เยเรมีย์ 48
48
คำพยากรณ์เกี่ยวกับโมอับ
1เกี่ยวด้วยเรื่องโมอับ#อสย. 15:1-16:14; 25:10-12; อสค. 25:8-11; อมส. 2:1-3; ศฟย. 2:8-11พระเจ้าจอมโยธาพระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า
วิบัติแก่เนโบ เพราะเป็นที่ถูกทิ้งร้าง
คีริยาธาอิมได้อาย มันถูกยึดแล้ว
ป้อมปราการก็ได้อายและพังลง
2ไม่มีการสรรเสริญโมอับอีก
แล้วในเมืองเฮชโบนนั้นเขาปองร้ายเข้าต่อสู้กับโมอับว่า
<มาเถอะ ให้เราตัดมันออกเสียอย่าให้เป็นประชาชาติ>
เมืองมัดเมนเอ๋ย เจ้าก็จะถูกกระทำให้เงียบเหมือนกัน
ดาบจะไล่ติดเจ้าไป
3<<ฟังซิ มีเสียงร้องมาแต่โฮโรนาอิมว่า
<การล้างเปล่าและการทำลายอย่างใหญ่หลวง>
4เมืองโมอับถูกทำลายเสียแล้ว
ได้ยินเสียงร้องให้ช่วย
จนถึงเมืองโศอาร์
5เพราะเขาทั้งหลายขึ้นไปร้องไห้
ที่ทางขึ้นเมืองลูฮีท
เพราะเขาได้ยินเสียงร้องไห้เพราะการทำลาย
ที่ทางลงจากเมืองโฮโรนาอิม
6หนีเถิด เอาตัวรอดเถิด
จะเป็นเหมือนลาป่าที่ในถิ่นทุรกันดาร
7เพราะว่าเจ้าได้วางใจ ในที่กำบังเข้มแข็งและในทรัพย์สมบัติของเจ้า
เจ้าจะต้องถูกยึดด้วย
และพระเคโมชจะต้องถูกกวาดไปเป็นเชลย
พร้อมกับปุโรหิตและเจ้านายของเขา
8ผู้ทำลายจะมาเหนือเมืองทุกเมือง
และไม่มีเมืองใดจะรอดพ้นไปได้
ที่ลุ่มจะต้องพินาศ
และที่ราบจะต้องถูกทำลาย
ดังที่พระเจ้าทรงลั่นพระวาจาไว้
9<<จงให้ปีกแก่โมอับ
เพื่อว่ามันจะบินไปเสีย
หัวเมืองของมันจะกลายเป็นที่ถูกสาป
ไม่มีคนอาศัยอยู่ในนั้นเลย
10<<ผู้ใดกระทำงานของพระเจ้าอย่างอืดอาด ผู้นั้นก็ถูกสาป ผู้ที่กันไม่ให้ดาบของตนกระทำให้โลหิตตก ผู้นั้นจะถูกสาป
11<<โมอับสบายตั้งแต่หนุ่มๆมา
และได้ตกตะกอน
มันไม่ได้ถูกถ่ายออกจากภาชนะนี้ไปภาชนะนั้น
หรือต้องถูกกวาดไปเป็นเชลย
ดังนั้น รสจึงยังอยู่ในนั้น
และกลิ่นก็ไม่เปลี่ยนแปลง
12พระเจ้าตรัสว่า <<เพราะฉะนั้น ดูเถิด วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะส่งผู้ถ่ายเทมาให้เขาเพื่อถ่ายเทเขา และเทภาชนะของเขาให้เกลี้ยง และทุบไหของเขาให้แตกเป็นชิ้นๆ 13แล้วโมอับก็จะได้อายเพราะพระเคโมช อย่างที่ประชาอิสราเอลได้อายเพราะเบธเอล อันเป็นที่วางใจของเขา
14<<เจ้าว่าอย่างไรได้ว่า
<เราเป็นพวกวีรชนและทแกล้วทหาร>
15ผู้ทำลายเมืองโมอับและหัวเมืองของมันมาถึงแล้ว
และคนหนุ่มๆที่เก่งที่สุดของเมืองก็ลงไปสู่การถูกฆ่า
พระบรมมหากษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่า พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัสดังนี้แหละ
