษะ​ของ​พระเยซู​ไม่​ได้​วาง​อยู่​กับ​ผ้าลินิน แต่​พับ​วาง​ไว้​ต่าง​หาก 8ศิษย์​ที่​มา​ถึง​ก่อน​ตาม​เปโตร​เข้า​ไป​ข้าง​ใน​ด้วย เขา​เห็น​และ​เชื่อ 9(พวก​เขา​ยัง​ไม่​เข้าใจ​พระคัมภีร์​ที่​ว่า พระองค์​ต้อง​ฟื้นขึ้น​มา​จาก​ความตาย)
พระเยซู​ปรากฏ​ต่อ​มารีย์​ชาวมักดาลา
(มก. 16:9-11)
10หลังจาก​นั้น​ทั้ง​สอง​ก็​กลับ​ไป​บ้าน 11ส่วน​มารีย์​ยัง​คง​ยืน​ร้องไห้​อยู่​นอก​อุโมงค์ฝังศพ​นั้น ขณะ​ที่​เธอ​กำลัง​ร้องไห้​อยู่​นั้น ก็​ได้​ก้ม​ลง​มอง​ข้าง​ใน​อุโมงค์ฝังศพ 12เธอ​เห็น​ทูตสวรรค์​สอง​องค์​ใส่​ชุด​สีขาว​นั่ง​อยู่​ตรง​ที่​เคย​วาง​ศพ​พระเยซู องค์​หนึ่ง​อยู่​ทาง​หัว อีก​องค์​อยู่​ทาง​เท้า
13ทูตสวรรค์​ถาม​เธอ​ว่า “หญิง​เอ๋ย ร้องไห้​ทำไม” เธอ​บอก​ว่า “พวก​เขา​เอา​องค์​เจ้า​ชีวิต​ของ​ฉัน​ไป และ​ฉัน​ก็​ไม่​รู้​ว่า​พวกเขา​เอา​พระองค์​ไป​ไว้​ที่​ไหน” 14เมื่อ​เธอ​พูด​อย่าง​นั้น​แล้ว ก็​หัน​กลับ​ไป​และ​เห็น​พระเยซู​ยืน​อยู่​ที่​นั่น แต่​เธอ​ไม่​รู้​ว่า​เป็น​พระเยซู
15พระองค์​ถาม​เธอ​ว่า “หญิง​เอ๋ย​ร้องไห้​ทำไม กำลัง​ตาม​หา​ใคร​อยู่​หรือ”
มารีย์​คิด​ว่า​พระเยซู​เป็น​คน​สวน​จึง​พูด​ว่า “คุณ​คะ ถ้า​คุณ​เอา​เขา​ไป ช่วย​บอก​หน่อย​ว่า​คุณ​เอา​เขา​ไป​ไว้​ที่​ไหน ฉัน​จะ​ได้​ไป​รับ”
16พระเยซู​จึง​พูด​ขึ้น​ว่า “มารีย์”
เธอ​หัน​มา​และ​เรียก​พระองค์​เป็น​ภาษา​อารเมค​ว่า “รับโบนี” (ซึ่ง​แปล​ว่า “อาจารย์”)
17พระองค์​พูด​กับ​เธอ​ว่า “อย่า​หน่วง​เหนี่ยว​เรา​ไว้ เพราะ​เรา​ยัง​ไม่​ได้​กลับ​ไป​หา​พระบิดา ให้​กลับ​ไป​หา​พี่น้อง​ของ​เรา​และ​บอก​พวก​เขา​ว่า เรา​กำลัง​จะ​กลับ​ไป​หา​พระบิดา​ของ​เรา และ​พระบิดา​ของ​พวก​คุณ​ด้วย คือ​ไป​หา​พระเจ้า​ของ​เรา​และ​พระเจ้า​ของ​คุณ​ด้วย”
18มารีย์​ชาว​มักดาลา​จึง​ไป​บอก​พวกศิษย์​ของ​พระเยซู​ว่า “ฉัน​เห็น​องค์​เจ้า​ชีวิต​แล้ว” แล้ว​เธอ​ก็​ได้​เล่า​ว่า​พระองค์​พูด​อะไร​กับ​เธอ​บ้าง
พระเยซู​ได้​มา​ปรากฏ​ให้​พวก​ศิษย์​เห็น
(มธ. 28:16-20; มก. 16:14-18; ลก. 24:36-49)
19ใน​เย็น​วันอาทิตย์​นั้น​พวกศิษย์​มา​อยู่​รวม​กัน​และ​ปิด​ประตู​ลงกลอน เพราะ​กลัว​พวกยิว พระเยซู​ก็​มา​ยืน​อยู่​ท่ามกลาง​พวกเขา​และ​พูด​ว่า “ขอ​ให้​อยู่​เย็น​เป็น​สุข” 20เมื่อ​พระองค์​พูด​อย่างนี้​แล้ว พระองค์​ก็​ยื่น​มือ​และ​สีข้าง​ให้​พวก​เขา​ดู พวกศิษย์​พา​กัน​ดีใจ​ที่​ได้​เห็น​องค์​เจ้า​ชีวิต
