โย​ฮัน 5

5
1ภาย​หลัง​เหตุการณ์​เหล่านั้น​มี​การ​เลี้ยง​ของ​พวก​ยู​ดาย, และ​พระ​เยซู​เสด็จ​ขึ้น​ไป​ยัง​กรุง​ยะ​รู​ซาเลม
ทรง​รักษา​คน​ที่​ป่วย​อยู่​สามสิบ​แปด​ปี
2ใน​กรุง​ยะ​รู​ซาเลม​นั้น​ที่​ริม​ประตู​แกะ​มี​สระๆ หนึ่ง, ใน​ภาษา​เฮ็บ​ราย​สระ​นั้น​มี​ชื่อ​ว่า​เบ​เธ็ศ​ดา, มี​ศาลา​ห้า​หลัง. 3ใน​ศาลา​เหล่านั้น​มี​คน​ป่วย​เป็น​อัน​มาก, คน​ตา​บอด, คน​เขยก, และ​คน​ผอม​แห้ง.#สำเนา​ต้นฉะบับ​เก่าแก่​หลาย​ฉะบับ​เพิ่ม “คอย​น้ำ​กะ​เพื่อม และ​ข้อ 4 ด้วย​มี​ทูต​สวรรค์​องค์​หนึ่ง​ของ​พระ​เจ้า​ลง​มา​กวน​น้ำ​เป็น​ครั้ง​คราว และ​เมื่อ​น้ำ​กะ​เพื่อม​แล้ว ผู้ใด​ลง​ไป​ใน​น้ำ​ก่อน​ก็​จะ​หาย​จาก​โรค​ใดๆ ที่​เขา​เป็น​อยู่​นั้น.” 4ที่​นั่น​มี​ชาย​คน​หนึ่ง​ป่วย​อยู่​สามสิบ​แปด​ปี​มา​แล้ว. 5เมื่อ​พระ​เยซู​ทรง​เห็น​คน​นั้น​นอน​อยู่, และ​ทรง​ทราบ​ว่า​เขา​เป็น​อย่าง​นั้น​นาน​มาแล้ว, พระ​องค์​จึง​ตรัส​ถาม​เขา​ว่า, “เจ้า​ปรารถนา​จะ​หาย​โรค​เป็น​ปกติ​หรือ” 6คน​ป่วย​นั้น​จึง​ทูล​ตอบ​พระ​องค์​ว่า, “เจ้า​ข้า, เมื่อ​น่ำ​กำลัง​กระเพื่อม​นั้น, ไม่​มี​ผู้ใด​ที่​จะ​เอา​ตัว​ข้าพ​เจ้า​ลง​ไป​ใน​สระ, และ​เมื่อ​ข้าพ​เจ้า​กำลัง​เดิน​ไป​คน​อื่น​ก็​ลง​ไป​ก่อน.” 7พระ​เยซู​จึง​ตรัส​แก่​เขา​ว่า, “จง​ลุก​ขึ้น​ยก​ที่​นอน​ของ​ตัว​เดิน​ไป​เถิด.” 8ใน​ทันใด​นั้น​คน​นั้น​ก็​หาย​โรค​เป็น​ปกติ, จึง​ยก​ที่​นอน​ของ​ตน​เดิน​ไป
พวก​ยู​ดาย​แสวงหา​โอกาส​ที่​จะ​ฆ่า​พระ​องค์
9วัน​นั้น​เป็น​วัน​ซะ​บา​โต. 10เหตุ​ฉะนั้น​พวก​ยู​ดาย​จึง​ว่า​แก่​คน​ที่​หาย​โรค​นั้น​ว่า, “วันนี้​เป็น​วัน​ซะ​บา​โต ไม่​ควร​เจ้า​จะ​แบก​ที่​นอน​ไป.” 11คน​นั้น​จึง​ตอบ​ว่า, “ท่าน​ที่​ได้​กระทำ​ให้​ข้าพ​เจ้า​หาย​โรค, ท่าน​นั้น​ได้​สั่ง​ข้าพ​เจ้า​ว่า. ‘จง​ยก​ที่​นอน​ของ​ตัว​เดิน​ไป​เถิด.’ ” 12เขา​จึง​ถาม​ว่า, “คน​ที่​สั่ง​เจ้า​ว่า. ‘จง​ยก​ที่​นอน​ของ​ตัว​เดิน​ไป ‘นั้น​คือ​ผู้ใด?” 13แต่​คน​ที่​หาย​โรค​นั้น​ไม่​รู้​ว่า​เป็น​ผู้ใด, ด้วย​ว่า​พระ​เยซู​ทรง​หลีกเลี่ยง​ไป​แล้ว, เพราะ​มี​คน​มาก​อยู่​ที่​นั่น. 14ภาย​หลัง​พระ​เยซู​ได้​พบ​คน​นั้น​ใน​โบสถ์​จึง​ตรัส​แก่​เขา​ว่า, “นี่​แน่ะ, เจ้า​หาย​โรค​เป็น​ปกติ​แล้ว​อย่า​ทำ​ผิด​อีก, เกลือ​กว่า​เหตุร้าย​กว่า​นั้น​จะ​บังเกิด​แก่​เจ้า.” 15คน​นั้น​จึง​ออกไป​บอก​พวก​ยู​ดาย​ว่า ท่าน​ที่​ได้​กระทำ​ให้​ตัว​เขา​หาย​โรค​นั้น​คือ​พระ​เยซู. 