อพยพ 9

9
ภัย​พิบัติ​ที่​ห้า: โรค​ใน​สัตว์​เลี้ยง
1 พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จึง​กล่าว​กับ​โมเสส​ว่า “จง​ไป​หา​ฟาโรห์​และ​พูด​กับ​เขา​ว่า ‘พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​ชาว​ฮีบรู​กล่าว​ดังนี้ “จง​ปล่อย​ชน​ชาติ​ของ​เรา​ไป​เสีย เพื่อ​พวก​เขา​จะ​ได้​นมัสการ​เรา 2เพราะ​ถ้า​เจ้า​ไม่​ยอม​ปล่อย​ให้​พวก​เขา​ไป และ​ยัง​หน่วงเหนี่ยว​ไว้​อีก 3ดู​เถิด มือ​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จะ​ลงโทษ​เจ้า​โดย​ให้​โรค​ระบาด​อัน​ร้ายแรง​เกิด​กับ​ฝูง​ปศุสัตว์​ใน​ทุ่ง ม้า ลา อูฐ ฝูง​โค แพะ​และ​แกะ​ทั้ง​หลาย 4แต่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จะ​กระทำ​ต่อ​ฝูง​ปศุสัตว์​ของ​ชาว​อิสราเอล​ต่าง​กับ​ฝูง​ปศุสัตว์​ของ​ชาว​อียิปต์ เพื่อ​ว่า​สัตว์​ของ​ชาว​อิสราเอล​จะ​ไม่​ตาย​เลย​สัก​ตัว”’” 5แล้ว​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ก็​กำหนด​เวลา​ไว้​ว่า “พรุ่งนี้​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จะ​กระทำ​ตาม​นี้​ใน​แผ่นดิน” 6พอ​วัน​รุ่งขึ้น พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ก็​กระทำ​ตาม​คำ​พูด ฝูง​ปศุสัตว์​ของ​ชาว​อียิปต์​ตาย แต่​ฝูง​ปศุสัตว์​ของ​ประชาชน​ชาว​อิสราเอล​ไม่​ตาย​สัก​ตัว​เดียว 7ฟาโรห์​ถามไถ่​ดู​ได้​ความ​ว่า​ฝูง​ปศุสัตว์​ของ​ชาว​อิสราเอล​ไม่​ตาย​สัก​ตัว​เดียว แต่​จิตใจ​ของ​ฟาโรห์​ถูก​ทำ​ให้​แข็ง​กระด้าง และ​ท่าน​ไม่​ยอม​ปล่อย​ให้​ประชาชน​ไป
ภัย​พิบัติ​ที่​หก: ฝี
8 พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​กับ​โมเสส​และ​อาโรน​ว่า “จง​เอา​ขี้เถ้า​สัก​สอง​สาม​กำ​มือ​จาก​เตา​เผา ให้​โมเสส​ปา​ขึ้น​ฟ้า​ต่อ​หน้า​ฟาโรห์ 9แล้ว​มัน​ก็​จะ​กลาย​เป็น​ละออง​ฝุ่น​ทั่ว​แผ่นดิน​อียิปต์ และ​จะ​กลาย​เป็น​ฝี แตก​เป็น​แผล​ตาม​ตัว​คน​และ​สัตว์​เลี้ยง​ทั่ว​แผ่นดิน​อียิปต์” 10ดังนั้น ท่าน​ทั้ง​สอง​จึง​เอา​ขี้เถ้า​จาก​เตา​เผา​ไป​ยืน​อยู่​ต่อ​หน้า​ฟาโรห์ และ​โมเสส​ปา​ขึ้น​ฟ้า และ​มัน​ก็​กลาย​เป็น​ฝี แตก​เป็น​แผล​ตาม​ตัว​คน​และ​สัตว์​เลี้ยง 11คราว​นี้​พวก​ที่​ใช้​วิทยาคม​ทน​ยืน​ต่อ​หน้า​โมเสส​ไม่​ไหว​เพราะ​เป็น​ฝี ฝี​ขึ้น​ตาม​ตัว​พวก​เขา​เช่น​เดียว​กับ​ชาว​อียิปต์​ทุก​คน 12แต่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เป็น​ผู้​ทำ​จิตใจ​ของ​ฟาโรห์​ให้​แข็ง​กระด้าง ท่าน​ไม่​ยอมฟัง​โมเสส​และ​อาโรน ดัง​ที่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​บอก​โมเสส​ไว้​แล้ว
ภัย​พิบัติ​ที่​เจ็ด: ลูก​เห็บ
13 พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​กับ​โมเสส​ว่า “พรุ่งนี้​เจ้า​จง​ลุก​ขึ้น​แต่​เช้าตรู่ ไป​ยืน​ต่อ​หน้า​ฟาโรห์​แล้ว​พูด​กับ​เขา​ว่า ‘พระ​ผู้​เป็น​เจ้า พระ​เจ้า​ของ​ชาว​ฮีบรู​กล่าว​ดังนี้ “ปล่อย​ชน​ชาติ​ของ​เรา​ไป​เสีย เพื่อ​พวก​เขา​จะ​ได้​นมัสการ​เรา 14ครั้ง​นี้​เรา​จะ​ให้​ภัย​พิบัติ​ทั้ง​หมด​กระหน่ำ​ลง​ที่​เจ้า ที่​ข้า​ราชบริพาร และ​ที่​พลเมือง​ของ​เจ้า แล้ว​เจ้า​จะ​ได้​รู้​ว่า​ไม่​มี​ใคร​ใน​โลก​ที่​เป็น​อย่าง​เรา 15เพราะ​บัดนี้ เรา​จะ​บันดาล​ให้​โรค​ระบาด​เกิด​ขึ้น​กับ​เจ้า​และ​พลเมือง​ของ​เจ้า​ก็​ได้ แล้ว​เจ้า​ก็​จะ​ถูก​กำจัด​ไป​เสีย​จาก​โลก 16แต่​เรา​แต่งตั้ง​เจ้า​ขึ้น​มา​เพราะ​จุด​ประสงค์​นี้​เอง เพื่อ​เรา​จะ​ได้​แสดง​อานุภาพ​ของ​เรา​ให้​เจ้า​เห็น และ​เพื่อ​นาม​ของ​เรา​จะ​ได้​ถูก​ป่าว​ประกาศ​ไป​ทั่ว​โลก 17เจ้า​ยัง​หยิ่ง​ยโส​ต่อ​ชน​ชาติ​ของ​เรา และ​ไม่​ยอม​ปล่อย​ให้​พวก​เขา​ไป 18ดู​เถิด พรุ่งนี้​ประมาณ​เวลา​นี้ เรา​จะ​ทำ​ให้​ลูก​เห็บ​ตก​หนัก​อย่าง​ที่​ไม่​เคย​มี​มา​ก่อน​ใน​อียิปต์ ครั้ง​ตั้งแต่​อียิปต์​เป็น​ประเทศ​จน​ถึง​วัน​นี้ 19บัดนี้ เจ้า​ให้​คน​ไป​ต้อน​ฝูง​ปศุสัตว์​และ​ทุก​สิ่ง​ที่​เป็น​ของ​เจ้า​ใน​ทุ่ง​เข้า​ที่​กำบัง เพราะ​ลูก​เห็บ​จะ​ตก​ถูก​ตัว​คน​และ​สัตว์​เลี้ยง​ทั้ง​หลาย​ที่​ไม่​พา​เข้า​มา​จาก​ทุ่ง และ​จะ​ต้อง​ตาย”’” 20ข้า​ราชบริพาร​ของ​ฟาโรห์​ที่​เกรงกลัว​คำกล่าว​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ก็​รีบ​พา​ทาส​ผู้​รับใช้​และ​ฝูง​ปศุสัตว์​กลับ​เข้า​ที่​พัก 21ส่วน​คน​ที่​ไม่​สนใจ​คำกล่าว​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ก็​ปล่อย​พวก​ทาส​ผู้​รับใช้​และ​ฝูง​ปศุสัตว์​ของ​ตน​ไว้​ใน​ทุ่ง
22ครั้น​แล้ว​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ก็​กล่าว​กับ​โมเสส​ว่า “จง​ยื่น​มือ​ของ​เจ้า​ขึ้น​สู่​ฟ้า จะ​ได้​มี​ลูก​เห็บ​ตก​ทั่ว​แผ่นดิน​อียิปต์ ถูก​ตัว​คน​และ​สัตว์​เลี้ยง ตก​บน​พืช​ผัก​ใน​ไร่​นา​ทั่ว​ทั้ง​แผ่นดิน​อียิปต์” 23โมเสส​จึง​ยื่น​ไม้เท้า​ของ​ท่าน​ขึ้น​สู่​ฟ้า และ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ก็​บันดาล​ให้​ฟ้า​ร้อง​และ​มี​ลูก​เห็บ​ตก ฟ้า​แลบ​ทั่ว​แผ่นดิน พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ให้​ลูก​เห็บ​ตก​ที่​แผ่นดิน​อียิปต์ 