โยบ 27:1-18

และโยบได้กล่าวกลอนภาษิตของตนอีกว่า <<พระเจ้าทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด คือพระองค์ผู้ทรงนำความยุติธรรมอันควรตกแก่ข้าไปเสีย และองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด คือผู้ทรงทำใจข้าให้ขมขื่น เพราะลมหายใจยังอยู่ในตัวข้าตราบใด และลมปราณจากพระเจ้ายังอยู่ในรูจมูกของข้าตราบใด ริมฝีปากของข้าจะไม่พูดความเท็จ และลิ้นของข้าจะไม่เปล่งคำหลอกลวง จงเมินเสียเถิดที่ข้าจะพูดว่าท่านถูก ข้าจะไม่ทิ้งความสัตย์จริงของข้าจนข้าตาย ข้ายึดความชอบธรรมของข้าไว้มั่นไม่ยอมปล่อยไป จิตใจของข้าไม่ตำหนิข้า ไม่ว่าวันใดในชีวิตของข้า <<ขอให้ศัตรูของข้าเป็นเหมือนคนอธรรม และขอให้ผู้ที่ลุกขึ้นต่อสู้ข้าเป็นเหมือนคนไม่ชอบธรรม เพราะอะไรจะเป็นความหวังของคนที่ไม่นับถือพระเจ้า ในเมื่อพระเจ้าทรงตัดเขาออกไปเสีย เมื่อพระเจ้าทรงเอาชีวิตของเขาไป พระเจ้าจะทรงฟังเสียงร้องของเขาหรือ เมื่อความยากลำบากมาสู่เขา เขาจะปีติยินดีในองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์หรือ เขาจะกราบทูลพระเจ้าทุกเวลาหรือ ข้าจะสอนท่านทั้งหลายถึงเรื่องพระหัตถ์ของพระเจ้า ข้าจะไม่ปิดบังพระดำริขององค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ดูเถิด ท่านทุกคนได้เห็นเองแล้ว ทำไมท่านจึงเหลวไหลสิ้นเชิงทีเดียวเล่า <<ต่อพระเจ้า นี่เป็นส่วนของคนอธรรม และมรดกซึ่งผู้บีบบังคับได้รับจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ ถ้าลูกหลานของเขาเพิ่มขึ้น ก็เพื่อถูกดาบ และพงศ์พันธุ์ของเขาก็หาไม่พอกิน คนของเขาที่รอด โรคระบาดก็จะฝังเขาเสีย และเมียม่ายของเขาจะไม่คร่ำครวญ ถึงเขาจะกอบโกยเอาเงินไว้มากอย่างผงคลีดิน และกองเสื้อผ้าไว้ดังดินเหนียว เขาจะกองไว้ก็ได้ แต่คนชอบธรรมจะสวม และคนไร้ผิดจะแบ่งเงินกัน บ้านที่เขาสร้างจะเหมือนรังไหมของดักแด้ เหมือนอย่างเพิงที่คนยามสร้าง