16เหตุ​ฉะนั้น​พวก​ยู​ดาย​จึง​ข่ม​เหง​พระ​เยซู, เพราะ​พระ​องค์​ทรง​กระทำ​การ​นั้น​ใน​วัน​ซะ​บา​โต. 17พระ​เยซู​จึง​ตรัส​แก่​พวก​ยู​ดาย​ว่า, “พระ​บิดา​ของ​เรา​ก็​ยัง​ทรง​กระทำ​การ​อยู่​จนถึง​บัดนี้, และ​เรา​ก็​กระทำ​ด้วย.” 18เหตุ​ฉะนั้น​พวก​ยู​ดาย​ยิ่ง​แสวงหา​โอกาส​ที่​จะ​ฆ่า​พระ​องค์​เสีย, มิใช่​เพราะ​ได้​ล่วง​กฎ​วัน​ซะ​บา​โต​สิ่ง​เดียว, แต่​ได้​เรียก​พระ​เจ้า​ว่า​เป็น​บิดา​ของ​ตน​ด้วย, คือ​ได้​กระทำ​ตัว​ให้​เสมอ​กับ​พระ​เจ้า
ผู้ใด​เชื่อ​พระ​องค์​เข้า​ใน​ชีวิต​แล้ว
19พระ​เยซู​จึง​ตรัส​ตอบ​เขา​ว่า, “เรา​บอก​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ตาม​จริง​ว่า, พระ​บุตร​จะ​กระทำ​สิ่ง​ใด​แต่​ลำพัง​ตนเอง​ไม่ได้, เว้น​ไว้​ซึ่ง​ได้​เห็น​พระ​บิดา​ทรง​กระทำ ด้วย​ว่า​สิ่ง​ทั้ง​ปวง​ซึ่ง​พระ​บิดา​ได้​ทรง​กระทำ, สิ่ง​เหล่านั้น​พระ​บุตร​จึง​กระทำ​ด้วย​เหมือนกัน. 20เพราะ​ว่า​พระ​บิดา​ได้​ทรง​รัก​พระ​บุตร, และ​ได้​สำแดง​ให้​พระ​บุตร​นั้น​เห็น​สิ่ง​สาร​พัตร​ซึ่ง​พระ​องค์​ได้​ทรง​กระทำ และ​พระ​องค์​จะ​ทรง​สำแดง​ให้​พระ​บุตร​เห็น​การ​ใหญ่​ยิ่ง​กว่า​นั้น​อีก, เพื่อ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​จะ​ประหลาด​ใจ. 21ด้วย​ว่า​พระ​บิดา​ได้​ทรง​กระทำ​คน​ที่​ตาย​แล้ว​ให้​เป็น​ขึ้น​มา​มี​ชีวิต​ฉัน​ใด, ถ้า​พระ​บุตร​ปรารถนา​จะ​กระทำ​ผู้​ใด​ให้​มี​ชีวิต​ก็​จะ​กระทำ​เหมือนกัน​ฉัน​นั้น. 22เพราะว่า​พระ​บิดา​มิได้​ทรง​พิพากษา​ผู้ใด, แต่​การ​พิพากษา​ทั้งสิ้น​พระ​องค์​ได้​ทรง​มอบ​ไว้​แก่​พระ​บุตร, 23เพื่อ​จะ​ให้​คน​ทั้ง​ปวง​นับ​ถือ​พระ​บุตร​เหมือน​ที่​ได้​นับ​ถือ​พระ​บิดา. ผู้​ที่​มิได้​นับ​ถือ​พระ​บุตร​ก็​มิได้​นับ​ถือ​พระ​บิดา​ที่​ทรง​ใช้​พระ​บุตร​นั้น​มา. 24เรา​บอก​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ตาม​จริง​ว่า, ถ้า​ผู้ใด​ฟัง​คำ​ของ​เรา​และ​เชื่อ​พระ​องค์​ที่​ทรง​ใช้​เรา​มา, ผู้​นั้น​มี​ชีวิต​นิ​รันดร์, และ​มิได้​เข้า​ใน​การ​พิพากษา, แต่​ได้​พ้น​จาก​ความ​ตาย​เข้า​ใน​ชีวิต​แล้ว