21แล้ว​พระเยซู​พูด​อีก​ว่า “ขอ​ให้​มี​สันติสุข ตอนนี้​เรา​ก็​จะ​ส่ง​พวก​คุณ​ไป​เหมือน​กับ​ที่​พระบิดา​ได้​ส่ง​เรา​มา” 22เมื่อ​พระองค์​พูด​อย่าง​นั้น​แล้ว ก็​ระบาย​ลม​หายใจ​รด​พวกเขา​และ​พูด​ว่า “รับ​พระวิญญาณ​บริสุทธิ์​ไป 23ถ้า​คุณ​ยกโทษ​ให้​กับ​ความบาป​ของ​ใคร คน​นั้น​ก็​จะ​ได้รับ​การยกโทษ แต่​ถ้า​คุณ​ไม่​ยอม​ยกโทษ​ให้​ใคร คน​นั้น​ก็​จะ​ไม่​ได้รับ​การยกโทษ​ด้วย”
พระเยซู​ปรากฏ​ให้​โธมัส​เห็น
24โธมัส ที่​คน​เรียก​กัน​ว่า​แฝด ศิษย์​คน​หนึ่ง​ใน​สิบ​สอง​คน​ไม่​ได้​อยู่​กับ​พวกเขา​ใน​ตอน​ที่​พระเยซู​มา​หา 25เมื่อ​ศิษย์​คน​อื่นๆ​มา​บอก​เขา​ว่า “พวก​เรา​ได้​เห็น​องค์​เจ้า​ชีวิต​แล้ว” เขา​กลับ​ตอบ​ว่า “ผม​ไม่​เชื่อ​หรอก จน​กว่า​ผม​จะ​เห็น​รอย​ตะปู​ที่​มือ​ของ​อาจารย์ และ​ได้​เอา​นิ้ว​แยง​เข้า​ไป​ใน​รอย​ตะปู​และ​แผล​ที่​สีข้าง​ของ​อาจารย์​ด้วย”
26วัน​อาทิตย์​ต่อมา​ขณะ​ที่​พวกศิษย์​ของ​พระองค์​อยู่​ใน​บ้าน และ​โธมัส​ก็​อยู่​ด้วย พระเยซู​เข้า​มา​ใน​ห้อง​ถึง​แม้ว่า​ประตู​จะ​ลงกลอน พระองค์​มา​ยืน​อยู่​ท่ามกลาง​พวก​เขา​และ​พูด​ว่า “ขอ​ให้​มี​สันติสุข” 27พระองค์​พูด​กับ​โธมัส​ว่า “โธมัส เอา​นิ้ว​มา​วาง​ที่​นี่​และ​ดู​มือ​ของ​เรา เอา​มือ​มา​แยง​ที่​สีข้าง​ของ​เรา เลิก​สงสัย​ซะ แล้ว​เชื่อ​เถิด”
28โธมัส​ร้อง​ว่า “องค์​เจ้า​ชีวิต​ของ​ข้า พระเจ้า​ของ​ข้า”
29พระเยซู​พูด​ว่า “ที่​คุณ​เชื่อ เพราะ​คุณ​ได้​เห็น​เรา ส่วน​คน​ที่​ไม่​ได้​เห็น​เรา​แต่​เชื่อ​นั้น ก็​มี​เกียรติ​จริงๆ”
ทำไม​ยอห์น​ถึง​เขียน​หนังสือ​เล่มนี้
30ยัง​มี​สิ่ง​อัศจรรย์​อีก​มากมาย​ที่​พระเยซู​ทำ​ต่อหน้า​พวกศิษย์ แต่​ไม่​ได้​เขียน​ไว้​ใน​หนังสือ​เล่มนี้ 31เท่า​ที่​ได้​เขียน​สิ่ง​เหล่านี้​ลง​ไป​ก็​เพื่อ​คุณ​จะ​ได้​เชื่อ​ว่า พระเยซู​คือ​พระคริสต์ พระบุตร​ของ​พระเจ้า และ​เมื่อ​คุณ​ไว้วางใจ​แล้ว คุณ​ก็​จะ​มี​ชีวิต​เพราะ​พระองค์

ที่ได้เลือกล่าสุด:

ยอห์น 20: THA-ERV

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้