นาฮูม 2
2
1ผู้โจมตีได้ขึ้นมาต่อสู้กับเจ้าแล้ว
จงเข้าประจำป้อม จงเฝ้าทางไว้
จงคาดเอวไว้ จงรวมกำลังไว้ให้หมด
2(เพราะว่าพระเจ้าทรงกระทำให้ความโอ่อ่าตระการของยาโคบกลับสู่สภาพเดิม
อย่างกับความโอ่อ่าตระการของอิสราเอล
เพราะว่าพวกปล้นได้ปล้นเอาไป
และได้ทำลายกิ่งก้านของเขาให้พินาศ)
3โล่ของทหารหาญนั้นสีแดง
และทหารของเขาก็แต่งกายสีแดงเข้ม
ในวันเตรียมพร้อม
รถรบก็แวบวาบดังคบเพลิง
และม้าศึกก็ผาดโผนไปมา
4รถรบห้อไปตามถนน
มันรีบไปรีบมาที่ลานเมือง
ส่องแสงราวกับคบเพลิง
และพุ่งไปอย่างสายฟ้าแลบ
5นายทหารถูกเรียกตัว
เขาก็สะดุดเมื่อเขาเดินไป
เขารีบตรงไปที่กำแพงเมือง
มีเพิงกันอาวุธตั้งขึ้น
6ประตูที่แม่น้ำเปิดแล้ว
ที่พระราชวังก็อลหม่าน
7พระนางถูกเปลื้องเครื่องทรง เขาจับพระนางเอาไป
บรรดาสาวใช้ก็โอดครวญ
เสียงนางโศกเศร้าอย่างเสียงนกพิราบ
ตีอกชกใจของตน
8นีนะเวห์ก็เหมือนสระน้ำ
ที่น้ำไหลออกมา
เขาทั้งหลายร้องว่า <<หยุด หยุด>>
แต่ก็ไม่มีใครหันกลับ
9ปล้นเอาเงินซิ
ปล้นเอาทองคำ
มีทรัพย์สมบัติมากมายไม่รู้สิ้นสุด
มีของมีค่าทุกอย่างเป็นทรัพย์มั่งคั่ง
10เริศร้าง ความเริศร้าง และความพินาศ
จิตใจก็ละลายไปและหัวเข่าก็สั่น
บั้นเอวก็ปวดร้าวไปหมด
ใบหน้าทุกคนซีดเซียว
11ที่ของสิงห์อยู่ที่ไหน
คือถ้ำของสิงห์หนุ่ม
ที่ที่สิงห์เคยเดินเข้าไป
ที่ที่ลูกของมันเคยอยู่ ไม่มีผู้ใดไปรบกวนได้
12สิงห์นั้นได้ฉีกอาหารให้ลูกของมันพอกิน
และได้คาบคอเหยื่อมาให้เหล่าเมียของมัน
มันสะสมเหยื่อเต็มถ้ำ
และสะสมเนื้อที่ฉีกแล้วเต็มรัง
นีนะเวห์พังทลายอย่างสิ้นเชิง
13พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ดูเถิด เราต่อสู้เจ้า เราจะเผารถรบของเจ้าให้เป็นควัน และดาบจะสังหารสิงห์หนุ่มของเจ้า เราจะกำจัดเหยื่อของเจ้าเสียจากโลก และจะไม่มีใครได้ยินเสียงผู้สื่อสารของเจ้าอีก
ที่ได้เลือกล่าสุด:
นาฮูม 2: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้