25เรา​บอก​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ตาม​จริง​ว่า, คง​มี​เวลา​หนึ่ง​แหละ, ที่​จริง​เวลา​นั้น​ก็​ถึง​แล้ว, คือ​เมื่อ​ผู้​ที่​ตาย​แล้ว​จะ​ได้​ยิน​สำเนียง​พระ​บุตร​ของ​พระ​เจ้า. และ​ผู้​ที่​ได้​ยิน​นั้น​จะ​มี​ชีวิต. 26เพราะว่า​พระ​บิดา​มี​ชีวิต​ใน​พระ​องค์​เอง​ฉัน​ใด, พระ​องค์​ได้​ทรง​ประทาน​ให้​พระ​บุตร​มี​ชีวิต​ใน​พระ​องค์​เอง​เหมือนกัน​ฉัน​นั้น 27และ​ได้​ทรง​ประทาน​ให้​มี​อำนาจ​ที่​จะ​พิพากษา​ด้วย, เพราะว่า​พระ​องค์​เป็น​บุตร​มนุษย์. 28ท่าน​ทั้ง​หลาย​อย่า​ประหลาด​ใจ​ใน​ข้อ​นี้​เลย เพราะ​เวลา​จะ​มา​เมื่อ​บรรดา​คน​ที่​อยู่​ใน​อุโมงค์​ฝัง​ศพ จะ​ได้​ยิน​สำเนียง​ของ​พระ​องค์, 29และ​จะ​ได้​เป็น​ขึ้นมา ผู้​ที่​ได้​ประพฤติ​ดี​จะ​เป็น​ขึ้น​มา​สู่​ชีวิต, แต่​ผู้​ที่​ได้​ประพฤติ​ชั่ว​จะ​เป็น​ขึ้น​มา​สู่​การ​พิพากษา.”
พระ​บิดา​เป็น​พะยาน​ถึง​พระ​เยซู
30“เรา​ทำ​สิ่ง​ใด​แต่​พัง​เรา​เอง​ไม่ได้ เรา​ได้​ยิน​อย่างไร​เรา​จึง​พิพากษา​อย่าง​นั้น และ​การ​พิพากษา​ของ​เรา​นั้น​ก็​ยุตติธรรม เพราะว่า​เรา​มิได้​อุสส่าห์​กระทำ​ตาม​ความ​ประสงค์​ของ​เรา​เอง, แต่​ตาม​ความ​ประสงค์​ของ​พระ​บิดา​ผู้​ทรง​ใช้​เรา​มา. 31ถ้า​เรา​เป็น​พะยาน​ถึง​ตัว​เรา​เอง, คำ​พะยาน​ของ​เรา​ก็​ไม่​จริง. 32มี​อีก​ผู้​หนึ่ง​เป็น​พะยาน​ถึง​เรา, และ​เรา​รู้​อยู่​ว่า​คำ​พะยาน​ซึ่ง​พระ​องค์​ผู้​นั้น​ได้​เป็น​พะยาน​ถึง​เรา​ก็​เป็น​ความ​จริง. 33ท่าน​ทั้ง​หลาย​ได้​ใช้​คน​ไป​หา​โย​ฮัน, และ​โย​ฮัน​นั้น​ได้​เป็น​พะยาน​ถึง​ความ​จริง. 34เรา​มิได้​รับ​คำ​พะยาน​จาก​มนุษย์ แต่​เรา​กล่าว​สิ่ง​เหล่านี้​เพื่อ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​จะ​ได้​รอด. 35โย​ฮัน​นั้น​เป็น​โคม​ที่​จุด​อยู่​สว่าง​ไสว และ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ก็​พอใจ​ที่​จะ​ยินดี​ใน​ความ​สว่าง​ของ​ท่าน​สัก​เวลา​หนึ่ง. 