สดุดี 52
52
ความเปล่าประโยชน์แห่งความอธรรมที่โอ้อวด
ถึงหัวหน้านักร้อง มัสคิลบทหนึ่งของดาวิด เมื่อโดเอก คนเอโดมมาทูลซาอูลว่า <<ดาวิดได้มาที่เรือนอาคีเมเลค>>#1 ซมอ. 22:9-10
1เฮ้ยเจ้าผู้มีอิทธิ ไฉนเจ้าจึงโอ้อวดในการชั่ว
ความรักมั่นคงของพระเจ้าดำรงอยู่วันยังค่ำ
2ลิ้นของเจ้าคิดการทำลาย
และหลอกลวงอย่างมีดโกนคม
3เจ้ารักชั่วมากกว่าดี
และการมุสา มากกว่าพูดความจริง
4เจ้ารักทุกคำที่ทำลาย
แหม พ่อร้อยลิ้นกะลาวน
5แต่พระเจ้าจะทรงทำลายเจ้าลงเสียเป็นนิตย์
พระองค์จะทรงฉวยและดึงเจ้าจากเต็นท์ของเจ้า
พระองค์จะทรงถอนรากเจ้าเสียจากแดนของคนเป็น
6คนชอบธรรมจะเห็นและเกรงกลัว
และจะหัวเราะเยาะเขา กล่าวว่า
7<<จงดูบุรุษผู้ไม่ให้พระเจ้าเป็นที่ลี้ภัยของตน
แต่ไว้ใจในความมั่งคั่งอันอุดมของเขา
เขาเสริมกำลังตัวเขาในความชั่วร้ายของเขา>>
8ฝ่ายข้าพเจ้าเป็นเหมือนต้นมะกอกเขียวสดในพระนิเวศของพระเจ้า
ข้าพเจ้าวางใจในความรักมั่นคงของพระเจ้าเป็นนิจกาล
9ข้าพระองค์จะโมทนาพระคุณพระองค์เป็นนิตย์
เพราะพระองค์ได้ทรงกระทำเช่นนั้น
ข้าพระองค์จะหวังใจในพระนามของพระองค์ เพราะเป็นพระนามประเสริฐ
ต่อหน้าธรรมิกชนของพระองค์
ที่ได้เลือกล่าสุด:
สดุดี 52: TH1971
เน้นข้อความ
แบ่งปัน
คัดลอก
ต้องการเน้นข้อความที่บันทึกไว้ตลอดทั้งอุปกรณ์ของคุณหรือไม่? ลงทะเบียน หรือลงชื่อเข้าใช้