สุภาษิต 21:1-27
สุภาษิต 21:1-27 ฉบับมาตรฐาน (THSV11)
พระทัยพระราชาเหมือนธารน้ำในพระหัตถ์พระยาห์เวห์ พระเจ้าจะทรงชักนำไปทางไหนก็ตามแต่จะโปรด ทางทุกสายของมนุษย์ก็ถูกต้องในสายตาของเขาเอง แต่พระยาห์เวห์ทรงตรวจดูจิตใจ การประพฤติชอบธรรมและยุติธรรม เป็นที่โปรดปรานแด่พระยาห์เวห์มากกว่าเครื่องบูชา ดวงตายโส และใจลำพอง ประทีปของคนอธรรมเป็นบาป แผนงานของคนขยันนำไปสู่กำไรแน่นอน แต่ทุกคนที่ผลีผลามก็มาสู่ความขาดแคลนแน่แท้ การได้ทรัพย์มาด้วยลิ้นมุสา ก็คือหมอกที่จางหายและกับดักแห่งความตาย ความทารุณของคนอธรรมจะกวาดพวกเขาไป เพราะพวกเขาไม่ยอมทำสิ่งที่ยุติธรรม ทางของคนบาปหนานั้นคด แต่ความประพฤติของคนบริสุทธิ์นั้นเที่ยงตรง อยู่ที่มุมบนหลังคา ดีกว่าอยู่ร่วมบ้านกับหญิงขี้ทะเลาะ คนอธรรมย่อมปรารถนาความชั่ว เพื่อนบ้านของเขาไม่ได้รับความเมตตาจากเขา เมื่อคนชอบเยาะเย้ยถูกลงโทษ คนรู้น้อยจึงมีปัญญา เมื่อคนมีปัญญาได้รับการสั่งสอน เขาก็ได้ความรู้ พระเจ้าผู้ชอบธรรมทรงพิเคราะห์ดูบ้านของคนอธรรม พระองค์ทรงทำให้บรรดาคนอธรรมพินาศ คนที่ปิดหูไม่ฟังเสียงร้องทุกข์ของคนจน ตัวเขาเองจะร้องตะโกนแต่ไม่มีใครตอบ ของกำนัลซึ่งให้ในที่ลับตาย่อมขจัดโทสะ และสินบนลับๆ ก็กำจัดความโกรธเกรี้ยวได้ เมื่อมีการปฏิบัติอย่างยุติธรรม คนชอบธรรมก็ยินดี แต่คนประพฤติชั่วหวาดผวา มนุษย์ที่หลงไปจากทางแห่งความเข้าใจ จะพักอยู่ในที่ประชุมของคนตาย คนที่รักความบันเทิงจะเป็นคนจน คนที่รักเหล้าองุ่นและน้ำมันจะไม่มั่งคั่ง คนชั่วเป็นค่าไถ่คนชอบธรรม และคนอธรรมเป็นค่าไถ่คนเที่ยงธรรม อาศัยอยู่ในแดนกันดาร ดีกว่าอยู่กับหญิงขี้ทะเลาะและจู้จี้ขี้บ่น คลังทรัพย์ล้ำค่าและน้ำมันมีอยู่ในที่อาศัยของคนมีปัญญา แต่คนโง่ผลาญมันจนเกลี้ยง คนที่ติดตามความชอบธรรมและความกรุณา จะพบชีวิต ความชอบธรรม และเกียรติยศ คนมีปัญญาปีนเข้าเมืองของคนมีกำลัง และพังทลายที่มั่นซึ่งเขาไว้วางใจ คนที่ระวังปากและลิ้นของตน ก็ปกป้องตัวเองจากความยุ่งยาก “คนชอบเยาะเย้ย” เป็นชื่อของคนเย่อหยิ่งจองหอง ผู้ประพฤติตัวด้วยความโอหัง ความอยากของคนเกียจคร้านฆ่าตัวเขาเอง เพราะมือของเขาไม่ยอมทำงาน คนโลภก็โลภอยู่วันยังค่ำ แต่คนชอบธรรมให้อย่างไม่อั้น เครื่องบูชาของคนอธรรมเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชัง และยิ่งแย่กว่านั้น เมื่อเขานำมาด้วยเจตนาชั่ว
