ลูกา 17:1-10

พระเยซู​พูด​กับ​พวก​ศิษย์​ว่า “จะ​มี​สิ่ง​ที่​มา​ยั่วยวน​ให้​คน​ทำ​บาป​เสมอ แต่​คน​ที่​มา​ยั่วยวน นั้น​ช่าง​น่า​อาย​จริงๆ ระหว่าง​การชักชวน​คน​ที่​ต่ำต้อย​คน​หนึ่ง​ใน​พวกนี้​ให้​ทำ​บาป กับ​การถูกจับโยน​ลง​ไป​ใน​ทะเล​พร้อม​กับ​มี​หิน​โม่​แป้ง​ล่าม​คอ​อยู่ อย่างหลัง​นี้​ก็​ยัง​จะ​ดี​กว่า ระวัง​ตัว​ไว้​ให้​ดี ให้​ตักเตือน​พี่น้อง​ที่​ทำ​บาป และ​อภัย​ให้​เขา​เมื่อ​เขา​กลับตัว​กลับใจ ถึง​แม้​เขา​จะ​ทำ​ผิด​บาป​ต่อ​คุณ​ถึง​วัน​ละ​เจ็ด​ครั้ง​ก็​ตาม แต่​ถ้า​ทุก​ครั้ง​เขา​บอก​คุณ​ว่า ‘ผม​กลับตัว​กลับใจ​แล้ว​ครับ’ ก็​ให้​ยกโทษ​เขา” ฝ่าย​พวก​ศิษย์​เอก ก็​พูด​กับ​องค์​เจ้า​ชีวิต​ว่า “ถ้า​อย่าง​นั้น ช่วย​เพิ่ม​ความเชื่อ​ให้​กับ​เรา​ด้วย​ครับ” พระเยซู​ตอบ​ว่า “แค่​คุณ​มี​ความเชื่อ​เล็ก​เท่า​เมล็ด​มัสตาร์ดนี้ คุณ​ก็​สั่ง​ให้​ต้น​หม่อน​ทั้ง​ต้น​ถอนราก​ถอนโคน​ไป​ปลูก​อยู่​ใน​ทะเล​ได้​แล้ว” “สมมุติ​ว่า​คุณ​มี​ทาส​คน​หนึ่ง เมื่อ​เขา​กลับ​มา​จาก​ไถนา​หรือ​เลี้ยง​แกะ คุณ​จะ​พูด​กับ​เขา​ไหม​ว่า ‘รีบๆ​ไป​หา​อะ​ไร​กิน​เร็ว’ หรือ​คุณ​จะ​พูด​กับ​เขา​ว่า ‘ไป​เตรียม​อาหาร​มา​สิ แล้ว​คอย​รับใช้​อยู่​นี่​แหละ จน​กว่า​เรา​จะ​กิน​และ​ดื่ม​เสร็จ แล้ว​เจ้า​ถึง​ค่อย​ไป​กิน’ นาย​ต้อง​ขอบใจ​ทาส​ที่​เขา​ทำ​ตาม​คำ​สั่ง​หรือ พวก​คุณ​ก็​เหมือน​กัน เมื่อ​ทำงาน​ที่​นาย​สั่ง​มา​เสร็จ​แล้ว ก็​ควร​พูด​ว่า ‘พวก​เรา​เป็น​แค่​ทาส​ที่​ทำ​ตาม​หน้าที่​เท่านั้น ไม่​สมควร​ที่​เจ้านาย​จะ​ขอบใจ​หรอก’”