2 ซามูเอล 1
1
ดาวิดทราบถึงมรณกรรมของซาอูล
1อยู่มาหลังจากที่ซาอูลสิ้นพระชนม์แล้ว เมื่อดาวิดกลับจากการฆ่าฟันคนอามาเลข ดาวิดพักอยู่ที่ศิกลากได้สองวัน 2พอถึงวันที่สาม ดูเถิด มีชายคนหนึ่งมาจากค่ายของซาอูล สวมเสื้อผ้าขาดและมีผงคลีดินอยู่บนศีรษะ เมื่อเขามาถึงดาวิด ก็ซบหน้าลงถึงดินกระทำความเคารพ 3ดาวิดถามเขาว่า <<เจ้ามาจากไหน>> เขาตอบท่านว่า <<ข้าพเจ้ารอดมาจากค่ายอิสราเอล>> 4ดาวิดถามเขาว่า <<ขอบอกฉันหน่อยว่า เหตุการณ์เป็นไปอย่างไรบ้าง>> และเขาตอบว่า <<ประชาชนหนีจากการรบไปแล้ว มีคนล้มและถึงความตายมากมาย ซาอูลและโยนาธานราชโอรสก็สิ้นพระชนม์ด้วย>> 5ดาวิดจึงถามชายที่มาบอกนั้นว่า <<เจ้าทราบได้อย่างไรว่า ซาอูลและโยนาธานราชโอรสของท่านสิ้นพระชนม์>> 6ชายหนุ่มผู้ที่บอกท่านนั้นจึงตอบว่า <<บังเอิญข้าพเจ้ามาที่ภูเขากิลโบอา เห็นซาอูลทรงยืนพิงหอกของพระองค์อยู่ และนี่แน่ะรถรบและทหารม้าก็ใกล้พระองค์เข้ามา 7เมื่อพระองค์ทรงเหลียวมาแลเห็นข้าพเจ้าพระองค์ ตรัสเรียกข้าพเจ้า และข้าพเจ้าทูลตอบว่า <ข้าพระบาทอยู่ที่นี่พ่ะย่ะค่ะ> 8พระองค์ตรัสถามข้าพเจ้าว่า <เจ้าคือใคร> ข้าพเจ้าทูลตอบพระองค์ว่า <ข้าพระบาทเป็นคนอามาเลข> 9พระองค์ตรัสสั่งข้าพเจ้าว่า <จงมายืนข้างเราและฆ่าเราเสีย เราระเหี่ยใจมาก แต่ชีวิตของเรายังอยู่> 10ข้าพเจ้าจึงเข้าไปยืนข้างพระองค์และประหารพระองค์เสีย เพราะข้าพเจ้าแน่ใจว่า เมื่อพระองค์ทรงล้มแล้วก็จะไม่ดำรงพระชนม์ได้อีก และข้าพเจ้าก็ถอดมงกุฎซึ่งอยู่บนพระเศียรและกำไล ซึ่งอยู่ที่พระกรและข้าพเจ้าก็นำมาที่นี่ เพื่อมอบแด่เจ้านายของข้าพเจ้า>>#1 ซมอ. 31:1-6; 1 พศด. 10:1-6
11แล้วดาวิดฉีกเสื้อของท่าน และคนที่อยู่กับท่านก็กระทำเช่นเดียวกัน 12และเขาทั้งหลายไว้ทุกข์และร้องไห้ และอดอาหารอยู่จนเวลาเย็น ให้ซาอูลและโยนาธานราชโอรส และประชากรของพระเจ้าและพงศ์พันธุ์อิสราเอล เพราะเขาทั้งหลายต้องล้มตายด้วยดาบ 13และดาวิดถามคนหนุ่มที่บอกท่านว่า <<เจ้ามาจากไหน>> เขาตอบว่า <<ข้าพเจ้าเป็นบุตรของคนต่างด้าว ผู้เป็นคนอามาเลข>> 14ดาวิดถามเขาว่า <<ทำไมเจ้ามิได้เกรงกลัวในการที่ยื่นมือออกทำลายผู้ที่ พระเจ้าทรงเจิมไว้>> 15แล้วดาวิดก็เรียกคนหนึ่งในหมู่ชายหนุ่มเข้ามาบอกว่า <<ไปซิฆ่าเขาเสีย>> และเขาก็ฆ่าชายคนนั้นตาย 16ดาวิดกล่าวแก่ชายนั้นว่า <<ที่เจ้าต้องตายนั้นเจ้าเองก็รับผิดชอบ เพราะปากของเจ้าเป็นพยานปรักปรำตัวเจ้าเองว่า <ข้าพเจ้าได้ฆ่าผู้ที่พระเจ้าทรงเจิมไว้> >>
คำคร่ำครวญของดาวิด เพื่อซาอูลและโยนาธาน
17ดาวิดก็ครวญคร่ำตามคำคร่ำครวญต่อไปนี้ เพื่อซาอูลและโยนาธานราชโอรส 18และท่านกล่าวว่า ควรจะสอนคำคร่ำครวญนี้แก่คนยูดาห์#หรือ ควรจะฝึกสอนธนูแก่คนยูดาห์ ดูเถิด คำคร่ำครวญนั้นบันทึกไว้ใน หนังสือยาชาร#ยชว. 10:13ว่า
19<<โอ อิสราเอลเอ๋ย ศักดิ์ศรีของท่านถูกประหารเสียแล้วบนที่สูงของท่าน
วีรบุรุษก็ล้มตายเสียแล้วหนอ
20อย่าบอกเรื่องนี้ในเมืองกัท
อย่าประกาศเรื่องนี้ในถนนเมืองเอชเคโลน
เกรงว่าบุตรีคนฟีลิสเตียจะร่าเริง
เกรงว่าบุตรีของผู้ที่มิได้เข้าสุหนัตจะลิงโลด
21<<เทือกเขากิลโบอาเอ๋ย
ขออย่ามีน้ำค้างหรือฝนบนเจ้า
หรือทุ่งนาที่ให้ของถวาย
เพราะว่าที่นั่นโล่ของวีรบุรุษมลทินแล้ว
โล่ของซาอูลซึ่งมิได้เจิมไว้ด้วยน้ำมัน
22<<คันธนูของโยนาธานมิได้หันกลับมา
จากโลหิตของผู้ที่ถูกฆ่า
จากไขมันของผู้ที่มีกำลัง
และดาบของซาอูลก็มิได้กลับมาเปล่า
23<<ซาอูลและโยนาธานเอ๋ย ผู้เป็นที่รักและน่ารัก
จะอยู่หรือมรณาทั้งสองไม่แยกจากกัน
ทั้งสองก็เร็วกว่านกอินทรี
ทั้งสองแข็งแรงกว่าสิงห์
24<<บุตรีของอิสราเอลเอ๋ย จงร้องไห้เพื่อซาอูล
ผู้ทรงประดับเจ้าอย่างโอ่อ่าด้วยผ้าสีแดงเข้ม
และผู้ทรงประดับอาภรณ์ทองคำเหนือเครื่องแต่งกายของเจ้า
25วีรบุรุษก็ล้มลงเสียแล้วหนอ
ท่ามกลางศึกสงคราม
<<โยนาธานก็ถูกสังหารอยู่บนที่สูงของอิสราเอล
26โอ พี่โยนาธาน ข้าพเจ้าเป็นทุกข์เพื่อท่าน
ท่านเป็นที่ชื่นใจของข้าพเจ้ามาก
ความรักของท่านที่มีต่อข้าพเจ้า นั้นประหลาดเหลือยิ่งกว่าความรักของสตรี
27วีรบุรุษก็ล้มลงเสียแล้วหนอ
และเครื่องยุทโธปกรณ์ก็พินาศไป>>
ที่ได้เลือกล่าสุด:
2 ซามูเอล 1: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้