สุภาษิต 21:1-27 พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 (TH1971)
พระทัยพระราชาเป็นเหมือนธารน้ำในพระหัตถ์ของพระเจ้า พระเจ้าจะหันไปไหนๆ ตามแต่พระองค์ทรงโปรด ทางของคนทุกทางก็ถูกต้องในสายตาของตน แต่พระเจ้าทรงชั่งใจ ที่จะกระทำความชอบธรรมและความยุติธรรม ก็เป็นที่โปรดปรานแด่พระเจ้ามากกว่าเครื่องสักการบูชา ตา ยโส และใจเย่อหยิ่ง ประทีปของคนชั่วร้ายเป็นบาป แผนงานของคนขยันขันแข็งนำสู่ความอุดมแน่นอน แต่ทุกคนที่เร่งร้อนก็มาสู่ความขัดสนเท่านั้น การได้คลังทรัพย์มาด้วยลิ้นมุสา ก็คือการไล่จับของอนิจจังจนติดบ่วงความตาย ความทารุณของคนชั่วร้ายจะกวาดเขาไป เพราะเขาปฏิเสธไม่ยอมทำสิ่งที่ยุติธรรม ทางของคนที่มีกรรมชั่วนั้นคด แต่ความประพฤติของผู้บริสุทธิ์นั้นถูกต้อง อยู่ที่มุมบนหลังคาเรือน ดีกว่าอยู่ในเรือนร่วมกับหญิงขี้ทะเลาะ วิญญาณของคนชั่วร้ายปรารถนาความชั่ว เพื่อนบ้านของเขาไม่มีความกรุณาในหน่วยสายตาของเขา เมื่อคนมักเยาะเย้ยถูกลงโทษ คนเขลาก็ฉลาดขึ้น เมื่อปราชญ์ได้รับการสั่งสอนเขาก็ได้ความรู้ คนชอบธรรมสังเกตดูเรือนของคนชั่วร้าย คนชั่วร้ายก็ถูกเหวี่ยงลงถึงความพินาศ บุคคลผู้อุดหูไม่ฟังเสียงร้องของคนยากจน ตัวเขาเองจะร้องและไม่มีใครได้ยิน ให้ของกำนัลในที่ลับย่อมแปรความโกรธ ให้สินบนในอกก็แปรการพิโรธร้าย เมื่อกระทำการยุติธรรม ก็เป็นการชื่นบานแก่คนชอบธรรม แต่เป็นความพินาศแก่คนกระทำชั่ว ผู้ใดที่หันเหไปจากทางแห่งความเข้าใจ จะพักอยู่ในที่ประชุมของคนตาย บุคคลที่รักความเพลิดเพลินจะเป็นคนยากจน บุคคลที่รักเหล้าองุ่นและน้ำมัน จะไม่มั่งคั่ง คนชั่วร้ายเป็นค่าไถ่สำหรับคนชอบธรรม และคนที่ไม่ซื่อก็สำหรับคนเที่ยงธรรม อยู่ในแผ่นดินทุรกันดาร ดีกว่าอยู่กับผู้หญิงที่ขี้ทะเลาะและจู้จี้ขี้บ่น คลังทรัพย์ประเสริฐและน้ำมันมีอยู่ในที่อาศัยของคนฉลาด แต่คนโง่กินมันหมด บุคคลผู้ตามติดความชอบธรรมและความเอ็นดู จะพบชีวิตและความชอบธรรมกับเกียรติยศ ปราชญ์ที่ปีนเข้าไปในเมืองของคนที่มีกำลัง และพังทลายที่กำบังเข้มแข็งที่เขาไว้วางใจ บุคคลที่รักษาปากและลิ้นของตน ก็รักษาตัวเขาเองให้พ้นความลำบาก <<คนมักเยาะเย้ย>> เป็นชื่อของคนเย่อหยิ่งและคนจองหอง ผู้ประพฤติตัวด้วยความเย่อหยิ่งยโส ความปรารถนาของคนเกียจคร้านฆ่าตัวเขาเอง เพราะมือของเขาปฏิเสธไม่ทำงาน คนโลภก็โลภอยู่วันยังค่ำ แต่คนชอบธรรมให้และไม่หน่วงเหนี่ยวไว้ เครื่องสักการบูชาของคนชั่วร้ายเป็นสิ่งน่าเกลียดน่าชัง เมื่อเขานำมาด้วยความตั้งใจชั่วจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด
สุภาษิต 21:1-27 พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย (TNCV)
พระทัยของกษัตริย์อยู่ในพระหัตถ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นเหมือนธารน้ำไหล ซึ่งพระเจ้าทรงนำไปสู่คนทั้งปวงที่พระองค์พอพระทัย ทางทั้งสิ้นของมนุษย์ก็ดูถูกต้องในสายตาของเขา แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงประเมินจิตใจ การทำสิ่งที่ถูกต้องและยุติธรรม เป็นที่ปรารถนาขององค์พระผู้เป็นเจ้ายิ่งกว่าเครื่องบูชา ตาเย่อหยิ่งและใจผยองคือทุ่งนาที่ไม่ได้หว่านไถของคนชั่ว ทั้งสองสิ่งนี้ล้วนเป็นบาป แผนงานของคนขยันนำมาซึ่งผลกำไร เช่นเดียวกับที่ความรีบร้อนนำมาซึ่งความขัดสน ทรัพย์สินที่ได้มาจากลิ้นโป้ปด คือหมอกควันที่จางหาย และกับดักมรณะ ความอำมหิตของคนชั่วจะลากพวกเขาไปสู่หายนะ เพราะเขาไม่ยอมทำสิ่งที่ถูกต้อง วิถีทางของผู้ทำผิดนั้นคดเคี้ยว ส่วนความประพฤติของผู้บริสุทธิ์นั้นเที่ยงตรง อยู่ที่มุมดาดฟ้า ดีกว่าอยู่ร่วมชายคากับภรรยาที่ชอบหาเรื่อง คนชั่วปรารถนาชั่ว เพื่อนบ้านไม่เคยได้รับความเมตตาจากเขา เมื่อคนชอบเยาะเย้ยถูกลงโทษ คนอ่อนต่อโลกก็เกิดปัญญา เมื่อฟังคนฉลาด เขาก็ได้ความรู้ องค์ผู้ทรงธรรมจับตาดูบ้านของคนชั่ว และฉุดคนชั่วลงสู่หายนะ คนที่ปิดหูจากเสียงร่ำร้องของคนจน ก็จะร่ำร้องและไม่ได้รับคำตอบเช่นกัน ของกำนัลที่แอบให้ก็ช่วยบรรเทาความโกรธ สินบนซึ่งซุกอยู่ในกระเป๋าก็ช่วยลดหย่อนผ่อนโทษร้ายแรง การผดุงความยุติธรรมทำให้ผู้ชอบธรรมชื่นชมยินดี แต่ทำให้ผู้ทำชั่วขวัญหนีดีฝ่อ คนที่เตลิดไปจากทางแห่งความเข้าใจ จะจบลงในหมู่คนตาย ผู้ที่รักความสนุกสนานจะยากจน ผู้ที่รักเหล้าองุ่นและน้ำมันมะกอกจะไม่มีวันร่ำรวย