โยบ 19:1-24

โยบ 19:1-24 THA-ERV

แล้ว​โยบ​ก็​ตอบ​ว่า “พวก​ท่าน​จะ​ทรมาน​ข้า​ไป​อีก​นาน​แค่ไหน พวก​ท่าน​พยายาม​จะ​บดขยี้​ข้า​เป็น​ชิ้นๆ​ด้วย​คำพูด​อย่างนี้​ไป​อีก​นานไหม พวกท่าน​พยายาม​ฉีกหน้า​ข้า​มา​ตั้ง​สิบครั้งแล้ว ยัง​ไม่​รู้สึก​อาย​ที่​ทำ​ผิด​ต่อ​ข้า​อย่างนี้หรือ สมมุติ​ว่า​ข้า​ได้​ทำ​ผิดจริง ข้า​เอง​จะ​ต้อง​เป็น​ผู้รับผิด ถ้า​พวกท่าน​พองตัว​ว่า​ดี​กว่า​ข้า และ​ถือ​เอา​ความ​ตกต่ำ​ของ​ข้า​เป็น​เครื่อง​พิสูจน์​ว่า​ข้า​ผิด ก็​รู้​ไว้​เถิด​ว่า​เป็น​พระเจ้า​ที่​ทำ​ให้​ข้า​ดู​เหมือน​เป็น​คนผิด แล้ว​ปิด​ล้อม​โจมตี​ข้า​อย่างนี้ ถึง​ข้า​จะ​ร้อง​ว่า ‘ช่วยด้วย ข้า​ถูกโบยตี’ ก็​ไม่​มี​ใคร​ฟัง​ข้า​อยู่ดี ถึง​ข้า​จะ​ร้อง​ให้​ช่วย ก็​ยัง​ไม่​มี​ความ​ยุติธรรม​เกิดขึ้น พระองค์​กั้น​ทาง​ข้า​ไม่​ให้​ผ่าน และ​ทำ​ให้​เส้นทาง​ทั้งหลาย​ของ​ข้า​มืดไป พระองค์​ปลด​ศักดิ์ศรี​ของ​ข้า​ไปหมด และ​ถอด​มงกุฎ​ไป​จาก​หัวข้า พระองค์​รื้อ​ข้า​ลง​จาก​ทุกด้าน จน​ข้า​สูญสิ้น​ไป ความหวัง​ของ​ข้า​ถูก​พระองค์​ถอนราก​ถอนโคน​เหมือน​ต้นไม้ พระองค์​จุด​ความ​โกรธ​เกรี้ยว​ต่อ​ข้า และ​นับว่า​ข้า​เป็น​ศัตรู​ของ​พระองค์ กองทัพ​ทั้งหลาย​ของ​พระองค์​เรียง​หน้า​บุก​เข้า​มา​พร้อม​กัน พวกเขา​สร้าง​เนินดิน​ไว้​บุก​กำแพง​ข้า และ​ตั้ง​ค่าย​ล้อมรอบ​เต็นท์​ของ​ข้า พระองค์​ทำ​ให้​พี่น้อง​ของ​ข้า​เหิน​ห่าง​จาก​ข้า ส่วน​เพื่อนๆ​ของ​ข้า​ทำ​ตัว​เป็น​คน​แปลกหน้า​กับข้า ญาติ​พี่น้อง​และ​พวก​เพื่อนสนิท​ของ​ข้า​ได้​ทอดทิ้ง​ข้าไป แขก​ทั้งหลาย​ที่​เคย​มา​บ้าน​ข้า​หลงลืม​ข้า​หมดแล้ว สาวใช้​ของ​ข้า​มอง​ข้า​เป็น​คน​แปลกหน้า ข้า​กลาย​เป็น​คน​ต่างด้าว​ใน​สายตา​พวกเขา ข้า​เรียก​ทาส​ชาย​ของข้า แต่​เขา​ไม่ตอบ แม้​ข้า​จะ​อ้อนวอน​ให้​เขา​มา​ช่วย​ก็ตาม กลิ่น​ปาก​ของ​ข้า​เป็น​ที่​น่า​รังเกียจ​แก่​เมียข้า และ​พี่น้อง​ท้อง​เดียว​กับ​ข้า​ก็​สะอิดสะเอียน​ข้า แม้แต่​เด็ก​เล็กๆ​ก็​ดูหมิ่น​ข้า เมื่อ​ข้า​ยืนขึ้น​พูด พวกเขา​ก็​พูด​ต่อว่า​ข้า พวกเพื่อน​สนิท​ทุกคน​ของ​ข้า​ต่าง​ก็​สะอิดสะเอียน​ข้า ส่วน​คน​เหล่านั้น​ที่​ข้า​รัก​ก็​หักหลัง​ข้า กระดูก​ของ​ข้า​อ่อน​ปวกเปียกซะ​จน​ต้อง​เกาะ​หนัง​และ​เนื้อ​ไว้ ข้า​รอด​ตาย​อย่าง​หวุดหวิด​เหลือ​แต่​หนังหุ้มฟัน เพื่อนๆ​ของ​ข้า สงสาร​ข้า​ด้วย สงสาร​ข้า​ด้วย​เถิด เพราะ​มือ​ของ​พระเจ้า​ได้​ตบตี​ข้า ทำไม​พวกท่าน​ต้อง​ไล่ล่า​ข้า​เหมือน​กับ​ที่​พระเจ้า​ทำ​อยู่นี้ กิน​เนื้อ​ข้า​ยัง​ไม่​อิ่ม​หรือ ข้า​อยาก​ให้​มี​คน​บันทึก​คำพูด​ของ​ข้า​เหลือเกิน ข้า​อยาก​ให้​จารึก​ไว้​บน​แผ่น​หิน ข้า​อยาก​ให้​สลัก​คำพูด​ทั้งหมด​ของ​ข้า​ไว้​บน​แผ่นหิน​ตลอด​ไป ด้วย​สิ่ว​เหล็ก​และ​เคลือบ​ตะกั่ว

อ่าน โยบ 19