เยเรมีย์ 8
8
1<<พระเจ้าตรัสว่า ในกาลครั้งนั้น กระดูกของบรรดากษัตริย์ยูดาห์ กระดูกเจ้านายของยูดาห์ กระดูกปุโรหิต กระดูกผู้เผยพระวจนะ และกระดูกของชาวเมืองเยรูซาเล็ม จะมีคนเอาออกมาจากอุโมงค์ของเขาทั้งหลายเหล่านั้น 2และเขาจะกระจายกระดูกเหล่านั้นออกต่อหน้าดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และบริวารแห่งฟ้าสวรรค์ทั้งสิ้น ซึ่งเขาทั้งหลายรักและปรนนิบัติ ซึ่งเขาได้ติดสอยห้อยตาม ซึ่งเขาได้แสวงหาและนมัสการ จะไม่มีใครรวบรวมหรือฝังกระดูกเหล่านี้ แต่จะเป็นเหมือนมูลสัตว์ที่ผิวพื้นดิน 3บรรดาคนที่เหลืออยู่จากครอบครัวร้ายนี้ ซึ่งตกค้างอยู่ในสถานที่ทั้งสิ้น ซึ่งเราได้ขับไล่เขาไป จะนิยมความตายยิ่งกว่าที่จะมีชีวิตอยู่ พระเจ้าตรัสดังนี้
บาปและการพิพากษาลงโทษ
4<<เจ้าจงพูดกับเขาทั้งหลายว่า พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า
เมื่อมนุษย์ล้มลง เขาจะไม่ลุกขึ้นอีกหรือ
ถ้าผู้หนึ่งผู้ใดหันไป เขาจะไม่หันกลับมาหรือ
5ทำไมชนชาตินี้คือเยรูซาเล็มจึงได้หันไป
เป็นการกลับสัตย์อยู่เป็นนิตย์
เขายึดการหลอกลวงไว้มั่น
เขาทั้งหลายปฏิเสธไม่ยอมกลับ
6เราได้ตั้งใจและคอยฟัง
แต่เขาทั้งหลายก็พูดไม่ถูกต้อง
ไม่มีคนใดกลับใจจากความอธรรมของตน
กล่าวว่า <ฉันได้ทำอะไรไปแล้วบ้าง>
ทุกคนหันไปตามทางของเขาเอง
เหมือนม้าวิ่งหัวทิ่มเข้าไปในสงคราม
7แม้ว่านกกระสาดำบนฟ้า
ยังรู้จักเวลากำหนดของมัน
และนกเขา นกนางแอ่นและนกกรอด
ได้รักษาเวลามาของมัน
แต่ประชากรของเรา
ไม่รู้จักกฎหมายของพระเจ้า
8<<เจ้าจะพูดได้อย่างไรว่า <เรามีปัญญา
และพระธรรมของพระเจ้าก็อยู่กับเรา>
แต่ดูเถิด ปากกาโกงของพวกอาลักษณ์
ได้กระทำให้พระธรรมเป็นคำมุสา
9คนมีปัญญาจะได้รับความอาย
เขาจะคร้ามกลัวและถูกจับตัวไป
นี่แน่ะ เขาได้ปฏิเสธพระวจนะของพระเจ้า
และปัญญาอย่างใดมีในตัวเขาเล่า
10เพราะฉะนั้น เราจะให้ภรรยาของเขาตกไปเป็นของคนอื่น
ให้ไร่นาของเขาตกแก่ผู้ที่จะได้รับ
เพราะว่าตั้งแต่คนที่ต่ำต้อยที่สุดถึงคนที่ใหญ่โตที่สุด
ทุกคนโลภอยากได้กำไร
ตั้งแต่ผู้เผยพระวจนะถึงปุโรหิต
ทุกคนก็ทำการฉ้อเขา
11เขาได้รักษาแผลแห่งประชากรของเราแต่เล็กน้อย
กล่าวว่า <สวัสดิภาพ สวัสดิภาพ>