คนชั่วจะกลายเป็นค่าไถ่ให้คนชอบธรรม คนไม่ซื่อสัตย์เป็นค่าไถ่ให้คนเที่ยงธรรม อาศัยอยู่ในถิ่นกันดาร ดีกว่าอยู่กับภรรยาอารมณ์ร้ายชอบทะเลาะ คนฉลาดเก็บข้าวปลาอาหารชั้นเลิศไว้ในคลัง แต่คนโง่กินล้างกินผลาญสิ่งที่มีจนหมด ผู้ที่ติดตามความชอบธรรมและความรัก ย่อมพบชีวิต ความเจริญรุ่งเรือง และเกียรติ คนฉลาดสามารถโจมตีเมืองของคนที่มีกำลัง และทลายที่มั่นซึ่งเขาไว้วางใจ ผู้ที่ระวังปากและลิ้นของตน ก็ปกป้องตนให้พ้นจากหายนะ คนเย่อหยิ่ง คนจองหอง มีชื่อว่า “นักเยาะเย้ย” เขาทำตัวยโสโอหัง ความอยากของคนเกียจคร้านฆ่าตัวเขาเอง เพราะเขาไม่ยอมลงมือทำงาน เขาอยากได้โน่นอยากได้นี่อยู่วันยังค่ำ แต่คนชอบธรรมเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เครื่องบูชาของคนชั่วนั้นน่าชิงชัง โดยเฉพาะเมื่อเขานำมาด้วยเจตนาชั่ว!
สุภาษิต 21:1-27 พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย (THA-ERV)
จิตใจของกษัตริย์ที่อยู่ในมือของพระยาห์เวห์เป็นเหมือนร่องน้ำ พระองค์จะหันมันไปทางไหนก็ได้ แล้วแต่พระองค์ มนุษย์เห็นว่าทุกอย่างที่เขาทำนั้นถูกต้อง แต่พระยาห์เวห์ตัดสินที่จิตใจ พระยาห์เวห์อยากให้คนทำในสิ่งที่ถูกต้องและยุติธรรม มากกว่าอยากได้เครื่องบูชา ตาที่หยิ่งยโสและจิตใจที่หยิ่งผยองเป็นบาป มันเป็นเหมือนตะเกียงส่องให้เห็นว่าคนนั้นชั่ว แผนการต่างๆของคนขยันขันแข็ง นำไปถึงความอุดมสมบูรณ์ แต่คนที่ทำอะไรแบบไม่ยั้งคิดจะยากจน ความร่ำรวยที่ได้จากลิ้นที่ปลิ้นปล้อน จะจางไปอย่างรวดเร็วเหมือนหมอก เป็นกับดักแห่งความตาย ความรุนแรงของคนชั่วจะลากพวกคนชั่วไป เพราะพวกเขาไม่ยอมทำสิ่งที่ยุติธรรม ทางของคนที่ทำผิดนั้นคดเคี้ยว ส่วนคนบริสุทธิ์การกระทำของเขานั้นตรงไปตรงมา อาศัยอยู่ที่ซอกมุมบนดาดฟ้า ก็ยังดีกว่าร่วมชายคากับเมียที่ชอบหาเรื่อง คนชั่วอยากทำชั่ว เขาไม่ได้มองเพื่อนบ้านด้วยสายตาที่เมตตา เมื่อคนที่เย่อหยิ่งถูกลงโทษ คนที่อ่อนต่อโลกก็จะฉลาดขึ้น เมื่อคนฉลาดได้รับคำแนะนำสั่งสอน ตัวเขาเองก็ได้รับความรู้เพิ่มขึ้น พระเจ้าผู้ยุติธรรมสังเกตดูบ้านของคนชั่วร้าย พระองค์เหวี่ยงคนชั่วลงสู่ความพินาศ คนที่ปิดหูไม่ฟังคนจนที่ร้องขอความช่วยเหลือ ตัวคนนั้นเองจะร้องและจะไม่มีใครฟัง