24พายุ​ลูก​เห็บ​ตก​หนัก พร้อม​กับ​ฟ้า​แลบ​แปลบปลาบ ลูก​เห็บ​ลง​หนัก​อย่าง​ที่​ไม่​เคย​มี​มา​ก่อน​ใน​แผ่นดิน​อียิปต์​นับ​ตั้งแต่​ที่​ได้​มา​เป็น​ประชา​ชาติ 25ลูก​เห็บ​ตก​ลง​มา​โดน​ทุก​สิ่ง​ที่​อยู่​ใน​ทุ่งนา​ทั่ว​ดินแดน​อียิปต์​ไม่​ว่า​จะ​เป็น​คน​หรือ​สัตว์​เลี้ยง รวม​ทั้ง​ต้น​พืช​ใน​ทุ่งนา และ​ต้นไม้​ทุก​ต้น​ใน​ทุ่ง​หัก​โค่น​ลง 26มี​เพียง​ดินแดน​โกเชน​อัน​เป็น​อาณาเขต​ที่​ชาว​อิสราเอล​อาศัย​อยู่​เท่า​นั้น​ที่​ไม่​มี​ลูก​เห็บ​ตก
27ฟาโรห์​ส่ง​คน​ไป​ตาม​โมเสส​และ​อาโรน​มา และ​กล่าว​ว่า “ครั้ง​นี้​เรา​ผิด​ไป​แล้ว พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เป็น​ฝ่าย​ถูก เรา​และ​พลเมือง​ของ​เรา​เป็น​ฝ่าย​ผิด 28เจ้า​จง​อธิษฐาน​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​เถิด ยาม​นี้​เสียง​ฟ้า​ร้อง​และ​ลูก​เห็บ​ที่​ตก​ลง​มา​ก็​มาก​เกิน​พอ​แล้ว เรา​จะ​ปล่อย​ให้​เจ้า​ไป และ​เจ้า​ไม่​ต้อง​อยู่​ที่​นี่​อีก​ต่อ​ไป​แล้ว” 29โมเสส​ตอบ​ท่าน​ว่า “ทันที​ที่​ข้าพเจ้า​ออก​ไป​จาก​เมือง ข้าพเจ้า​จะ​ยก​มือ​อธิษฐาน​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า ฟ้า​จะ​หยุด​คำราม​และ​จะ​ไม่​มี​ลูก​เห็บ​อีก ท่าน​จะ​ได้​ทราบ​ว่า​แผ่นดิน​โลก​เป็น​ของ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า 30แต่​ข้าพเจ้า​ทราบ​ว่า​ท่าน​และ​ข้า​ราชบริพาร​ของ​ท่าน​ยัง​ไม่​เกรงกลัว​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า องค์​พระ​เจ้า” 31(ต้น​ป่าน​และ​ข้าว​บาร์เลย์​เสียหาย เพราะ​ข้าว​บาร์เลย์​กำลัง​สุก​ได้​ที่​และ​ต้น​ป่าน​ก็​กำลัง​ออก​ดอก 32แต่​ข้าว​สาลี​และ​ข้าว​สาลี​ป่า​ไม่​เสียหาย​เพราะ​ออก​ดอก​ช้า​กว่า) 33แล้ว​โมเสส​ก็​จาก​ฟาโรห์​ไป และ​ออก​ไป​จาก​ตัว​เมือง​และ​ยก​มือ​อธิษฐาน​ต่อ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า ฟ้า​หยุด​ร้อง ลูก​เห็บ​และ​ฝน​ก็​หยุด​ตก 34แต่​เมื่อ​ฟาโรห์​เห็น​ว่า​ฝน​กับ​ลูก​เห็บ​หยุด​ตก และ​ฟ้า​หยุด​ร้อง ท่าน​จึง​ทำ​ผิด​บาป​อีก ทั้ง​ท่าน​และ​ข้า​ราชบริพาร​ก็​ทำ​จิตใจ​แข็ง​กระด้าง 35ดังนั้น​จิตใจ​ของ​ฟาโรห์​ถูก​ทำ​ให้​แข็ง​กระด้าง และ​ท่าน​ไม่​ยอม​ให้​ชาว​อิสราเอล​ไป ดัง​ที่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ได้​กล่าว​ไว้​กับ​โมเสส

ที่ได้เลือกล่าสุด:

อพยพ 9: NTV

เน้นข้อความ

แบ่งปัน

คัดลอก

None

ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้