36แต่​เรา​มี​พะยาน​ใหญ่​กว่า​โย​ฮัน​อีก เพราะว่า​การ​ซึ่ง​พระ​บิดา​ทรง​ประทาน​แก่​เรา​เพื่อ​จะ​ให้​สำเร็จ, การ​นั้น​เอง​ซึ่ง​เรา​กำลัง​กระทำ​อยู่ เป็น​พะยาน​ถึง​เรา​ว่า​พระ​บิดา​ได้​ทรง​ใช้​เรา​มา. 37พระ​บิดา​ผู้​ทรง​ใช้​เรา​มา​เป็น​พะยาน​ถึง​เรา. ท่าน​ทั้ง​หลาย​มิได้​ยิน​สำเนียง​ของ​พระ​องค์​ใน​เวลา​ใด, และ​มิได้​เห็น​รูปร่าง​ของ​พระ​องค์. 38ท่าน​มิได้​ถือ​คำ​โอวาท​ของ​พระ​องค์​ไว้, เพราะว่า​ท่าน​ทั้ง​หลาย​มิได้​เชื่อ​ท่าน​ที่​พระ​องค์​ทรง​ใช้​มา​นั้น. 39ท่าน​ทั้ง​หลาย​ย่อม​ค้น​ดู​ใน​พระ​คัมภีร์​ที่​เขียน​ไว้​นั้น, เพราะ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​คิด​ว่า​ใน​พระ​คัมภีร์​นั้น​มี​ชีวิต​นิ​รันดร์ แต่​พระ​คัมภีร์​นั้น​เป็น​พะยาน​ถึง​เรา 40แต่​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ไม่​ยอม​มา​หา​เรา​เพื่อ, จะ​ได้​ชีวิต. 41เรา​ไม่​รับ​ยศ​ศักดิ์​จาก​มนุษย์. 42แต่​เรา​รู้จัก​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ว่า​ความ​รัก​พระ​เจ้า​ไม่​มี​ใน​ตัว​ท่าน​เลย. 43เรา​ได้​มา​ใน​นาม​พระ​บิดา​ของ​เรา, และ​ท่าน​ทั้ง​หลาย​มิได้​รับ​เรา ถ้า​ผู้อื่น​จะ​มา​ใน​นาม​ของ​ตัวเอง, ท่าน​ทั้ง​หลาย​คง​จะ​รับ​ผู้​นั้น. 44ท่าน​ทั้ง​หลาย​ที่​รับ​ยศ​ศักดิ์​จาก​กันเอง, และ​มิได้​แสวงหา​ยศ​ศักดิ์​ซึ่ง​มา​จาก​พระ​เจ้า​องค์​เดียว​นั้น, จะ​เชื่อ​อย่างไร​ได้? 45อย่า​คิด​ว่า​เรา​จะ​ฟ้อง​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ต่อ​พระ​บิดา มี​ผู้​ฟ้อง​ท่าน​แล้ว, คือ​โม​เซ, ที่​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ย่อม​ไว้ใจ​อยู่​นั้น. 46เพราะว่า​ถ้า​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ได้​เชื่อ​โม​เซ, ท่าน​ทั้ง​หลาย​คง​จะ​ได้​เชื่อ​เรา​เพราะ​โม​เซ​ได้​เขียน​กล่าวถึง​เรา. 47แต่​ถ้า​ท่าน​ทั้ง​หลาย​ไม่​เชื่อ​คำ​เขียน​ของ​โม​เซ​แล้ว, จะ​เชื่อ​ถ้อยคำ​ของ​เรา​อย่างไร​ได้?”

ที่ได้เลือกล่าสุด:

โย​ฮัน 5: TH1940

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้