ของกำนัลที่ให้ในที่ลับ ทำให้ความโกรธสงบลง และสินบนในกระเป๋าก็ทำให้ความเดือดดาลหายไป การตัดสินที่ยุติธรรม ทำให้คนดีมีความสุข แต่เป็นความหายนะสำหรับพวกที่ทำชั่ว คนที่หลงไปจากทางแห่งความเข้าใจ จะมาพักอยู่ในที่ชุมชนของพวกผี คนรักความสนุกสนานจะยากจน คนที่รักเหล้าองุ่นและอาหารแพงๆจะไม่รวย คนดีจะรอดพ้นจากอันตราย แต่คนชั่วจะต้องมารับอันตรายแทน คนทรยศก็รับอันตรายแทนคนเที่ยงตรง อาศัยอยู่ในทะเลทราย ก็ยังดีกว่าอยู่กับเมียที่ชอบหาเรื่องและขี้โมโห สมบัติอันล้ำค่าและน้ำมันจะมีอยู่ในบ้านของคนฉลาดเสมอ แต่คนโง่จะเขมือบทุกอย่างที่ตัวเองมี คนที่ไล่ตามสิ่งที่ถูกต้องและความจงรักภักดี ก็จะพบกับชีวิตที่ยืนยาว ความเจริญรุ่งเรืองและเกียรติยศ คนฉลาดสามารถโจมตีเมืองของพวกนักรบได้ และสามารถทำลายป้อมปราการที่พวกนั้นไว้วางใจ คนที่รักษาปากและลิ้นของเขา เป็นคนที่รักษาชีวิตไม่ให้มีปัญหา คนหยิ่ง คนอวดดี ได้ชื่อว่า “ไอ้คนชอบเยาะเย้ย” เป็นคนเย่อหยิ่งจองหอง คนขี้เกียจจะอดตาย เพราะมือของเขาไม่ยอมทำงาน คนโลภก็โลภอยู่วันยังค่ำ แต่คนที่ทำตามใจพระเจ้าก็ให้อย่างไม่ยั้ง พระยาห์เวห์ขยะแขยงเครื่องบูชาของคนชั่ว เพราะเขาเอามันมาถวายด้วยเจตนาที่ชั่วร้าย
สุภาษิต 21:1-27 พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV (KJV)
พระทัยกษัตริย์เป็นเหมือนธารน้ำในพระหัตถ์ของพระเยโฮวาห์ พระเยโฮวาห์จะหันไปไหนๆตามแต่พระองค์ทรงโปรด ทางของคนทุกทางก็ถูกต้องในสายตาของตนเอง แต่พระเยโฮวาห์ทรงพินิจดูจิตใจ ที่จะกระทำความเที่ยงธรรมและความยุติธรรมก็เป็นที่โปรดปรานแด่พระเยโฮวาห์มากกว่าเครื่องสักการบูชา ตายโส ใจเย่อหยิ่งและการไถนาของคนชั่วร้ายเป็นบาป แผนงานของคนขยันขันแข็งนำสู่ความอุดมแน่นอน แต่ทุกคนที่เร่งร้อนก็มาสู่ความขัดสนเท่านั้น การได้คลังทรัพย์มาด้วยลิ้นมุสาก็คือความอนิจจังที่เคลื่อนไปๆมาๆของคนที่เสาะหาความตาย ความทารุณของคนชั่วร้ายจะกวาดเขาไป เพราะเขาปฏิเสธไม่ยอมทำสิ่งที่ยุติธรรม ทางของมนุษย์ตลบตะแลงและมีความผิด แต่ความประพฤติของผู้บริสุทธิ์นั้นถูกต้อง อยู่ที่มุมบนหลังคาเรือนดีกว่าอยู่ในเรือนกว้างขวางร่วมกับหญิงขี้ทะเลาะ วิญญาณของคนชั่วร้ายปรารถนาความชั่ว