12 ข้อผิดพลาดที่พ่อแม่ผู้ปกครองสามารถหลีกเลี่ยงตัวอย่าง

พวกเราให้ความสำคัญกับการมีความสุข

“เธอจะไม่มีความสุขหากเธอทำสิ่งนั้น,” เราพูด “มันไม่ทำให้ฉันมีความสุขตอนที่เธอพูดแบบนั้น,” เราพูด “เลิกล้มทัศนคติของเธอซะ และแค่มีความสุข,” เราพูด เราพูด “เธอแน่ใจหรือว่าเขาเป็นคนที่ใช่? เธอมีความสุขไหม?” เราพูด, “แม่กับพ่อจะไม่ใช้ชีวิตร่วมกันอีกต่อไป เราจะมีความสุขมากกว่าแบบนี้” เราพูดหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้ลูกๆ ของเราเชื่อว่าความสุขเป็นเป้าหมายหลัก แต่มันไม่ใช่แค่เรา พวกเขาได้ยินมันในวัฒนธรรม ที่โรงเรียน กับเพื่อนๆ และในทุกๆ เรื่องราวที่จบลงให้ “มีความสุขตลอดไปหลังจากนั้น”

ทางเดียวที่ลูกๆ ของเราสามารถตระหนักได้ว่า ความสุขไม่ใช่เป้าหมายของชีวิต ก็คือให้เราตระหนักมันก่อน จากนั้นเราจำเป็นต้องเอาเวลา 3,000 ชั่วโมงต่อปีมาใช้เพื่อโน้มนาวเป็นแบบอย่างให้กับลูกๆ ของเรา ถ้าชีวิตไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับการมีความสุข มันเป็นเกี่ยวกับอะไร? พระเยซูแยกความหมายของชีวิตลงเป็นพระบัญญัติง่ายๆ สองอย่าง รักพระเจ้าด้วยทุกอย่างที่คุณมี และรักเพื่อนบ้านเหมือนรักตนเอง กล่าวอีกอย่างหนึ่ง ใช้ชีวิตของคุณกับพระเจ้าและกับผู้อื่น ให้เราเรียกสิ่งนี้ว่า “การดำเนินชีวิตที่ให้ผู้อื่นเป็นศูนย์กลาง”

“บ่อยครั้งความพึงพอใจในชีวิตส่วนใหญ่เกิดขึ้นได้ เมื่อผู้คนเข้ามามีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ทำให้เขาลืมเกี่ยวกับตัวเอง ลืมเวลา และเลิกกังวล” นักจิตวิทยา ดร. ไมฮาลี ซิกเซนท์มิฮาลี กล่าว คุณลืมนึกถึงตัวเองเพียงแต่อ่านนามสกุลนั้นไหม? ให้อ่านย้อนถึงคำอ้างอิงของ ดร. ซี อย่างจริงจัง มันสอดคล้องกับแผนการของการใช้ชีวิตอย่างไรสองอย่างของพระเยซู เมื่อเราใช้ตัวเราเองเพื่อพระเจ้าและผู้อื่น เราไม่มีเวลาที่จะมากังวลเกี่ยวกับการเสาะหาความสุข แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราสูญเสียความสุข ในความเป็นจริง นั่นเป็นเวลาที่เราพบ ความสุขในฐานะที่เป็นผลพลอยได้ของการใช้ชีวิตในแบบที่พระเยซูสั่งให้เราดำรงชีวิต

แต่พระเยซูไม่ได้แค่เพียงบอกอัครสาวกของพระองค์ให้ใช้ชีวิตแบบนี้ พระองค์ลดลงในพื้นดินและล้างเท้าพวกเขา เช่นกัน เราควรต้องคุกเข่าลง—ข้ามผ่านที่แห่งความสุข—และเป็นแบบอย่างการรับใช้ให้กับลูกของเรา

ฝึกฝน: ใช้เวลาช่วยลูกๆ ของคุณให้ค้นพบของประทานและทรัพยากรที่เขามี และร่วมกับเขาในการรับใช้ผู้อื่น