เมื่อไม่มีสวัสดิภาพเสียเลย#อสค. 13:10
12เมื่อเขากระทำการน่าเกลียดน่าชังเขาละอายหรือ
เปล่าเลย เขาไม่ละอายเสียเลยทีเดียว
เขาไม่รู้จักว่าอย่างไรจึงจะขายหน้า
เพราะฉะนั้นเขาจะล้มลงท่ามกลางพวกที่ล้มแล้ว
เมื่อเราลงโทษเขาทั้งหลายเขาจะล้มคว่ำ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ#ยรม. 6:12-15
13พระเจ้าตรัสว่า เมื่อเราจะรวบรวมเขา
ก็เห็นว่าเถาองุ่นไม่มีผล
หรือต้นมะเดื่อไม่มีผล
ถึงแม้ว่าใบก็เหี่ยวแห้งไป
และสิ่งใดที่เราให้เขาก็อันตรธานไปจากเขา>>
14ทำไมเราจึงนั่งนิ่งๆ
จงพากันมา ให้เราเข้าไปในหัวเมืองที่มีป้อม
และพินาศเสียที่นั่นเถิด
เพราะพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราจะทรงให้เราพินาศ
และทรงประทานน้ำดีหมีให้เราดื่ม
เพราะเราได้กระทำบาปต่อพระเจ้า
15เรามองหาสวัสดิภาพแต่ไม่มีความดีอะไรมาเลย
เรามองหาเวลารักษาให้หาย แต่ประสบความสยดสยอง
16<<เสียงคะนองแห่งม้าของเขาก็ได้ยินมาจากเมืองดาน
แผ่นดินทั้งสิ้นก็หวั่นไหว
ด้วยเสียงร้องของกองอาชาของเขา
มันทั้งหลายมากินแผ่นดินและสิ่งทั้งปวงที่อยู่บนนั้นจนหมด
ทั้งเมืองและผู้ที่อาศัยอยู่ในเมือง
17เพราะดูเถิด เรากำลังส่งงูเข้ามาท่ามกลางเจ้า
คืองูทับทาง ซึ่งจะผูกด้วยมนตร์ไม่ได้
และมันจะกัดเจ้าทั้งหลาย>> พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
คำคร่ำครวญเพราะยูดาห์และเยรูซาเล็ม
18ทุกข์ระทมของข้าพเจ้านี้เหลือที่จะรักษา
จิตใจของข้าพเจ้าก็ป่วยอยู่ภายใน
19ฟังซิ เสียงร้องแห่ง#คือ ประชาชนของข้าพเจ้าบุตรีประชากรของข้าพเจ้า
จากแผ่นดินทั้งส่วนกว้างและส่วนยาว
<<พระเจ้ามิได้สถิตในศิโยนหรือ
พระราชาของเมืองนั้นไม่อยู่ในนั้นหรือ>>
<<ทำไมเขายั่วยุเราให้โกรธด้วยรูปเคารพของเขา
และด้วยพระต่างด้าวของเขา>>
20<<ฤดูเกี่ยวก็ผ่านไป ฤดูแล้งก็สิ้นลงแล้ว
และเราทั้งหลายก็ไม่รอด>>
21เพราะแผลแห่งบุตรีประชากรของข้าพเจ้า หัวใจข้าพเจ้าจึงเป็นแผล
ข้าพเจ้าเศร้าหมอง และความสยดสยองก็ยึดข้าพเจ้าไว้มั่น
22ไม่มีพิมเสนในกิเลอาดหรือ
ไม่มีแพทย์ที่นั่นหรือ
ทำไมอนามัยแห่งบุตรีประชากรของข้าพเจ้า
จึงไม่กลับสู่สภาพเดิมได้
ที่ได้เลือกล่าสุด:
เยเรมีย์ 8: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้