16ภัยพิบัติของโมอับอยู่ใกล้แค่คืบแล้ว
และความทุกข์ใจของเขาก็เร่งก้าวเข้ามา
17บรรดาท่านที่อยู่รอบเขาจงเสียใจด้วยเขาเถิด
ทั้งคนที่รู้จักชื่อเขาด้วย
จงกล่าวว่า <ไม้ธารพระกรอันทรงฤทธิ์หักเสียแล้ว
คือคทาอันรุ่งโรจน์นั้น>
18ชาวเมืองดีโบนเอ๋ย
จงลงมาจากศักดิ์ศรีของเจ้า
และนั่งบนดินที่แตกระแหง
เพราะผู้ทำลายโมอับได้มาสู้กับเจ้า
เขาได้ทำลายที่กำบังเข้มแข็งของเจ้าแล้ว
19ชาวเมืองอาโรเออร์เอ๋ย
จงยืนเฝ้าอยู่ข้างทาง
จงถามผู้ชายที่หนีมาและผู้หญิงที่รอดพ้นมา
ว่า <เกิดเรื่องอะไรขึ้น>
20โมอับถูกกระทำให้ได้อายเพราะมันแตกเสียแล้ว
คร่ำครวญและร้องร่ำไรอยู่
จงบอกแถวแม่น้ำอารโนนว่า
โมอับถูกทิ้งร้างเสียแล้ว
21<<การพิพากษาได้ตกเหนือที่ราบเหนือโฮโลน และยาซาห์และเมฟาอาท 22และดีโบนและเนโบ และเบธดิบลาธาอิม 23และคีริยาธาอิม และเบธกามุล และเบธเมโอน 24และเคริโอทและโบสราห์ และหัวเมืองทั้งสิ้นของแผ่นดินโมอับ ทั้งไกลและใกล้ 25พระเจ้าตรัสว่า ศักดิ์ของโมอับถูกตัดออกแล้ว และแขนของมันก็หักไป
26<<จงทำให้เขามึนเมา เพราะว่าเขาได้พองตัวขึ้นต่อพระเจ้า เพราะฉะนั้นโมอับจะต้องกลิ้งเกลือกอยู่ในอาเจียนของตัว และเขาจะถูกเยาะเย้ยด้วย 27อิสราเอลไม่ถูกเจ้าเยาะเย้ยหรือ ไปพบเขาท่ามกลางโจรหรือ เมื่อเจ้าพูดถึงเขา เจ้าจึงสั่นศีรษะ
28<<ชาวเมืองโมอับเอ๋ย จงออกเสียจากหัวเมือง
ไปอาศัยอยู่ในหิน
จงเป็นเหมือนนกพิราบ
ซึ่งทำรังอยู่ที่ข้างปากซอก
29เราได้ยินถึงความเห่อเหิมของโมอับ
เขาเห่อเหิมมาก
ได้ยินถึงความยโส ความเห่อเหิมของเขา และความจองหองของเขา
และถึงความยกตนข่มท่านในใจของเขา
30พระเจ้าตรัสว่า เรารู้ความโอหังของเขา
ความโอ้อวดของเขาเป็นความเท็จ
การกระทำทั้งหลายของเขาก็ไม่เป็นความจริง
31เพราะฉะนั้น เราจึงคร่ำครวญเพื่อโมอับ
เราร้องร่ำไรเพื่อโมอับทั้งมวล
เราโอดครวญเพื่อคนของคีร์เฮเรส
32เถาองุ่นแห่งสิบมาห์เอ๋ย
เราร้องไห้เพื่อเจ้ามากกว่าเพื่อยาเซอร์
กิ่งทั้งหลายของเจ้ายื่นข้ามทะเล
จนถึงยาเซอร์
ผู้ทำลายได้โจมตี
ผลไม้ฤดูร้อนและการเก็บองุ่นของเจ้า
33ความยินดีและความชื่นบานได้ถูกกวาดออกไปเสีย
จากเรือกสวนไร่นาและแผ่นดินของโมอับ
เราได้กระทำให้เหล้าองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่น
ไม่มีคนย่ำด้วยเสียงโห่ร้องเพราะความชื่นบาน
เสียงโห่ร้องนั้นไม่ใช่เสียงโห่ร้องแห่งความชื่นบาน
