สุภาษิต 1:20-33

สุภาษิต 1:20-33 THA-ERV

สติปัญญา​ร้อง​เสียง​ดัง​อยู่​บน​ถนน เธอแผด​เสียง​ร้อง​ที่​ลาน​เมือง เธอ​ส่งเสียง​ร้อง​ตาม​หัว​มุม​ถนน​ที่​พลุกพล่าน เธอ​เปล่ง​เสียง​พูด​ออก​มา​ตรง​ทาง​เข้า​ประตู​เมือง​ว่า “เจ้า​คน​อ่อนต่อโลก​ทั้งหลาย เจ้า​จะ​รัก​ที่​จะ​อ่อนต่อโลก​อย่างนี้​ไป​อีก​นาน​แค่ไหน เจ้า​คน​ชอบ​เยาะเย้ย เจ้า​จะ​ยินดี​อยู่​กับ​การ​เยาะเย้ย​ไป​อีก​นาน​แค่ไหน เจ้าคน​โง่ เจ้า​จะ​เกลียด​ความรู้​ไป​อีก​นาน​แค่ไหน ถ้า​พวกเจ้า​จะ​หัน​มา​สนใจ​คำ​ตักเตือน​ของ​เรา เมื่อนั้น​เรา​ก็​จะ​บอก​ให้​เจ้า​รู้​ถึง​สิ่ง​ที่​อยู่​ใน​จิตใจ​ของ​เรา และ​จะ​แสดง​ความคิด​ต่างๆ​ของ​เรา​ให้​กับ​เจ้า เพราะ​เรา​ได้​ร้อง​เรียก แต่​เจ้า​ไม่​ยอมฟัง เรา​ได้​กวัก​มือ​เรียก แต่​ไม่​มี​ใคร​สนใจ พวก​เจ้า​เพิกเฉย​ต่อ​คำ​แนะนำ​ของ​เรา และ​ไม่​ยอม​รับฟัง​คำ​ตักเตือน​ของ​เรา ดังนั้น​เมื่อ​เจ้า​เจอ​กับ​ความ​หายนะ เรา​เอง​จะ​หัวเราะ​เยาะ​เจ้า เมื่อ​สิ่ง​ที่​เจ้า​หวาดกลัว​เกิดขึ้น​กับ​เจ้า เรา​จะ​เยาะเย้ย​ซ้ำเติม​เจ้า เมื่อ​สิ่ง​ที่​เจ้า​หวาดกลัว​ถาโถม​ใส่​เจ้า​เหมือน​กับ​พายุ และ​ความ​หายนะ​จู่โจม​ใส่​เจ้า​เหมือน​กับ​ลม​มรสุม เมื่อ​ความ​ทุกข์ยาก​และ​ความ​เจ็บปวด​รวดร้าว​เกิดขึ้น​กับ​เจ้า เมื่อนั้น​แหละ พวกเขา​จะ​ร้อง​เรียก​หา​เรา แต่เรา​จะ​ไม่​ตอบ พวกเขา​จะ​มองหา​เรา แต่​จะ​ไม่​พบ เพราะ​พวกเขา​เกลียด​ความรู้ และ​ไม่​ยอม​เลือก​ที่​จะ​ยำเกรง​พระยาห์เวห์ เพราะ​พวกเขา​ไม่​ยอมฟัง​คำ​แนะนำ​ของ​เรา และ​พวกเขา​ทิ้ง​คำ​ตักเตือน​ของ​เรา พวกเขา​จะ​ต้อง​กิน​ผล​ที่​เกิด​จาก​วิถี​ชีวิต​ของ​เขา และ​จะ​จุก​แน่น​ไป​ด้วย​แผนการ​ร้าย​ต่างๆ​ของ​พวกเขา​เอง คน​อ่อนต่อโลก​จะ​ตาย เพราะ​เขา​หัน​ไป​จาก​สติปัญญา คน​โง่​จะ​ถูก​ทำลาย เพราะ​เขา​พอใจ​กับ​ความโง่นั้น แต่​ใคร​ก็ตาม​ที่​ฟัง​เรา จะ​ได้​อยู่​อย่าง​ปลอดภัย และ​สุข​สบาย​โดย​ไม่​ต้อง​หวาดกลัว​อันตราย​ใดๆ”