เพื่อนบ้านของเขาไม่เป็นที่ชอบใจในสายตาของเขา เมื่อคนมักเยาะเย้ยถูกลงโทษ คนเขลาก็ฉลาดขึ้น เมื่อปราชญ์ได้รับการสั่งสอน เขาก็ได้ความรู้ คนชอบธรรมสังเกตดูเรือนของคนชั่วร้าย แต่พระเจ้าทรงคว่ำคนชั่วร้ายลงเพราะเหตุความชั่วร้ายของเขา บุคคลผู้อุดหูไม่ฟังเสียงร้องของคนยากจน ตัวเขาเองจะร้อง แต่ไม่มีใครได้ยิน ให้ของกำนัลในที่ลับย่อมแปรความโกรธ ให้สินบนในอกก็แปรการพิโรธร้าย เมื่อกระทำการตัดสินก็เป็นการชื่นบานแก่คนชอบธรรม แต่คนกระทำความชั่วช้าจะได้รับความพินาศ ผู้ใดที่หันเหไปจากทางแห่งความเข้าใจ จะพักอยู่ในที่ประชุมของคนตาย บุคคลที่รักความเพลิดเพลินจะเป็นคนยากจน บุคคลที่รักเหล้าองุ่นและน้ำมันจะไม่มั่งคั่ง คนชั่วร้ายเป็นค่าไถ่สำหรับคนชอบธรรม และคนละเมิดสำหรับคนเที่ยงธรรม อยู่ในแผ่นดินทุรกันดารดีกว่าอยู่กับผู้หญิงที่ขี้ทะเลาะและจู้จี้ขี้บ่น คลังทรัพย์ประเสริฐและน้ำมันมีอยู่ในที่อาศัยของคนฉลาด แต่คนโง่กินมันหมด บุคคลผู้ตามติดความชอบธรรมและความเอ็นดู จะพบชีวิตและความชอบธรรมกับเกียรติยศ ปราชญ์ปีนเข้าไปในเมืองของคนที่มีกำลัง และพังทลายที่กำบังเข้มแข็งที่เขาไว้วางใจ บุคคลที่รักษาปากและลิ้นของตนก็รักษาจิตใจเขาเองให้พ้นความลำบาก “คนเย่อหยิ่งและคนมักเยาะเย้ย” เป็นชื่อของคนที่ประพฤติตัวด้วยความโกรธเย่อหยิ่งยโส ความปรารถนาของคนเกียจคร้านฆ่าตัวเขาเอง เพราะมือของเขาปฏิเสธไม่ทำงาน เขาโลภอย่างตะกละอยู่วันยังค่ำ แต่คนชอบธรรมให้และไม่หน่วงเหนี่ยวไว้ เครื่องสักการบูชาของคนชั่วร้ายเป็นสิ่งที่น่าสะอิดสะเอียน เมื่อเขานำมาด้วยใจที่ชั่วร้ายจะยิ่งกว่านั้นสักเท่าใด
สุภาษิต 21:1-27 พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV) (NTV)
หัวใจของกษัตริย์คือธารน้ำที่อยู่ในอานุภาพของพระผู้เป็นเจ้า พระองค์บังคับทิศทางหัวใจของกษัตริย์ตามความประสงค์ของพระองค์ วิถีทางของคนมักจะถูกต้องในสายตาของตนเอง แต่พระผู้เป็นเจ้าหยั่งดูที่ใจของเขา การกระทำอันชอบธรรมและยุติธรรม เป็นที่ยอมรับของพระผู้เป็นเจ้ามากกว่าเครื่องบูชา สายตาที่หยิ่งจองหองกับใจที่หยิ่งยโส และตะเกียงของบรรดาผู้ชั่วร้ายล้วนเป็นบาปทั้งสิ้น แผนการของคนขยันมีแต่จะนำมาซึ่งผลประโยชน์ แต่ทุกคนที่หุนหันพลันแล่นมีแต่จะยากจนลง