บทเพลง_ไพเราะ 3:1-11

ใน​ค่ำคืน บน​ที่นอน​ของฉัน ฉัน​โหยหา​ชาย​ผู้เป็น​ที่รัก​ของฉัน ฉัน​โหยหา​เขา แต่​ไม่พบ​เขา ฉัน​จะ​ลุกขึ้น​และ​ออก​ท่องไป​รอบเมือง ไป​ตาม​ท้องถนน ตาม​พวก​ลานเมือง ฉัน​จะ​ตามหา​เขา​ผู้เป็น​ชาย​ใน​ดวงใจ​ของฉัน ฉัน​ตามหา​เขา แต่​ก็​หา​ไม่พบ พวก​ยาม​ที่​ลาดตระเวน​ใน​เมือง​ได้​เจอฉัน ฉัน​ถาม​พวกเขา​ว่า “ท่าน​พบ​ชาย​ใน​ดวงใจ​คนนั้น​ของฉัน​ไหม” พอ​จาก​ทหารยาม​มา​ได้​ประเดี๋ยวเดียว ฉัน​ก็​พบกับ​ชาย​ใน​ดวงใจ​คนนั้น​ของฉัน ฉัน​จับ​เขา​ไว้แน่น ไม่ยอม​ปล่อย จน​ได้พา​เขา​ไปถึง​บ้าน​ของแม่ฉัน และ​เข้าไป​ใน​ห้อง​ที่​แม่ฉัน​ตั้งท้อง​ฉัน​ขึ้นมา พวกสาวๆ​แห่ง​เยรูซาเล็ม​เอ๋ย ฉัน​ขอให้​เธอ​ทั้งหลาย​สาบาน​ต่อหน้า​เลียงผา​หรือ​กวางตัวเมีย​ว่า พวกเธอ​จะ​ไม่​ปลุกเร้า​หรือ​กระตุ้น​ความรัก​ให้​ตื่น​จนกว่า​ความรัก​นั้น​จะ​สุกงอม​แล้ว นั่น​มัน​อะไรกัน​ที่​กำลัง​มา​จาก​ที่​เปล่า​เปลี่ยว​แห้งแล้ง ดูเหมือน​กลุ่มควัน หอม​เหมือน​มดยอบ กำยาน​และ​แป้งหอม​ทุกชนิด​ของ​พ่อค้า ดูสิ นี่​เป็น​เกี้ยว​ของ​ซาโลมอน ที่​ห้อมล้อม​ด้วย​ยอดนักรบ​หกสิบ​คน​ของ​อิสราเอล พวกเขา​ล้วนเป็น​นักดาบ​ที่​ชำนาญ​ผ่าน​การต่อสู้​มา​อย่าง​โชกโชน แต่ละคน​เหน็บดาบ​ไว้​ข้างตัว​พร้อม​ต่อสู้​กับ​ภัย​ทั้งหลาย​ใน​ค่ำคืน กษัตริย์​ซาโลมอน​สร้าง​เกี้ยว​นี้ ขึ้น​ด้วย​ไม้นำเข้า​จาก​เลบานอน เสา​ของมัน​ห่อหุ้ม​ด้วย​เงิน หลังคาครอบ​ทำด้วย​เส้นใย​ทองคำ เบาะนั่ง​ทำด้วย​ผ้าสีม่วง และ​ภายใน​มัน​ประดับ​ขึ้นมา​ด้วย​ความรัก หญิงสาว​แห่ง​เยรูซาเล็ม​เอ๋ย ออก​มา​เถิด หญิงสาว​แห่ง​ศิโยน​เอ๋ย มาดู​กษัตริย์​ซาโลมอน​เถิด มองดู​มงกุฎ​ที่​แม่​ของเขา​สวมใส่​ให้​แก่เขา ใน​วันที่​เขา​แต่งงาน ซึ่ง​เป็น​วันที่​หัวใจ​ของเขา​เบิกบาน​ที่สุด