34<<เมืองเฮชโบนและเมืองเอเลอาเลห์ได้ร้องร่ำไร เขาทั้งหลายส่งเสียงร้องไกลถึงเมืองยาฮาสจากโศอาร์ ถึงโฮโรนาอิม และเอกลัทเชลีชิยาห์เพราะน้ำทั้งหลายแห่ง นิมริมก็ร้างเปล่าด้วย 35พระเจ้าตรัสว่า เราจะนำอวสานมาสู่ผู้ที่ถวายเครื่องบูชาในปูชนียสถานสูง และเผาเครื่องหอมถวายพระของเขาในโมอับ 36เพราะฉะนั้น ใจของเราจึงโอดครวญเพื่อโมอับเหมือนอย่างปี่ และใจของเราโอดครวญเหมือนปี่เพื่อคนเมืองคีร์เฮเรส เพราะฉะนั้น ทรัพย์สมบัติที่เขาได้มาก็ได้พินาศ
37<<ทุกศีรษะก็ถูกโกนและทุกเคราก็ถูกตัด บนมือทั้งปวงก็มีรอยเชือดเฉือน และมีผ้ากระสอบที่บั้นเอว 38บนหลังคาเรือนทั้งสิ้นของโมอับและตามบรรดาลานเมือง มีแต่เสียงโอดครวญทั่วไป เพราะเราทุบโมอับเหมือนเราทุบภาชนะที่เราไม่ต้องการ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ 39โมอับแตกแล้วหนอ เขาทั้งหลายคร่ำครวญจริงๆหนอ โมอับหันหลังกลับด้วยความอับอายแล้วหนอ ดังนั้นแหละโมอับได้กลายเป็นที่เยาะเย้ย และเป็นที่หวาดเสียวแก่บรรดาผู้ที่อยู่ล้อมรอบเขา>>
40เพราะพระเจ้าตรัสว่า
<<ดูเถิด ผู้หนึ่งโฉบลงเหมือนนกอินทรี
และกางปีกออกสู้โมอับ
41เขาจะเอาหัวเมืองไป
และที่กำบังเข้มแข็งจะถูกยึด
จิตใจของบรรดานักรบแห่งโมอับในวันนั้น
จะเหมือนจิตใจของผู้หญิงซึ่งกำลังเจ็บครรภ์คลอดบุตร
42โมอับจะถูกทำลายและไม่เป็นชนชาติหนึ่งอีกต่อไป
เพราะว่าเขาพองตัวขึ้นต่อพระเจ้า
43พระเจ้าตรัสว่า ชาวเมืองโมอับเอ๋ย
ความสยดสยอง หลุมพรางและกับ อยู่ต่อหน้าเจ้า
44ผู้ใดที่หนีจากความสยดสยอง
จะตกหลุมพราง
และผู้ที่ปีนออกมาจากหลุมพรางก็จะติดกับ
เพราะเราจะนำสิ่งเหล่านี้มาเหนือโมอับ
ในปีแห่งการลงโทษเขาพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
45<<ผู้ลี้ภัยได้ไปยืนอยู่อย่างหมดแรง
ที่ในเงาเมืองเฮชโบน
เพราะว่าไฟได้ออกมาจากเฮชโบน
เปลวไฟได้ออกมาจากเรือนสิโหน
มันทำลายหน้าผากของโมอับ
กระหม่อมของบรรดาบุตรแห่งความอลเวง
46โมอับเอ๋ย วิบัติแก่เจ้า
ชนชาติแห่งพระเคโมชกำลังวอดวายอยู่แล้ว
เพราะบรรดาบุตรชายของเจ้าถูกจับไปเป็นเชลย
และบุตรีของเจ้าก็เข้าในความเป็นเชลย
47แต่เรายังจะให้โมอับ
กลับสู่สภาพเดิมในกาลต่อไป พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ>>
เท่านี้เป็นข้อพิพากษาโมอับ
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เยเรมีย์ 48: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้