ความมั่งคั่งที่ได้มาจากลิ้นที่หลอกลวง เป็นเสมือนไอน้ำที่จางหายไป และเหมือนบ่วงแร้วแห่งความตาย ความรุนแรงของคนชั่วร้ายจะกวาดล้างพวกเขาเอง ด้วยว่า เขาไม่ยอมทำสิ่งที่ถูกต้อง หนทางของคนทำผิดช่างคดเคี้ยว แต่การกระทำของผู้บริสุทธิ์นั้นเที่ยงตรง อาศัยอยู่ที่มุมหนึ่งบนดาดฟ้า ก็ยังดีกว่าอยู่ในบ้านร่วมกับภรรยาช่างทะเลาะเบาะแว้ง เจตนาของคนชั่วร้ายมุ่งมั่นในความเลวร้าย เพื่อนบ้านจะหาความเมตตาจากเขาไม่ได้เลย คนเขลาเรียนรู้ได้ก็ต่อเมื่อเห็นคนเย้ยหยันถูกลงโทษ คนที่มีสติปัญญาจะเรียนรู้เมื่อเขาได้รับการสั่งสอน องค์ผู้มีความชอบธรรมสนใจในครัวเรือนของคนชั่ว และพระองค์จะเหวี่ยงเขาสู่ความพินาศ ถ้าผู้ใดไม่ยอมรับฟังผู้ยากไร้เมื่อเขาร้องขอความช่วยเหลือ ตัวเขาเองก็เช่นกัน ดังนั้นเมื่อร้องขอ แล้วจะไม่ได้รับคำตอบ ของกำนัลที่แอบให้สามารถสลายความโกรธให้หายไป และสินบนที่แอบรับไว้ช่วยบรรเทาความฉุนเฉียว ความเที่ยงธรรมนำความยินดีมาสู่ผู้มีความชอบธรรม แต่นำความกลัวมาสู่ผู้กระทำความชั่ว มนุษย์ผู้ใดที่หันเหไปจากหนทางแห่งการหยั่งรู้ ก็จะพักอยู่ร่วมกับหมู่คนตาย คนรักความสนุกสนานจะเป็นคนยากไร้ คนรักเหล้าองุ่นและน้ำมันหอมจะไม่เป็นคนมั่งมี คนชั่วร้ายเป็นค่าไถ่สำหรับผู้มีความชอบธรรม และคนใจหินเป็นค่าไถ่สำหรับผู้มีความเที่ยงธรรม อาศัยอยู่ในดินแดนอันแร้นแค้น ก็ยังดีกว่าอยู่กับหญิงช่างทะเลาะและอารมณ์ร้าย ทรัพย์สิ่งของและน้ำมันอันมีค่าคงอยู่ในบ้านของคนมีสติปัญญา แต่คนโง่ผลาญทุกสิ่งจนหมดสิ้น ผู้มุ่งมั่นในความชอบธรรมและความรัก จะพบกับชีวิต ความชอบธรรม และเกียรติยศ ผู้มีสติปัญญาขึ้นไปโจมตีเมืองที่มั่นคงแข็งแรง และทำลายป้อมซึ่งข้าศึกมั่นใจให้ราบคาบได้ ผู้ระวังปากและลิ้น เป็นผู้รักษาตัวให้พ้นจากปัญหาได้ คนหยิ่งยโสและผยองมีสมญาว่า “ผู้เย้ยหยัน” เขาประพฤติตัวอย่างหยิ่งยโสและปราศจากความเกรงขาม ความอยากได้ของคนเกียจคร้านเป็นฝ่ายฆ่าตัวเขาเอง เพราะว่ามือของเขาไม่ยอมขยับทำงาน เขาอยากได้มากขึ้นตลอดวันเวลา ส่วนผู้มีความชอบธรรมมักให้และไม่ขยักเก็บไว้ เครื่องสักการะของคนชั่วร้ายเป็นที่น่ารังเกียจ และจะยิ่งกว่านั้นสักเพียงไรเมื่อเขาให้ด้วยแรงจูงใจอันต่ำช้า